Arsacal
button
button
button
button


Onderwijsvereniging Verus: Toch is er hoop!

Jaar-event vereniging voor katholiek en christelijk onderwijs

Nieuws - gepubliceerd: donderdag, 26 mei 2016 - 792 woorden
Met Wim Kuiper, voorzitter-directeur, ds. Klaas van der Kamp en Verus-medewerkers Jacomijn van der Kooij en Carola van der Meeren
Met Wim Kuiper, voorzitter-directeur, ds. Klaas van der Kamp en Verus-medewerkers Jacomijn van der Kooij en Carola van der Meeren
In theater ’t Spant
In theater ’t Spant

Het jaar­lijkse Verus-Event werd op don­der­dag 26 mei in Bussum gehou­den rond het thema ‘Hoop’. Dat zal ook het thema wor­den van een speciale week in het najaar en van de Week voor het kathoiek onder­wijs. De vereni­ging voor katho­liek en chris­te­lijk onder­wijs wil hiermee een eigen geluid laten horen in onder­wijs en samen­le­ving: ondanks alle negatieve gelui­den en gebeur­te­nissen: er is wel dege­lijk hoop!

Het pro­fes­sio­neel opgezette ‘Event’ begon met een gebeds­dienst in de Ver­los­ser­kerk in Bussum, die ik samen met ds. Klaas van der Kamp mocht lei­den. Daarna trokken de hon­der­den (ik meen dat er zo’n vier­hon­derd mensen waren op deze dag) naar het nabij­ge­le­gen theater ’t Spant voor de rest van het pro­gram­ma, dat rond het thema ‘Hoop’ was gecentreerd.

Hier­on­der de gebe­den die ik voor de gebeds­dienst had voor­be­reid.

Openings­ge­bed

Eeuwige God,
hoop hebt U in ons hart gelegd
waardoor wij altijd weer
opstaan uit moedeloos­heid en onmacht
om toe­komst te zien
en te ver­trouwen
dat U met ons gaat,
dat U ons niet alleen laat;
en wij mogen de over­tui­ging in ons koes­te­ren
dat er uit­zicht is,
waar wij geen weg meer zien.
Als wij opgaan in ons men­se­lijk per­spec­tief
en geneigd zijn te vermoe­den
dat het toch niets meer wordt,
dat het niet zal gaan,
geeft U ons hoop
dat het onmoge­lijke
toch moge­lijk zal zijn.
De grond en de voe­dings­bo­dem
van die hoop
liggen in Jezus Christus, Uw Zoon.
Toen dood en bederf
het laatste woord
schenen te spreken,
is Hij door de dood heen gegaan
en opgestaan.
Hij nodigt ons uit
om in hoop te leven.
Laat ons niet doem­denken
want onze gedachten zijn niet Uw gedachten.
Wij zijn allen leer­lin­gen.
Dat wij mogen leren
om kansen en toe­komst te zien
in mensen en situaties,
niet men­se­lijker­wijs redenerend,
maar vanuit een God­de­lijk per­spec­tief gezien.
Dat die hoop ons zal bezielen,
bid­den wij U
in en door Jezus Christus onze Heer.
Amen.

Voor­bede

Laten we bid­den om hoop
voor onze wereld,
voor alle mensen
voor ons­zelf:

1

Een kind uit een vluch­te­lingen­ge­zin ver­telde
dat mensen haar en haar ouders
vaak wat nors voorbij liepen
zon­der te groeten,
zon­der iets te zeggen.
Op een gegeven moment besloot zij
dan altijd heel vrien­de­lijk
naar mensen te lachen.
Zij merkte daarna dat mensen dan
bijna altijd ontdooi­den.

Heer, sta ons bij
dat wij niet onder de indruk te raken
van afkeer en ne­ga­ti­vi­teit
die mensen ver­sprei­den,
niet van een bena­dering
die afwijst en klein maakt
en de hoop ontneemt,
maar wegen te vin­den
om strijd om te buigen naar vrede,
onrust naar rust,
verkilling naar warmte,
wan­trouwen naar ver­trouwen en hoop.

2

Meer dan hon­derd miljoen kin­de­ren
tussen vijf en veer­tien jaar
werken we­reld­wijd
onder menson­waar­dige omstan­dig­he­den
in mijnen, tabaks­plantages, de huis­hou­ding,
de seks­in­dus­trie en andere sectoren.
Zij kunnen geen of nau­we­lijks onder­wijs volgen.
In een aantal Afrikaanse lan­den
gaat het om meer dan de helft van alle kin­de­ren.
Er is ook hoop.
We­reld­wijd zijn er steeds meer politici en organi­sa­ties
die zich ervoor inzetten
om kin­derarbeid uit te bannen
en kin­de­ren kind te laten zijn.

Eeuwige God,
voor al die kin­de­ren in deze wereld,
die getraumatiseerd zijn door oorlog en geweld,
op de vlucht zijn,
of hoe dan ook levend
onder menson­waar­dige omstan­dig­he­den,
uitgebuit en mis­bruikt,
aan hun lot over­ge­la­ten,
voor hen allen bid­den wij
om hoop voor hun hope­loze leven,
om mensen die mede­wer­kers wor­den
van die hoop op een betere toe­komst
die ook in het hart van deze kin­de­ren leeft.

 

3

Niels werd thuis mis­handeld,
drank en ruzies bepaal­den daar het klimaat.
Niemand kende zijn geheim,
tot een leraar op school hem vroeg
of hij eigen­lijk wel had gegeten
voor hij naar school kwam.
Die simpele vraag
werd het begin van een nieuw hoofd­stuk
in zijn leven...

Hemelse Vader,
door de blik die Jezus richtte
op de tolle­naar, de overspelige vrouw, de zon­daar,
wisten mensen zich aanvaard en erkend
en von­den zij de kracht om op te staan
en met hoop en ver­trouwen
nieuwe wegen te gaan.
Het was Uw barm­har­tige blik
die Hij op mensen richtte.
Dat wij in die geest
mensen mogen bena­de­ren,
niet op een wijze
waardoor zij zich afge­schre­ven
en ver­wor­pen voelen,
maar zo dat zij zich
aan­ge­no­men en uitgedaagd weten,
opdat zij moed krijgen
en vol hoop stappen kunnen zetten
om hun leven op te bouwen
en een won­dermooie vorm te geven.

Slot­ge­bed

Hemelse Vader,
Steeds opnieuw gaat U met ons op weg,
wij staan U nooit zó tegen
dat U niet ver­der wilt
en ons geen nieuwe kans
zou willen geven;
“Heb goede moed”
zo maakt U ons leven
tot een hoop­vol bestaan;
dat wij ieder kind, ieder mens
zo tegemoet mogen tre­den,
ver­trouwen geven en hoop bie­den.
Door Christus onze Heer.

Zegen­bede

De Vader en Heer
van al wat leeft
moge ons zegenen en behoe­den;
Hij moge Zijn liefde in ons hart leggen
dan zullen geloof en hoop ons ver­ge­zel­len,
dan zullen wij toe­komst zien
en uit­zicht geven.
Dat geve ons Hij die is:
Vader, Zoon en heilige Geest.
Amen.

Terug