Omzien naar elkaar

Meditaties bij iconen in het jaar van de barmhartigheid

Begin sep­tem­ber is in Haar­lem het boekje “Omzien naar elkaar” ge­pre­sen­teerd. Het bevat over­we­gingen van Marianne Visser van Klaar­wa­ter bij iconen van Geert Hüsstege. De onderti­tel van de publi­ca­tie is “Neder­land en barm­har­tig­heid”, want de medi­ta­ties zijn ge­schre­ven met een dui­de­lijke blik op de samen­le­ving, met aan­dacht vooral voor hen die wel een steuntje in de rug kunnen gebruiken. Maan­dag 3 ok­to­ber kwam de auteur mij het boekje overhan­digen.

Het eerste exemplaar was vorige maand aan de apos­to­lisch nuntius, aarts­bis­schop Aldo Cavalli overhan­digd tij­dens een bij­een­komst in de Groen­markt­kerk. In de medi­ta­ties heeft de auteur haar per­soon­lijke erva­ringen ver­werkt en de problemen waar onze tijd mee te maken heeft: de vluch­te­lingen, werkloos­heid, een­zaam­heid en de zorg komen voorbij. Het boekje is één grote oproep tot omzien naar elkaar.

Hwet is uitge­ge­ven bij uit­ge­ve­rij U2pi en kost € 12,50 (www.jouw­boek.nl).

Hier­on­der geef ik het voor­woord weer dat ik voor dit boekje had ge­schre­ven:

Voor­woord

Wat zo mooi is aan dit boekje?

De prach­tige iconen van Geert Hüsstege
ver­beel­den het geloofsgeheim
van een God die ons
met Zijn liefde en barm­har­tig­heid
tegemoet is geko­men.

De teksten van Marianne Visser van Klaar­wa­ter
geven een gelo­vi­ge erva­ring weer;
zij laten zien
hoe een mens in moei­lijke tij­den
steun en kracht mag ervaren.

Die erva­ring dat je niet alleen bent
- zelfs niet als veel duister blijft -
en dat je met ver­trouwen door mag gaan,
heeft de schrijfster geïnspireerd
om naar anderen open te staan,
niet op­ge­slo­ten te blijven in zich­zelf,
maar zich het lot aan te trekken
van mensen die arm zijn,
in nood verkeren,
moeten vluchten,
een­zaam zijn
of onder een groot verdriet gebukt gaan.

Zo laat zij ook zien
dat geloven geen in­spi­ra­tie­bron kan zijn
voor haat en geweld,
maar dat het niet anders kan
dan dat het geloof in een barm­har­tige God
ons ertoe brengt
om met compassie
naar elkaar om te zien.

Het be­schou­wen van de iconen is:

tot je door laten dringen
wat God deed voor ons,
dank­baar­heid voor de momenten
waarop je mocht ervaren
dat Hij er voor je is
en die barm­har­tige liefde
door je heen laten gaan
om in die geest
anderen te ont­moe­ten
en om te zien naar elkaar.

+Jan Hendriks
Hulp­bis­schop bisdom Haar­lem-Am­ster­dam