Zuster Majelle is naar de hemel
Bijna 95 jaar oud
Op dinsdag 25 april 2017 hebben we afscheid genomen van zuster Maria Majelle Meijman met een plechtige uitvaartmis. Zuster Majelle was mijn huishoudster toen ik pastoor was in Haastrecht en heeft daarna nog vijf jaar voor het seminarie in Vogelenzang gewerkt.
Zuster Majelle geboren op de dag van de eerste Maria-verschijning in Fatima, 13 mei 1922, is overleden in het jaar van het eeuwfeest ervan. Op 20 april is zij rustig heengegaan in R.K. Zorgcentrum Roomburgh in Leiden, waar zij met veel liefde verzorgd is. Ook vanuit Haastrecht en het seminarie werd zij nog door mw. Mieke Goris en verschillende andere mensen bezocht.
Zij was op 25 april 1940 -vlak voor het uitbreken van de tweede wereldoorlog - ingetreden in de Congregatie van de zusters van Liefde waar zij in oktober van dat jaar het noviciaat begon. Zij heeft gewerkt als onderwijzeres en lerares aan middelbare scholen en na haar pensionering als huishoudster in Haastrecht en vrijwilligster in de bibliotheek in het seminarie in Vogelenzang. Zij was een vrouw die het geloof en haar religieuze roeping trouw heeft bewaard. Zij werd begraven op de dag waarop zij was ingetreden in het klooster. Mogen zij rusten in vrede!
Bij de H. Mis concelebreerden met mij pastoor Joost van der Mee uit Haastrecht, pastoor John Burger die een tijdlang assisterend priester in Haastrecht was en pastoor Floris Bunschoten die haar heeft meegemaakt in het seminarie in Vogelenzang.Het evangelie was dat van de Emmausgangers.
Homilie
Hem herkennen
Broeders en zusters,
We hebben het verhaal van de Emmausgangers gehoord.
Dat is natuurlijk een evangelie
dat goed bij deze paastijd past,
maar het past ook goed bij het leven van zuster Majelle.
Zij heeft tijden van zoeken en vragen gekend,
gepaard met teleurstelling en droefheid,
met een donkere nacht van de ziel,
maar die tijden mochten steeds weer uitmonden
in het herkennen van de Heer,
zeker heel bijzonder in de Eucharistie.
Het was voor haar een levensvoorwaarde
in een huis te zijn
waar zij dagelijks naar de H. Mis kon gaan.
'T zal wel een goed nonnetje zijn
De roeping van zuster Majelle tot het kloosterleven
gaat terug op een diepe ervaring
dat zij in Gods liefde en zorg was geborgen.
Haar moeder was vroeg overleden,
haar vader hertrouwde na enige tijd
en het gezin viel uit elkaar.
In dit verdriet
en de geestelijke eenzaamheid
die zij daarin ervoer,
heeft zij ervaren dat haar roeping was
om helemaal van God te zijn
en dat God er voor haar was.
“‘T zal wel een goed nonnetje zijn”
had de deken van Zwolle haar familie gezegd
en zo ging zij nog net voor haar 18-jarige leeftijd
naar het klooster in het oorlogsjaar 1940,
waar zij in oktober van dat jaar
haar noviciaat begon.
Haar taak in het onderwijs
heeft zij met plezier vervuld,
vooral het onderwijs aan de jongens
op de MULO, later MAVO
beviel haar heel goed.
Duits en biologie waren haar vakken.
Na haar pensionering
heeft zij dat onderwijs nog voortgezet
aan de Jozefschool in Tilburg.
Pater Penning de Vries
Toen de veranderingen kwamen
in de zestiger jaren,
is zij er eerst wel wat in meegegaan;
een korte tijd heeft zij haar habijt uit gehad,
zwemmen leek haar wel wat.
Maar al spoedig begon zij
het kloosterleven te missen
waarvoor zij was ingetreden
en de geest van de stichter, mgr. Zwijsen.
Zij woonde een retraite bij
van pater Penning de Vries
en de gerichtheid op God
en op de heilige Schrift
die zij heeft ervaren in die retraites
en in de persoonlijke begeleiding,
werden voor haar een richtsnoer
en een handvat om haar kloosterleven
ook in de toekomst in te kunnen vullen.
Wat God doet is goed
Het hielp haar om
- ondanks haar vurig temperament -
te zeggen en te herhalen:
“Wat God doet is goed”.
Tien jaar lang heeft zij mij
in de pastorie van Haastrecht geholpen
en was zij dus mijn huisgenote;
daarna heeft zij nog bijna vijf jaar
in het seminarie geholpen.
Retraite-woorden
Bij het laatste Paasfeest
dat we in 1997 in Haastrecht vierden,
gaf zij mij een kaart
met woorden die zij tijdens een retraite
had genoteerd:
“We zijn op aarde allereerst voor Iemand.
We zijn geroepen om bij Hem te zijn,
wat het leven ook vraagt,
anders dan je zou wensen....!
Er voor Hem zijn”.
Naar huis...
Dat voelde zij als haar grote roeping,
dat heeft zij ook de laatste jaren steeds herhaald:
“Wat Hij doet is goed.
Wil ik sterven?
Ik wil wat Hij wil.
Hij mag me halen,
ik ben er klaar voor”.
Zeker was zij blij
om naar het huis van de Vader te kunnen gaan.
Daarom is dit geen dag van droefheid,
maar van vreugde.
We zijn blij voor haar
dat zij nu haar bestemming en voltooiing mag bereiken.
Steun en begeleiding onderweg....
Het is zoals met de Emmausgangers
die met de Heer opliepen,
maar Hem niet herkenden.
Al gaandeweg werden zaken voor hen duidelijker,
zij kregen een weg gewezen,
zij voelden hun hart branden.
Totdat zij Hem helemaal mochten herkennen
aan het breken van het brood.
Onderweg op haar levensweg
heeft zr. Majelle die steun gehad
in de geestelijke leiding
en ook in de Eucharistie
waar zij Jezus in Zijn offer ontmoette.
Bij Hem rusten...
Daar leerde zij:
“Veel ijver is niet hetzelfde
als veel liefde.
De christelijke volmaaktheid is niet
wat je kúnt...
Wat kon Christus op het kruis?
Niks...doodbloeden”.
Hij is er... bij Hem rusten,
dat was haar verlangen
en dan zijn die tijden waarop Hij afwezig lijkt,
zoals voor de Emmausgangers,
de moeilijkste.
Goede mensen
Zr. Majelle heeft een hoge leeftijd bereikt
en haar broers en zussen overleefd,
dat maakt de kring om je heen kleiner,
maar gelukkig waren er om haar heen
mensen die haar
bijzonder veel liefde hebben gegeven,
ik denk allereerst aan Hans en Harriët,
die zoveel voor haar hebben gedaan.
Zij was er jullie dankbaar voor en ik ben dat ook.
Ook rector Hofstede,
alle mensen van Roomburgh en directeur Ruud Stuurman
wil ik hartelijk danken
en last but not least
haar oversten en medezusters
die haar zo trouw hebben bezocht.
Vrede!
We leggen haar nu in de handen van Hem
aan wie zij hier op aarde
meer dan 75 jaar
als religieuze toegewijd mocht zijn.
Moge zij rusten in vrede!
Amen.
