Arsacal
button
button
button
button


Niet je perfectie, maar je overgave....

homilie bij de 28e zondag door het jaar B

Overweging Preek - gepubliceerd: zondag, 14 oktober 2012 - 763 woorden
Opening van het Jaar van het Geloof in Heiloo; geheel rechts pastoor I. Garcia van Uitgeest
Opening van het Jaar van het Geloof in Heiloo; geheel rechts pastoor I. Garcia van Uitgeest (foto: Steef Pardoen)

Deze zon­dag was ik in Uitgeest, in de pa­ro­chie van O.L. Vrouw Geboorte. De zeer goed ver­zorgde H. Mis stond in het teken van de ope­ning van het jaar van het geloof en de vijf­tigste ver­jaar­dag van de ope­ning van het tweede Vati­caans concilie. Ivan Garcia Ferman is pastoor in Uitgeest, deze week viert hij zijn 38e ver­jaar­dag.

Homilie - 28e Zondag door het jaar B

Wat is hij en­thou­siast, die jonge man die vandaag in het evan­ge­lie naar Jezus komt: Hij werpt zich op de knieën en en­thou­siast roept hij uit: “Goede meester, wat moet ik doen … “ Ja, dat is nog eens een gelo­vi­ge, zou je zo zeggen: tot alles bereid! Jezus hoeft het maar te zeggen en hij zal het doen.

Het is ook nog eens een heel brave jongen: alle gebo­den van God heeft hij onder­hou­den, en dat van zijn jeugd af aan! Kom daar maar eens om, waar vind je dat nog! Die jongeman is perfect, hij zou een prijs moeten krijgen: “held van het geloof”.

Dat zou mooi zijn, Zo aan het begin van dit jaar van het geloof.

Maar het valt tegen; wie had dat kunnen denken: Al bij de eerste vraag van Jezus valt hij door de mand: “Verkoop wat je bezit”.

Dat had die jonge man niet verwacht, nee, dat kan echt niet.

Wij begrijpen die jonge man wel, geld en goed zijn voor mensen heel be­lang­rijk.

Hoeveel ruzie is er niet om geld, hoeveel strijd wordt gevoerd om een erfenis? Geld en goed lijken ons zeker­heid te geven, ze zijn mid­de­len van bestaan, we kunnen niet zon­der...

Maar de levensles van Jezus in het evan­ge­lie is: geloven is niet dat je perfect bent, een smette­loze staat van dienst hebt.

Een gelo­vi­ge mens is een gewone mens, met fouten en gebreken; maar dit is bij een gelovig mens het verschil: Gelovig-zijn betekent dat je aanvaardt en erkent dat je een zwakke, zelfs zon­dige mens bent, dat je een­vou­dig en nederig over jezelf denkt, dat je je hoop en ver­trouwen niet stelt op geld en goed maar op Gods barm­har­tige liefde die jou in zijn goed­heid aanvaardt en bemint.

Je kunt jezelf niet red­den, niet je eigen ver­los­ser zijn, maar je hangt af van de welwillend­heid van Iemand die boven je staat.

De vraag is dus uit­ein­delijk, voor die jonge man in het evan­ge­lie en voor ieder van ons: kun je ver­trouwen kun je je over­ge­ven, durf je klein te zijn als een kind, af­han­ke­lijk van een hemelse Vader? Niet altijd even ge­mak­ke­lijk voor een mens, die rijk is, dat wil zeggen: die op zich­zelf wil staan, niet af­han­ke­lijk wil zijn, die ver­trouwt op zijn eigen kunnen en kracht, op wat hij­zelf bezit.

De kern van het geloof is overgave, ver­trouwen, dat het niet zon­der zin is wat je over­komt, ook al kun je het niet begrijpen, dat er achter alles wat God van je vraagt een liefde­vol Vaderhart zit, ook al kun je het niet direct plaatsen.

We staan nog bijna aan het begin van het jaar van het geloof.

De paus heeft ons opge­roe­pen om ons­zelf de waarde van het geloof te rea­li­se­ren, steeds meer te beseffen wat een schat ons geloof eigen­lijk is: Want soms kun je wel denken dat je het zelf allemaal wel kunt, dat je niemand nodig hebt, maar we weten heel goed dat dit eigen­lijk niet waar is: we zijn ster­fe­lijke mensen, ten dode opge­schre­ven, als we het men­se­lijk bekijken.

Maar vanuit ons geloof bere­deneerd is ons leven een opgang en de afbraak van ons lichaam is de weg naar een nieuw leven, zoals een rups die sterft en als een prach­tige vlin­der te voorschijn komt.

Het Tweede Vati­caans Concilie dat vijf­tig jaar gele­den be­gon­nen is - ook dat vieren we deze dagen -, legt er veel nadruk op dat die vreugde van het geloof, en de hoop die we hebben door ons geloof ook uit moet stralen naar anderen toe.

Laat het zien ! We hebben allemaal de opdracht mee­ge­kre­gen om bood­schappers van de vrede te zijn en van de vreugde die het geloof ons brengt.

Nee, je hoeft niet perfect te zijn alsof het nooit goed genoeg is, dat mogen we leren van het verhaal van die rijke jonge man.

Veel be­lang­rijker is het dat je ver­trouwen hebt, dat je je kunt over­ge­ven en bij al je zwak­heid mis­schien je hoop stelt op God want Hij alleen kan je red­den en eeuwig leven geven.

Ik wens U allen een goed en vrucht­baar Jaar van het Geloof toe!

Amen.

Terug