Roepingendagen in het seminarie
Wanneer ben je geroepen?
Er zijn priesters nodig. Ik heb er geen twijfel over dat God roept, maar ik ben bang dat niet iedereen antwoord geeft. En sommigen vinden het moeilijk om te onderscheiden of God hen roept. Tijdens het Roepingenweekend ben ik met de geinteresseerden in gesprek gegaan en heb ik iets verteld over het onderscheiden van de roeping.
Drie kandidaten waren gekomen om dit weekend mee te maken. Ook de seminaristen van Heiloo waren bij het gesprek aanwezig en verschillenden van hen hebben verteld over hun eigen roeping.
Wat is roeping?
Wat is roeping? Het is niet zo dat er een stem moet klinken of dat je een duidelijk teken krijgt dat je priester zou moeten worden. Het is niet dat dit nooit gebeurt, maar in veel gevallen gaat het anders: God legt een vraag in het hart van een mens: zou priester worden iets voor mij zijn? Daarna is het vaak een proces waarin steeds duidelijker wordt dat God die persoon deze kant op wil trekken. De geroepene moet er zelf voor open staan en hij moet tot alles bereid zijn: om deze roeping te volgen of een andere, omdat hij Gods wil verlangt te doen.
Onverschillig
Dat betekent dat iemand zich eerst in zekere zin ‘onverschillig’ moet maken, met een heilige onverschilligheid. Niet omdat het hem allemaal niet uitmaakt, maar omdat hij zich innerlijk vrij wil maken en niet zijn eigen wil of keuze wil volgen, maar de weg die de Heer wijst. Een goed manier om tot helderheid te komen is het ‘bidden in tweeën’: de ene keer biddend en mediterend met de insteek van een keuze, een volgende keer zich helemaal inlevend in een/de andere keuze, steeds met een bijzonder oog ervoor hoe hij dan in relatie tot Jezus staat, totdat innerlijke helderheid is verkregen. Een geestelijke leidsman zal een goede hulp kunnen zijn om de bewegingen van de Geest te onderscheiden: kwam dit van de heilige Geest, van mijn eigen geest of van de kwade geest?
Moed
Het kan natuurlijk ook gebeuren dat de roeping zo duidelijk en zelfs bijzonder was, dat er geen enkele twijfel meer over bestaat. Dan is er alleen moed nodig om daadwerkelijk te doen en te volbrengen wat God je wijst.
Eerst christen zijn
Aan de geestelijke ‘onverschilligheid’ gaat nog vooraf een ordenen van het eigen leven door een waarachtig christelijk leven te leiden. Een priester moet allereerst een christen zijn. Alvorens iemand een roeping kan volgen om priester te worden, moet hij eerst geruime tijd in de navolging van Christus zijn. Een geestelijke roeping is geen manier om een positieve draai te geven aan dingen die mislukt zijn, aan een leven dat niet succesvol is. Het is een roeping om zich helemaal te geven op de basis van een christelijk leven vanuit het hart.
De drie evangelische raden
De drie evangelische raden - armoede, kuisheid, gehoorzaamheid - gelden in zekere zin voor iedereen die als christen wil leven, maar heel bijzonder voor een priester. Een priester kan niet zonder eenvoud en nederigheid, hij moet kunnen gehoorzamen (als de paus mij morgen naar de Amazone stuurt, zal ik het doen) en hij moet goede stappen hebben gezet op de weg naar een leven in zuiverheid (celibaat, dat inhoudt niet alleen geen seksuele relaties, ook geen porno of masturbatie). Niemand is perfect en het gaat er ook niet om perfect te zijn, maar om geen zonden goed te praten en oprecht en met inzet ernaar te streven een leerling van Jezus te zijn. De nederigheid is waarschijnlijk wel de basis van heel het christelijk leven.
