Arsacal
button
button
button
button


Waar leef je voor, waar ga je voor?

Pasen: het perspectief van het Leven

Overweging Preek - gepubliceerd: zondag, 12 april 2020 - 1063 woorden

Op Paas­zon­dag vier­den we in de ka­the­draal de hoog­mis van Pasen, die door velen on line werd gevolgd. De Heer is verrezen, dat uit­zicht, dat per­spec­tief maakt alles anders, ook deze Corona-crisis...

 

Christus is verrezen!

Kern en keuze

De Heer is verrezen! Alleluja.
Heel de Paas­tijd door
zullen we deze blijde woor­den
steeds weer terug horen.
En het zijn woor­den die we voor ons­zelf
regel­ma­tig mogen herhalen:
De Heer is verrezen!
Zeg het maar voor jezelf
of zing het luidop
als je er mis­schien even door­heen zit:
De Heer is verrezen! Alleluja!
Dat is de kern van ons geloof
en van heel ons men­se­lijk bestaan:
het is de meest fun­da­men­tele keuze
voor iedere mens:
waar geloof je in,
waar ga je voor?
Geloof je in de dood
als laatste stap voor alles en ie­der­een
of geloof je in het leven
dat alles overwint
en dus in de zorg
die Iemand - God - voor je heeft.
Staan wij op ons­zelf
en zijn we aan ons­zelf over­ge­la­ten
of wor­den we gedragen
en zijn we geborgen?
Dat is de keuze
waar het in het leven uit­ein­delijk om gaat,
die keuze is aan U, aan jou.

Wees niet bang!

En onze Paas-bood­schap is
De Heer leeft!
Heb ver­trouwen!
De Heer zal die woor­den vele malen herhalen
als Hij aan Zijn leer­lin­gen verschijnt:
“Wees niet bang! Vrede zij U”.
Want Hij is door lij­den en dood gegaan
en weer opgestaan
als eerste van vele broe­ders en zusters.
De Heer leeft!
Dit is het mooie van ons geloof,
dit maakt het per­spec­tief totaal anders
bij alles wat wij doen
en bij alles wat wij moeten meemaken.

Het laatste woord

Waarheen ben je op weg?
Naar de dood of naar het leven?
Dat is niet alleen een vraag voor na dit leven,
want het ant­woord op die vraag
maakt dit leven zo anders.

De dood, de neergang en het lij­den
hebben niet het laatste woord;
het laatste woord behoort aan God
die aan het einde van iedere tunnel
op ons wacht.

Dat ver­trouw-vol geloof
heeft mensen geleid
en moed gegeven
in de moei­lijkste omstan­dig­he­den
die we ons kunnen bedenken.
Laten ook wij er moed uit putten.
Niet Corona heeft het laatste woord!

Ausch­witz


We gedenken dit jaar 75 jaar be­vrij­ding;
we horen daar over in de zin van
dat door de pandemie nu van alles is
zoals het sinds de oorlog
niet meer was gebeurd
en we horen of lezen verhalen
over wat mensen toen hebben ervaren.
Jaren gele­den bezocht ik
het con­cen­tratie­kamp Ausch­witz.
Op dat terrein is ook een dodenbarak
waar de Nazi’s
mensen de hon­ger­dood lieten sterven
of waar die de nacht moesten door­bren­gen
voor hun terecht­stel­ling.

Kolbe

In een van de dodencellen
heeft iemand in de nacht voor zijn executie
een kruis getekend
met een lij­dende Christus.
En in de cel ernaast
zat Maxi­mi­liaan Maria Kolbe,
een Franciscaner pries­ter.
Hij had zich opge­ge­ven
om de plaats in te nemen
van een vader van een gezin
die tot de hon­ger­dood was ver­oor­deeld,
maar inder­daad gelukkig de oorlog heeft overleefd.
Deze ter dood ver­oor­deel­den
ver­an­der­den die barak
in een klooster­kerk
door te bid­den en te zingen,
ze gingen daar­mee door,
zelfs met hun laatste krachten,
tot woede van hun bewakers
die de vre­se­lijkste godslaste­ringen
over hen uitstrooi­den.
Met dood en ellende
overal om hen heen,
geloof­den zij in het leven
en in de verrezen Heer.

Van binnen waren zij vrij

Meer dan hun af­schu­we­lijke situatie
zagen zij dat hun doel nabij was:
Leven!
Met een hoofd­let­ter!
En dat de levende Heer
bij hen was.
Al waren zij geboeid en vast­ge­zet,
al wer­den zij verne­derd,
inner­lijk waren zij vrij,
van binnen waren zij geen slaven,
geen ge­van­ge­nen,
zij waren vrij
in Christus die verrezen is.

De kracht van het geloof

Dat geloof “Christus is verrezen”,
was de kracht van ge­van­ge­nen
in de Goelagarchipel,
in de con­cen­tratie­kampen van Stalin
net zo goed als in die van Hitler,
het is ook nu de kracht van vele chris­te­nen
die om hun geloof wor­den ver­volgd,
het is het ver­trouwen
van zoveel mensen in oorlogs­ge­bie­den
en allerlei andere situaties:
we komen hier door­heen,
dit alles gaat voorbij,
we zijn op weg naar het licht,
wij zullen leven!

Het is een grote genade
als je meer dan dood en ver­derf
het won­der kunt zien.

Van Thuan

Toen na een bloe­dige oorlog in Vietnam
een communis­tisch regime
de macht had gekregen
wer­den vele chris­te­nen ver­volgd.
Dat lot overkwam
een jonge bis­schop, Francis Xavier Van Thuan.
Hij werd vast­ge­zet in eenzame opslui­ting
en wist niet wanneer die zou ein­digen.
Maar iemand heeft
een beetje brood en wijn
binnen gesmokkeld in zijn cel.
En zo vierde hij zon­der mis­ge­wa­den
met dat beetje wijn en wat brood
in de palm van zijn hand,
de Eucha­ris­tie;
de gebe­den deed hij uit zijn hoofd.
Alleen de kern: brood en wijn,
ver­der miste hij alles,
maar het was genoeg.
Hij was niet alleen,
het was zijn mooiste ont­moe­ting
met de verrezen Heer.

Hoe ver­der? De vreugde

De moei­lijk­he­den in ons leven
zijn er niet voor niets;
ze doen ons pijn, zeker,
maar zij vormen ons,
zij maken ons anders,
zij wor­den soms een kruis­punt voor ons leven:
welke weg zul je kiezen,
hoe wil je ver­der gaan
en wat voor plaats
geef je God op die weg?

Want alles is anders
als de Heer voor je leeft.

Laten we dit feest van Pasen
met vreugde vieren:
de Heer is verrezen!

 

 

Voor­bede

 

  1. Laten we bid­den dat dit Paas­feest
    in heel de wereld gevierd zal wor­den
    en vele mensen nieuwe moed zal geven en ver­trouwen
    omdat de Heer is opgestaan ten leven
    als eerste van vele broe­ders en zusters.
    Laat ons bid­den
  2. Laten we bid­den dat de Heer
    onze paus Fran­cis­cus zal zegenen
    die in deze tijd van de pandemie
    als een troos­ten­de her­der
    bij de mensen is.
    En bid­den we voor alle her­ders van de kerk
    dat zij wegen mogen vin­den
    om troost en bemoe­diging te geven.
    Laat ons bid­den
  3. Laten we bid­den voor alle slacht­of­fers
    van de Corona-pandemie,
    om de zielenrust van de over­le­de­nen,
    om troost voor hun nabe­staan­den,
    om een voorspoe­dig herstel van alle zieken,
    voor allen die door de situatie getraumatiseerd zijn,
    alleen zijn, hulp nodig hebben
    en voor allen die in de hui­dige crisis
    van harte een onmis­ba­re dienst aan de zieken
    en aan de samen­le­ving vervullen,
    ook als zij daarvoor risico’s moeten lopen.
    Laat ons bid­den
  4. Laten we ook de vele gebie­den in de wereld niet vergeten
    die getekend zijn door oorlog, gebrek aan voedsel en andere rampen,
    dat voor de mensen daar zich een oplos­sing en nieuw leven zal openen.
    Laat ons bid­den.
  5. En moge de Heer ook ons allen zegenen en al onze dier­ba­ren,
    dat de vreugde en de vrede van Pasen in ons hart mag zijn
    en ons inner­lijke rust, ver­trouwen en overgave moge geven.
    Laat ons bid­den

Fotoserie

Klik op een foto voor een uitvergroting.
Terug