Arsacal
button
button
button
button


Seminarie-rector Luc Georges 25 jaar priester

Feest in Redemptoris Mater, Nieuwe Niedorp

Overweging Preek - gepubliceerd: maandag, 29 juni 2020 - 1306 woorden

Maan­dag 29 juni was het 25 jaar gele­den dat de rector van het Re­demp­to­ris Mater semi­na­rie, Luc Georges, de pries­ter­wij­ding ont­ving. Sinds 1999 is hij de rector van dit missio­nair semi­na­rie van het bisdom Haar­lem-Am­ster­dam in Nieuwe Niedorp en de pries­ters die uit dit semi­na­rie zijn voort­ge­ko­men waren er dan ook bijna allemaal om het feest mee te vieren.

De fees­te­lij­ke Eucha­ris­tie­vie­ring was alleen met de pries­ters en enkele andere gelo­vi­gen, binnen de Corona-regels. De vrij­dag erna zal er nog een tweede fees­te­lij­ke vie­ring zijn voor de cate­chisten en andere broe­ders en zusters van Neo­ca­te­chu­me­nale ge­meen­schappen.

De vie­ring vond plaats in de klooster­kerk die sinds zeer kort naar het semi­na­rie is over­ge­gaan, al zal de pa­ro­chie er gebruik van blijven maken. Tijdens de Mis getuigde de van oorsprong Belgische rector Luc van Gods barm­har­tig­heid door over zijn roe­ping en vor­ming tot het pries­ter­schap te ver­tellen tot aan zijn komst in Neder­land. Deken Samuel Mar­can­tog­nini reikte de rector aan het einde een speciale pau­se­lijke zegen aan en een cadeau namens de pries­ters.

Daarna was er tijd voor het meer profane gedeelte en werd in het semi­na­rie een fees­te­lij­ke maal­tijd gebruikt.

Hier­on­der de tekst van mijn homilie, die ik echter zo niet precies heb gehou­den.

 

Homilie

Als Paulus en met Petrus

Beste Luc, beste mede-broe­ders,

Zegen

Het is met grote dank­baar­heid, Luc,
dat we vandaag je zilveren pries­ter­feest vieren.
Wat is er veel gebeurd in die vijfen­twin­tig jaar!
Deze jaren waren aller­eerst een gave van Gods goed­heid.
De Heer heeft Zijn zegen gegeven
en deze jaren vrucht­baar gemaakt.
De pries­ters die dit feest meevieren zijn er getuigen van
en zij vormen het levende bewijs;
zij zijn hier als zicht­baar teken van jouw inzet
voor de vor­ming van nieuwe pries­ters voor Gods kerk.

Belang van de vor­ming

Jullie, beste pries­ters,
zijn werk­zaam in de wijn­gaard van de Heer
en hebben zelf weer allerlei mooie vruchten
voor het evan­ge­lie voort­ge­bracht
en voor de Kerk van Christus
en jullie zullen je bij wat je doet,
bij situaties waarin jullie terecht komen
onwil­le­keu­rig woor­den her­in­ne­ren
en dingen die rector Luc zus of zo heeft gedaan,
mis­schien een enkele keer in de zin van:
zo ga ik het niet doen
- maar ook dan was het leer­zaam -
maar vaak zal je eraan terug denken
als iets wat je een weg gewezen heeft,
in de zin van dat je er in­spi­ra­tie aan ontleent.
Mis­schien heb je weleens gebotst,
mis­schien had je het moei­lijk met autori­teit,
mis­schien heb je heel veel
aan de be­ge­lei­ding door rector Luc gehad
- daarover hebben som­mi­gen van jullie
me weleens ver­teld -,
maar in ieder geval was je tijd in het semi­na­rie
een vor­mings­pro­ces
dat voor je hele leven be­lang­rijk is, ja zelfs cruciaal,
dankzij de vormers, dankzij de rector.

Voort­ge­zette vor­ming

Die vor­mings­pe­rio­de is na de pries­ter­wij­ding door­ge­gaan
en de broe­der­schap en ver­bon­den­heid
die jullie als pries­ters beleven,
met elkaar, met Luc, José Manuel, de cate­chisten en anderen
heeft jullie de gees­te­lij­ke en broe­der­lijke steun gebo­den
die je nu eenmaal nodig hebt
om in een voor gods­dienst vaak gesloten wereld
toch met vuur en liefde
pries­ter te kunnen zijn.

Or­ga­ni­sa­tor

Luc, van harte bedankt
voor jouw inzet en voor­beeld
als pries­ter en rector,
als vormer en bege­lei­der,
als lei­der en or­ga­ni­sa­tor.

Ja, ook dat laatste hoort erbij:
een huis als dit vraagt ook
prak­tische kennis en organi­sa­tie;
denk bij­voor­beeld
aan alle werk­zaam­he­den aan het huis
die hebben plaats gevon­den
of denk aan de grote feesten
die hier zijn gevierd.

Het eigen­lijke feest

Jouw eigen feest moet nu
heel be­schei­den wor­den gevierd,
met dank aan Corona;
mis­schien geen verge­lijk
met zoveel andere feesten,
die hier zijn gevierd,
maar dat herinnert ons eraan
dat de eigen­lijke vie­ring
een feest is van hart tot hart
met de Gever van alle goeds,
een inner­lijke dankzeg­ging
voor de grote genadegaven
die de Heer jou, ons heeft toe­ver­trouwd;
zo wordt iedere Eucha­ris­tie die je viert
een vie­ring van dank­baar­heid:
wat heeft die onein­dig goede Vader
mij, arme zon­daar - zo zeg ik, zo zeg jij -
toch onein­dig veel ge­schon­ken!

Het begin

Ik heb je in deze vijfen­twin­tig jaar
wel enigszins mogen leren kennen.
Het overgrote deel van de jaren
van jouw pries­ter­lijke inzet
heb ik van tame­lijk nabij mee gemaakt,
je kwam als Waal over Colombia naar Neder­land
een jaar na het over­lij­den
van mgr. Henricus Bomers,
stichter van dit semi­na­rie.
Met je voor­gan­ger, Michi Costa, hier aanwe­zig,
waren we - nog met mgr. Bomers - naar Rome geweest.
Ik was zelf een jonge, beginnende rector.
Het semi­na­rie met de filo­so­fische en theo­lo­gische vor­ming
was maar net gestart.

Bij­zon­dere erva­ringen

In al die jaren hebben we
moei­lijke en heel bij­zon­dere dagen beleefd,
de Corona-periode met de bijna trau­ma­tische erva­ring
die daaraan voor jullie verbon­den was,
staat nog vers in het geheugen;
ik denk ook aan de periode van je zie­ken­huisverblijf in Luik
en vooral het over­lij­den van Juan en Quinton.
De Paas­sfeer van de dagen na hun heen­gaan
- want al was het een tra­gisch ongeluk
het waren dagen van ver­rij­ze­nis en leven -
die Paas­sfeer in de kerst­tijd zal niemand ooit vergeten,
die dat toen heeft mee­ge­maakt.
Hoogte­pun­ten waren ver­der na­tuur­lijk
de pries­ter­wij­dingen
en de bede­vaart naar Rome
met de eerste steen van de Tilten­berg
en de ont­moe­ting met de toen al zeer oude
heilige paus Johannes Paulus II.

En ik heb met jou vaker het heilig Land mogen bezoeken
en het Domus Galilaeae,
Zuid Afrika met het graf van Quinton,
Colombia met het semi­na­rie van Medellin
en zo veel meer.
We waren met vele bis­schop­pen
in de zaal van het Laatste Avondmaal
om de Eucha­ris­tie te vieren,
toen paus Johannes Paulus
op de voor­avond van het feest
van de God­de­lijke Barm­har­tig­heid
zijn ziel terug gaf aan zijn schepper.
Een in­druk­wek­kende dag was dat.

Ik ben je ook per­soon­lijk dank­baar
voor de vriend­schap
die ik in deze jaren van je heb mogen onder­vin­den.

Petrus en Paulus

We vieren vandaag het hoog­feest
van de apos­te­len Petrus en Paulus.
Wat waren die twee enorm ver­schil­lend,
het is bijna gek om hen samen
in één feest te vieren!

Petrus

Petrus was de man van het gewone leven,
was hij getrouwd geweest?
In ieder geval had hij een vissers­bedrijf gehad,
soms was hij iemand van groot­spraak,
maar hij was geen held.
De Quo Vadis? - overleve­ring verhaalt
dat die klein­moe­dig­heid Petrus
tot het eind van zijn leven is bij­ge­ble­ven,
maar uit­ein­delijk was hij trouw ge­ble­ven
aan het geloof in “Christus, Zoon van de levende God”
dat hij ooit in Caesarea van Filippus had bele­den
en heeft hij zijn leven als marte­laar voor Christus gegeven.

Paulus

Hoe anders was Paulus!
Die kon hele reeksen
ver­vol­gingen, mar­telingen en tegen­wer­kingen opnoemen
die hij allemaal man­moe­dig had onder­gaan.
Paulus was vuur, kracht, moed,
hij was sterk en zijn leven was als zijn beke­ring:
een lichtflits, een don­der­slag
en hij was zo wel­spre­kend en zo goed onderlegd,
je zou zeggen: de ideale mis­sio­na­ris.
Per­soon­lijk vond ik Luc altijd meer
een Paulus dan een Petrus.

Missio­nair en hië­rar­chisch

Maar Jezus heeft toch Petrus aan­ge­steld
als her­der van de kudde
en Hij heeft deze beide grote apos­te­len
verenigd in de mar­tel­dood in Rome.
Hun bei­der aanwe­zig­heid daar
in de eeuwige stad,
getuigt voor ons van wat de Kerk wezen­lijk is:
zij hië­rar­chisch en verenigd
rond de op­vol­ger van Petrus, de paus;
zij is wezen­lijk missio­nair, ver­kon­di­gend
in het voetspoor van de apostel Paulus.

Als we denken aan het leven van deze apos­te­len
en aan hun bete­ke­nis,
kunnen we alleen maar vol bewon­dering zijn
voor God die in Zijn Voor­zienig­heid
alles heeft bedacht en geleid.

Beste Luc, moge het vuur van de apostel Paulus
en diens missio­naire geest
en de harte­lijke ver­bon­den­heid met Petrus
in de een­heid van de Kerk,
je - net als in de afgelopen vijfen­twin­tig jaar -
steeds blijven bezielen:

Vreugde en vrede!
Proficiat!

Terug