Arsacal
button
button
button
button


Strijden tegen eenzaamheid!

vertegenwoordigers diaconie (caritas) bijeen

Nieuws - gepubliceerd: woensdag, 29 oktober 2014 - 386 woorden
in  een goede sfeer bijeen voor een belangrijk doel: de caritas
in een goede sfeer bijeen voor een belangrijk doel: de caritas

Op dins­dag 28 ok­to­ber kwamen in de pastorie van de Sint Nicolaas­basiliek in Am­ster­dam voor hun regulier overleg de pries­ters, diakens en pas­to­raal werkers bijeen die binnen de pas­to­rale teams in 'Groot Am­ster­dam' zorg dragen voor de caritas (diaconie). Zij kwamen bijeen met de verant­woorde­lijken voor de dio­ce­sane caritas.

Ik was erbij om in gesprek te gaan over de uit­dagingen rond caritas in ons bisdom en daarna kwam Nina ter Beek om naar aan­lei­ding van de Week tegen de Een­zaam­heid te spreken over de ‘Coalitie Erbij Am­ster­dam’ waar ook de katho­lie­ke caritas bij betrokken is.

In onze samen­le­ving is een­zaam­heid het grootste probleem en het ziet er niet naar uit dat dit probleem kleiner wordt door de ont­wik­ke­lingen in de zorg. Eeen­zaam­heid gaat vaak gepaard met allerlei andere factoren die op het leven van mensen wegen, zoals armoede en schul­den. Gebrek aan geld brengt uit­slui­ting en isoleert en schept dus vaak een­zaam­heid. Moge­lijk­he­den tot schuld­hulp­ver­le­ning wor­den steeds kleiner en er komen steeds meer hulp­vra­gen terecht bij isn­tellingen zoals De Regenboog die steunen op de bijdragen van met name Kerken en soms ook andere organi­sa­ties.

Het aantal mensen dat een­zaam is stijgt nog steeds. Alleen al in Am­ster­dam zijn er zo'n 65.000 mensen die een­zaam zijn. Dit houdt in dat zij min­der vaak dan een keer per maand spreken met een niet-hulp­ver­le­ner. Getallen waar ikzelf in ieder geval nogal van schrok. Het gaat hier om mensen die door de uit­slui­ting waar­mee hun situatie gepaard gaat, een bijna verborgen leven lij­den. Ik ben dan ook blij dat de katho­lie­ke Caritas Am­ster­dam zich heeft verbon­den met de Coalitie om deze pro­ble­ma­tiek aan te pakken en mensen uit hun isole­ment te halen.

In het gesprek dat ikzelf met regiover­te­gen­woor­digers ‘diaconie’ had, heb ik enige zorgen gedeeld die met name de vergrij­zing in de Parochiële Caritas (PCI) besturen betrof en de vaak geringe doorstro­ming in deze besturen. De bestaande PCI's zullen de pa­ro­chie­ver­ban­den of gefuseerde pa­ro­chies moeten gaan volgen en dus ook moeten fuseren. Een ander zorg­punt is dat er (te) weinig herken­ba­re katho­lie­ke caritas is, al is dat zorg­punt juist in Am­ster­dam het minst van toepas­sing.

In ieder geval moet dui­de­lijk zijn voor ons­zelf en voor anderen dat caritas in het hart van het katho­lie­ke kerk-zijn staat ge­schre­ven!

Terug