Allerzielen in Nieuw Vennep

Voor de vie­ring van Aller­zie­len was ik in Nieuw Vennep, waar veel mensen naar de kerk geko­men waren om hun dier­ba­re over­le­de­nen te gedenken. Na afloop van de Mis zijn we in pro­ces­sie naar het achter de kerk gelegen kerkhof gegaan om de graven te zegenen.

In de Mis werd het evan­ge­lie van de Emmaus­gan­gers gelezen.

Homilie

Uitzicht

Die Emmaus­gan­gers
zijn wij zelf.
Zij had­den hun dier­ba­re vriend, Jezus, verloren
en zagen geen uit­zicht.
Toen kwam een vreem­de­ling bij hen lopen
en gelei­de­lijk, door diens woor­den,
ging er toich iets van een licht op.
Dat gebeurt ook ons:
Als wij overwel­digd zijn door verdriet
en eigen­lijk geen licht­puntje meer zien,
zijn het de woor­den van mede­mensen
en het woord van God dat ons raakt,
die ons weer uit­zicht geven.

Bijna-dood-erva­ring

De laatste jaren is er nogal wat onder­zoek gedaan
naar de erva­ring van mensen die bijna dood zijn geweest.
Ongeveer een­derde van deze mensen ver­telt
een bij­zon­dere erva­ring te hebben mee­ge­maakt.
Meestal komt het erop neer
dat zij door een lange tunnel
of door een soort spiraal
op weg gaan naar een prach­tig groot licht,
dat zij als een persoon ervaren.
De erva­ring is zo fijn
dat zij daarna niet meer bang zijn voor de dood
en vaak grote moeite hebben
om weer te wennen aan het aardse leven
en dat allerlei zaken
die zij voor­heen be­lang­rijk von­den,
dat gewicht verloren had­den.
Ze vin­den het erg om weer terug te moeten komen.
Vaak ook ver­tellen zij
dat zij in een flits hun leven aan zich voorbij zagen trekken,
vooral de hoogte- en diepte­pun­ten van dit leven
en de momenten waarop zij­zelf
be­lang­rijke beslis­singen hebben geno­men.
Zij zien die momenten dan opnieuw, zo ver­tellen zij,
en moeten als het ware oor­de­len
over wat zij vroe­ger zo hebben gedaan
en wat zij nu alleen en van een afstand bekijken.
Met name dit laatste wordt soms
als heel pijn­lijk ervaren.
Mis­schien hebt U zelf ook weleens iets
hierover gehoord of gezien of gelezen.

Het licht van God

Wat moet je hier­van denken?
Ach, ie­der­een mag ervan denken wat hij of zij wil.
Het is in ieder geval een feit
dat het een merk­waar­dig ver­schijn­sel is
en ook dat de verhalen van de meeste van deze mensen
vrij goed overeen­ko­men
met wat we uit de bood­schap van het evan­ge­lie weten:
het is aan de andere kant van die tunnel,
die poort van de dood,
beter dan hier,
er is daar geen tijd en geen ver­gan­ke­lijk­heid,
je woont er in het licht van God.

Gezuiverd

Daarbij speelt ook alles een rol
wat we in dit leven hebben gedaan
en hoe we er op het moment van ons sterven
tegen aan kijken.
Wie zijn zelfverzekerd­heid laat varen,
de harde schil om zich­zelf opent,
en zich in Gods armen laat vallen,
zal gezuiverd wor­den en gereinigd van het kwaad
en voor eeuwig gelukkig zijn.

Herdacht

Vandaag is de dag dat we alle overle­den gelo­vi­gen gedenken.
Met eerbied denken we terug
aan ouders, groot­ou­ders, man of vrouw, kin­de­ren mis­schien,
een goede vriend,
mensen die we hebben gekend en liefgehad.
Velen van hen wor­den door ons dikwijls her­dacht;
dat zien we bij­voor­beeld aan de mis­in­ten­ties
die wor­den opge­ge­ven.
Ook blijkt dat uit alle keren dat we aan hen denken
of hun handel­wij­ze ons te binnen brengen
of mis­schien als voor­beeld nemen.
We zijn hen niet vergeten.

Wij geloven dat zij rust vin­den voor hun zielen,
zoals Jezus in het evan­ge­lie zegt.

Gebed voor de over­le­de­nen

Ook geloven we dat alles wat wij zeggen, doen en denken
een bete­ke­nis heeft,
gevolgen heeft,
ons leven en onze blik vertroebelt of zuivert,
ons meer mens maakt of juist niet,
kortom, een bete­ke­nis heeft en gevolgen
voor ons leven hier en in het hiernamaals.

Daarom willen we de over­le­de­nen steunen
en aan hen onze liefde laten blijken,
ook door ons gebed voor hen.

Zij zijn niet weg...

Alles hier op aarde is ver­gan­ke­lijk
en langzamer­hand krijg je steeds meer familie
aan die andere kant van die grens die de dood is,
steeds meer mensen hier om ons heen vallen weg.

Maar zij zijn niet weg,
zij leven voort,
anders,
wel met ons verbon­den,
maar pijn en verdriet zijn daar niet meer...

Een dag waarop we kijken naar de toe­komst
die ons wacht....
eens zullen we thuis mogen zijn bij de Heer,
als we ons aan Hem durven toe­ver­trou­wen.
AMEN.