Een afgesloten wereld opengebroken

De Geest van God maakt een nieuw begin

Op Pink­ste­ren heb ik de heilige Mis in de ka­the­draal gevierd. Er waren veel mensen en het voltallige ka­the­drale koor zong een prach­tige Mis van Mozart. Het was alles bijeen een feest!.

Homilie

Het is al gebeurd

Het vuur van Pink­ste­ren heeft alles veran­derd.
Zeker, door de dood en de ver­rij­ze­nis van Jezus
was de hemel al open gegaan
en kregen wij, mensen, een nieuw per­spec­tief.
Toen was het leven op aarde al veran­derd
van een klein af­ge­slo­ten kamertje zon­der uitweg,
in een tuin­zaal met openslaande deuren
en een prach­tig uit­zicht.
Alles wás in feite al
veran­derd door de grote geheimen
die we op Pasen hebben gevierd.
Jezus’ opstan­ding uit de dood
heeft ons leven een nieuwe bete­ke­nis gegeven
en toe­komst, uit­zicht op een leven na de dood.
Maar iets kan dan wel zo zíjn,
maar dan moet je het ook nog maar kunnen beleven.
Honderd mensen kunnen ons zeggen
dat iets zo is,
dat je dit moet geloven,
maar dat betekent nog niet
dat we het ook ervaren.
Die erva­ring van wie God is,
de inner­lijke over­tui­ging
en dat er meer is dan dit ondermaanse,
de erva­ring van de vertroos­ting die het geloof ons geeft
en van wat het betekent dat Jezus verrezen is,
die genade geeft ons de heilige Geest.

Geen per­spec­tief zien

We hebben - denk ik - allemaal wel
een erva­ring opgedaan
van dat er soms mis­schien een per­spec­tief kan zijn,
maar dat je dat dan nog niet altijd
ook kunt zien.
Als we bij­voor­beeld net iemand verloren hebben
van wie we heel veel hebben gehou­den,
kan iemand ons wel zéggen
dat het leven doorgaat
en dat er licht aan het einde van de tunnel is,
dat de zon voor ons weer zal gaan stralen,
maar op dat moment valt zo’n verhaal niet goed,
het klinkt goedkoop en onecht;
je wilt dan juist dat iemand
stil staat bij je verdriet
en die zo­ge­naamde po­si­tie­ve bood­schap
klinkt dan
als een negeren, een weg praten,
zon­der aan­dacht te geven aan wat je beleeft.
We moeten er zelf eerst weer aan toe zijn
om uit­zicht en toe­komst te zien,
Pas dan zal ons hart geraakt kunnen wor­den
door een vonk van hoop en vreugde,
kunnen we dat per­spec­tief weer zien.

Geraakt

Aan de andere kant
zullen we bijna allemaal wel hebben ervaren
dat we zomaar ineens vervuld kunnen zijn
van vreugde en dank­baar­heid,
we ervaren het leven als een cadeau, een gave.
Dat kan zijn bij de geboorte van een kind
of een andere mooie gebeur­te­nis,
en ook soms wel zon­der direct aan­wijs­ba­re oor­zaak:
we wor­den vervuld van vreugde,
anders dan goedkope lol,
het maakt dat we dank­baar zijn
en iets terug willen geven
aan de goede God
die ons zoveel ge­schon­ken heeft.
Dan wor­den we geraakt door de kracht
van de heilige Geest,
die ons het leven in een ander licht laat zien.

Bisdom­bede­vaart

Ik merkte dit bij de pelgrims op de bisdom­bede­vaart
die we pas gele­den naar Assisië hebben gemaakt.
Het was een mooie erva­ring
die veel mensen heeft geïnspireerd,
ze kwamen anders terug.
Een flinke groep jon­ge­ren die mee waren geweest,
was de week erna
spon­taan naar de bede­vaarts­plaats in Heiloo gegaan
voor een avond van aanbid­ding.
De Geest van God
was met hen bezig geweest
en had hen bij elkaar en bij God gebracht.

Afgesloten wereld

Er kunnen ook periodes in ons leven zijn
dat we juist niets van God ervaren,
de seculiere wer­ke­lijk­heid,
de grauwsluier van het dage­lijks leven
heeft in ons de over­hand.
Het ligt dan voor de hand om daarin op te gaan,
te denken dat dit alles is,
zoals de Emmaüs-gan­gers uit het Lucas-evan­ge­lie
dat was over­ko­men:
twee leer­lin­gen van Jezus
liepen na Diens dood
ont­moe­digd en somber
met elkaar te praten,
ze ver­keer­den in een af­ge­slo­ten wereld,
zon­der uit­zicht, zon­der geloof,
totdat Jezus zon­der dat ze Hem herken­den
bij hen kwam lopen
en zich mengde in hun gesprek.

Kom, heilige Geest

Als dat ons over­komt,
dat we in zo’n af­ge­slo­ten wereld komen te leven,
hebben we zo’n zelfde nieuwe impuls nodig,
iemand die spreekt tot ons hart,
die de grauwsluier verjaagt,
die de ont­moe­di­ging wegneemt,
die nieuwe vreugde brengt,
het per­spec­tief laat zien.

Want we zijn niet perse zoals we zijn
en de wer­ke­lijk­heid is niet altijd
zoals we die ervaren;
God kan ons open maken
een nieuwe begin maken,
als wij een beetje open staan..
Laten we daarom blijven bid­den:
Kom, heilige Geest!
Want God heeft ons Zijn Geest gezon­den
als een licht, als een gloed, als een gene­zing
voor onze ziel, als hoop, ver­trouwen en uit­zicht.
Dat is de bete­ke­nis van dit Pinkster­feest.

Alles werd anders

De leer­lin­gen van Jezus Christus
zaten wer­ke­lijk in een diepe dip,
zij zagen het niet meer zitten,
wer­den gere­geerd door pijn, verdriet en angst.
Ze zaten op­ge­slo­ten in een boven­zaal,
tekenend voor hun gees­te­lij­ke situatie.
Alles was dof en grauw,
hun ver­wach­tingen over Jezus
waren de bodem inge­slagen
door Zijn lij­den en Zijn dood.
Maar toen zij de heilige Geest ont­vingen,
brak hun af­ge­slo­ten wereld open;
ze verlieten de zaal
en verkon­dig­den Gods grote daden.
Alles werd anders,
heel hun zijn en hun staan in de wereld,
door de Geest van God.

Heer, zend Uw Geest

We bid­den het vaak
in deze Pinksterli­tur­gie:
Heer, zend Uw geest
en alles zal wor­den her­schapen.
Dat dit ook ons gebed mag zijn:
Kom, heilige Geest,
vervul de harten
van wie in U geloven;
ontsteek in ons hart
het vuur van uw liefde
en van en­thou­sias­me voor alles
wat goed is en mooi...