Arsacal
button
button
button
button


Ik geloof in het eeuwig leven...

Wat betekent dat voor je? (32e zondag door het jaar C)

Overweging Preek - gepubliceerd: zondag, 10 november 2019 - 785 woorden
Vredeskerk
Vredeskerk

Zondag 10 no­vem­ber was ik voor de heilige Mis in de Vredes­kerk in Am­ster­dam, waar ik Hans Blaas en Henk Ostendorf tot bui­ten­ge­woon be­die­naar van de heilige communie heb aan­ge­steld. De lezingen gingen over de moe­dige Makkabeese broers en over de Sadduceeën en over het geloof in het eeuwig leven. Wat betekent dat voor je?

 

Homilie

Hetzelfde anders ervaren...

Ik vind het altijd weer bij­zon­der en won­der­lijk
om te merken
dat mensen die precies het­zelfde meemaken
er toch heel ver­schil­lend op rea­geren.
Om maar een paar voor­beel­den te noemen,
die mis­schien wel herken­baar zijn:
twee kin­de­ren in één gezin,
kunnen hun jeugd met dezelfde ouders
heel ver­schil­lend hebben ervaren.
Ik ben dat vaak tegen geko­men:
het ene kind heeft een fijne jeugd gehad,
het andere kind heeft er een trauma
aan over gehou­den.
Of ik ontmoette twee evolutiebiologen:
de één vond zijn weten­schap
het dui­de­lijkste teken
dat er zeker geen God bestaat,
de ander was door zijn weten­schap
juist tot geloof geko­men,
tot een erva­ring van God.
Toch bestu­deer­den zij allebei
dezelfde zaak
en hun weten­schap­pe­lijke opvat­tingen
waren niet eens zo ver­schil­lend!
We hebben dat met tal van zaken.
Ik was bij een lezing geweest
die ik mooi vond en die me raakte,
maar toen ik naar buiten ging
was het eerste wat ik hoorde
het com­men­taar van iemand
die het maar niks vond.
Dat kan ook gebeuren in de Mis:
de ene keer komt het bij je binnen,
een andere keer veel min­der,
terwijl het dan juist weer
iemand anders mis­schien
bij­zon­der heeft aan­ge­spro­ken.

Het hart heeft eigen redenen


Degene die zich niet aan­ge­spro­ken voelde,
zal vaak redeneren met zijn verstand:
hierom of daarom was het niet gewel­dig.
Iemand die juist wél was aan­ge­spro­ken,
zal eer­der een reden noemen
van het hart: het had hem of haar geraakt.

Dood en eeuwig leven

We zien dit terug in de lezingen
van deze dag.
Die gaan over het geloof in het eeuwig leven.
Dat thema past goed bij deze maand
waarin we ook Aller­hei­ligen en Aller­zie­len
hebben gevierd.
Wat betekent het geloof
in het eeuwig leven voor je,
dat geloof dat we iedere zon­dag belij­den?
Som­mi­gen zullen liever niet
aan zulke zaken willen denken:
het thema “dood gaan”
is niet het pret­tigste thema.
Anderen voelen de band
met hun ouders en gelief­den
die niet meer bij ons zijn.
Starend in het vlammetje van een kaars
die zij voor hun over­le­de­nen ops­te­ken
kijken zij als het ware
in het mysterie van dood en leven.
Het eeuwig leven is voor hen
hoop en ver­wach­ting, een toe­komst.
Die ver­wach­ting geeft een per­spec­tief,
anders dan voor wie
geen hoop op eeuwig leven heeft.

De Makkabeese broe­ders

In de eerste lezing van vandaag
hoor­den we wat dit geloof
met de Makkabeese broe­ders deed,
die wreed ver­volgd wer­den.
Er leefde in hun hart
een onverwoest­baar ver­trouwen
en daardoor waren zij zo sterk en onverschrokken
en gingen zon­der vrees
de mar­telingen tegemoet.
Het geloof en het ver­trouwen
in het eeuwig leven
gaven hen een enorme gees­te­lij­ke kracht.
Ik heb dat zelf eens mee­ge­maakt, vroe­ger,
toen een werknemer van mijn vader
erns­tig ziek werd.
Hij kreeg de ziekte waaraan al zijn broers
op ongeveer dezelfde leef­tijd
waren overle­den.
Ik heb toen de moe­der van die man bewon­derd,
zij was als de moe­der van die Makkabeese broers,
vol geloof en ver­trouwen,
met een enorme gees­te­lij­ke kracht,
terwijl zij al haar kin­de­ren moest afstaan.

Sadduceeën

In het evan­ge­lie zien we de andere kant:

Sadduceeën komen naar Jezus toe
die niet in het eeuwig leven geloven.
Zij vin­den al dat praten over hemel, eeuwig leven,
maar kin­der­lijk gepraat,
goed voor domme mensen.
Een hemel bestaat niet, volgens hen.
Zij redeneren,
het is de typisch men­se­lijke redene­ring
van iemand die toch niet gelooft
en alles heel men­se­lijk bekijkt.
Het klinkt mis­schien logisch wat ze zeggen,
maar het is men­se­lijk, werelds gedacht.

Geraakt

Daar ligt het verschil:
De Sadduceeën redeneren;
De Makkabeese broe­ders bran­den
door het vuur van hun geloof,
ze zijn vurig, geraakt, met een inner­lijke over­tui­ging.
Ze zijn geraakt door Gods genade.
En dat vuur van hun over­tui­ging
sleepte hen om zo te zeggen
door de moei­lijkste fase van hun leven heen.

Rede­lijk, maar niet te bere­deneren

Dat zou­den wij vandaag ook kunnen vragen:
dat de dingen van het leven en ons geloof
niet iets van het hoofd alleen zullen blijven,
zoals je een cate­chis­mus uit je hoofd
geleerd kunt hebben,
maar als het daarbij blijft,
voedt die je hart niet.
Het geloof is wel rede­lijk
maar wie het te veel bere­deneert
maakt het alleen maar stuk.
Het wordt pas mooi
als we in het mysterie kunnen gaan staan,
tot overgave komen,
als we ons laten raken
en het vuur van de bezieling er is.

Laten we vandaag mis­schien vragen
dat we altijd zo open mogen zijn voor het mysterie,
dat we ons kunnen laten raken
en het won­der mogen kunnen ervaren.

Terug