Hart voor de schapen...
Uitvaart en afscheid van deken Ton Cassee
Op zaterdag 4 april hebben we pastoor-deken Ton Cassee uitgeleide gedaan in de H. Laurentiuskerk van Heemskerk, nadat er de avond tevoren een Avondwake was geweest in de Mariakerk naast de pastorie waar deken Cassee woonde. Alles vond plaats onder de Corona-regels, dus met maximaal 30 personen, allen op afstand van elkaar. Toch waren het intieme vieringen en vele mensen leefden mee via de lokale TV.
Bisschop
Vele mensen hadden getuigd van hun verbondenheid met de overledene door een bloemstuk. De beide kerken waren er prachtig mee versierd (zie foto's). De bisschop, mgr. Jozef Punt, had er graag bij willen zijn en leefde in gebed met de uitvaart mee.
Beperkte viering
De situatie van de Corona-crisis maakte helaas dat alles beperkt was en dat er geen Eucharistie kon worden gevierd. Deken Floris Bunschoten en pastoor Kaleab Shiferaw Mashresi, die beiden zeer met deken Cassee verbonden waren en lang met hem hebben samengewerkt, waren bij de gebedsvieringen aanwezig en hebben gesproken, naast familieleden, vrienden en parochianen.
Getuigenissen
Het waren mooie en ontroerende getuigenissen: Pastoor Kaleab vertelde hoe deken Cassee hem wegwijs had gemaakt in het pastoraat in Nederland, deken Bunschoten gaf een inkijkje in de vele menselijke en priesterlijke kwaliteiten van de deken, Vietnamese vrienden getuigen over de betekenis van Vader Cassee voor hen persoonlijk en hun land, de koster van de Laurentius sprak over zijn twintigjarige samenwerking en vriendschap met deken Cassee en zus Marja en nichtje Marleen spraken kort maar krachtig over hun ervaring.
Na de gebedsviering in de Laurentiuskerk is deken Cassee begraven op de achter de kerk gelegen begraafplaats.
Vlaggen
Aan de pastorie van de Mariakerk (zie foto) en bij de Laurentiuskerk hingen de vlaggen van Nederland en de paus halfstok. Het is de droefheid van het afscheid gemengd met het vertrouwen en het geloof in het eeuwig leven, die we uit deze tekens en uit de vieringen mochten aflezen.
Bij de Avondwake en voor de Absoute in de Laurentiuskerk heb ik een kort woord gesproken:
Avondwake
Priester voor de mensen
Een woord van dank
We zijn hier samen gekomen
voor een korte gebedsdienst
zoals dat in deze Corona-tijd helaas nodig is.
Pastoor-deken, kanunnik Ton Cassee
heeft zijn ziekte moedig gedragen
met het vertrouw-vol optimisme
dat hem kenmerkte.
Natuurlijk zijn we verdrietig
want we missen een hartelijk mens
en een fijne priester.
Ik wil Marja hartelijk bedanken
voor haar geweldige zorg voor Ton,
niet gemakkelijk, zeker niet als je dat net
ook voor je man al had moeten doen.
En dank voor de liefde en hartelijkheid
van goede familie, vrienden,
collega’s en parochianen.
Dankbaar voor een mooi leven...
Maar laten we vandaag vooral niet vergeten
hoe deken Ton Cassee
het zelf heeft beleefd:
Dankbaar keek hij om
naar een mooi leven
en wat daarin op zijn pad was gekomen.
Vietnam
Zoals die ene aansporing
van de burgemeester van Alkmaar:
“Doe er wat aan, Ton”.
Hij ging zich inzetten voor de bootvluchtelingen.
Dat leidde tot een grote verbondenheid
met Vietnam en de Vietnamese gemeenschap.
Lourdes
Dankbaar was hij ook
voor de band met Maria in Lourdes
en met vele pelgrims en voor de bedevaarten.
Hij was dankbaar voor zijn priesterjaren
in Alkmaar en Heemskerk vooral
en voor de ‘gouden mensen’
die hij mocht ontmoeten.
Veilig thuis
En hij keek vooruit:
U zij de glorie, opgestane Heer!
Wij geven Ton Cassee nu uit handen
en vertrouwen hem toe aan die Vader
die hem heeft geschapen, geroepen, gezegend, geleid
en die hem nu veilig thuis zal brengen.
Ton, je was een priester voor de mensen,
wees nu in vrede,
bij die opgestane Heer!
Gebedsdienst bij de uitvaart
Hart voor de schapen....
Titels
We nemen afscheid van Ton Cassee,
deken, kanunnik, bisschoppelijk commissaris,
ere-kapelaan van de Grot van O.L. Vrouw van Lourdes,
Ridder in de orde van Oranje Nassau;
maar de titels die hemzelf
het meest hebben aangesproken en aangetrokken
zijn die van pastoor en priester.
Beschikbaarheid
De bisschop zou hem niet beledigd hebben
als hij geen deken meer zou zijn,
hij was ter beschikking
- dat heeft hij zelf vele malen aangegeven -
en bij zijn 75e verjaardag was het Ton’s verzoek
dat het emeritaat van die leeftijd
voor het deken-zijn zou gelden,
maar hij wilde graag pastoraal actief blijven.
De Heer heeft het nu toch wat anders gestuurd,
maar ook daar kon Ton Cassee weer mee leven:
“Het gaat zoals het gaat”,
hij kon het met geloof en vertrouwen overgeven
en zag vooral de vele mooie dingen en mensen
die op zijn pastorale pad waren gekomen.
Herder voor velen
We kunnen inderdaad van hem zeggen
dat hij een herder was
met hart voor de schapen.
Die schapen waar hij hart voor had
waren niet alleen
de mensen van zijn parochies
in Alkmaar en Heemskerk,
ook niet alleen de Vietnamese gemeenschap
die hem zeer ter harte ging
maar ook de priesters en collega’s
met wie hij te maken had in het kader
van zijn taak als deken,
als administrator van verschillende parochies
en in overleg in het kapittel
en met bisschop en bisdom
en niet te vergeten
in zijn begeleiding van jonge priesters
die daar altijd - zo hoor ik steeds -
goed op terug keken.
Was er geen Corona geweest,
dan was deze kerk vol geweest
en hadden hier vele priesters gestaan
die met dankbaarheid voor zijn herderlijk voorbeeld
afscheid van hem zouden zijn komen nemen.
Maar: “Het gaat zoals het gaat...”.
Goddelijke wijsheid
Die uitspraak van hem was geen onverschilligheid of zo,
integendeel, het was eerder een uiting van vertrouwen
in de Heer die alles leidt
en die zijn eigen wijsheid heeft.
Ons geluk is het als we ons
met een zeker vertrouwen
aan die Goddelijke wijsheid
kunnen toevertrouwen.
Daar ligt de ware menselijke wijsheid,
die pastoor-deken Ton Cassee inderdaad bezat:
dankbaarheid, Gods gaven zien,
vertrouwen dat Hij het leidt,
dat alles uiteindelijk goed komt;
dat maakte dat hij tal van situaties
met een zekere gelijkmoedigheid
kon beschouwen
en dat hij open stond voor anderen,
hij had begrip voor mensen.
Een goede Moeder
Hoe kon hij dat,
waar had hij dat geleerd?
O, er zullen zeker
allerlei goede menselijke invloeden op zijn leven
aan te wijzen zijn,
maar er is één lerares van de wijsheid
in wie Ton Cassee terecht
bijzonder veel vertrouwen had
en met wie hij een bijzondere band had:
Maria,
moeder Maria.
Het was voor hem een bijzondere vreugde
dat hij zowel in Alkmaar als in Heemskerk
pastoor was van een Mariakerk.
U zij de glorie...
Die goede Moeder zal hem nu
bij de hand nemen
en geleiden
en hem brengen
tot voor de troon van God,
waar deken Ton Cassee
nu voor Gods aangezicht zal zingen:
“U zij de glorie, opgestane Heer!”
