Had hij maar geleefd in de geest van de zaligsprekingen!

De terrorist van Nice en het Hoogfeest van Allerheiligen

Op het hoog­feest van Aller­hei­ligen vier­den we de Eucha­ris­tie in de ka­the­draal met precies der­tig mensen en na­tuur­lijk met alle mensen die verbon­den waren via Ka­the­draal TV of RTV Noordholland. Nu we om ons heen zien hoe de natuur verkleurt en sterft, gaan onze gedachten als van­zelf naar het einde van ons aardse leven en naar de toe­komst bij God...

Aanslag

Op deze zon­dag hebben we na­tuur­lijk ook stil gestaan bij de aan­slag in Nice, in de preek en de voor­bede. De zalig­spre­kingen die we deze zon­dag hebben gelezen (Mt. 5, 1-12a) staan haaks op de mentali­teit die achter zo'n aan­slag zit.

Aflaat Aller­zie­len

De aflaat van Aller­zie­len is dit jaar verruimd en kan de hele maand no­vem­ber wor­den verkregen, zie hierover: https://www.rkdo­cu­menten.nl/rkdocs/index.php?mi=680&nws=4828

Nieuw Bisdomjour­naal

Op Ka­the­draal TV is deze ochtend ook het nieuwe bisdomjour­naal uitgezon­den, dat na­tuur­lijk op de YouTube kanaal nog steeds kan wor­den bekeken. Daarin wordt ook al even vooruit gekeken naar de toe­komst: het Kerst­feest. We hopen na­tuur­lijk dat er meer ruimte en moge­lijk­heid zal komen, maar de tekenen zijn nog niet erg guns­tig.

Aller­hei­ligen in de ka­the­draal

De ka­the­draal verbindt ons met het feest dat op 1 no­vem­ber wordt gevierd door de koepel, die ons aan het hemels Jeru­za­lem herinnert, en ook door ver­schil­lende schil­deringen, zoals de hiernaast afge­beelde.

De voor­bede (Gebed van de gelo­vi­gen) vindt U aan het einde van dit bericht.

Homilie

Leven in de geest van de zalig­spre­kingen

We hebben zojuist de zalig­spre­kingen gehoord
uit de Bergrede van Jezus Christus,
het is Zijn evan­ge­lisch handvest.

Alles achterlaten

Hij spreekt die mooie woor­den tot Zijn leer­lin­gen,
tot mensen dus
die - van wat voor afkomst ze ook waren
en ze waren onderling echt heel ver­schil­lend -
alles had­den achter­ge­la­ten
om Jezus te volgen.
Dat besluit om hun zaak, hun familie,
hun relaties, hun bezit,
zomaar te laten en Jezus te volgen,
was fun­da­men­teel,
het zette hun leven op z’n kop.
Die stap getuigde
van een bepaalde geestes­hou­ding,
een manier van in het leven staan.

Zij han­de­len vanuit idealen

Je hoort dat toch ook in onze dagen wel:
ik ken een jon­gere
en ook een jong gezin
die naar een ont­wik­ke­lings­land zijn ver­trok­ken,
om daar les te geven
of iets in de ge­zond­heids­zorg te doen.
Helaas moesten zij - en anderen - te­rug­ke­ren
van­wege Corona,
maar het idealisme was er.
En we hebben in ons bisdom
pries­ters en se­mi­na­risten en missie­ge­zinnen
uit andere lan­den
die hun familie en alles hebben achter gelaten
om hier als mis­sio­na­ris te werken.
Zij han­de­len vanuit idealen, vanuit hun geloof
willen de wereld een beetje mooier maken,
zij open­den zich voor hun naasten, mede­mensen,
in het voetspoor van Jezus.

Je laten storen

En in het klein gebeurt zoiets eigen­lijk iedere keer
als mensen zich laten storen
in hun bezig­he­den
in wat zij hebben, zijn en doen,
in alles wat draait om hen­zelf,
om dienst­baar te zijn aan andere mensen,
een goed werk te doen,
Jezus na te volgen.
Een vrien­de­lijk ant­woord,
een kleine dienst,
een ge­tui­ge­nis,
een gebed voor een zieke,
het hoort er allemaal bij.

Die mens was een heilige!

Het zijn vormen van dienst­baar­heid,
goed willen doen aan mede­mensen,
de minste kunnen zijn,
niet heersen maar dienen.
Zo te kunnen zijn en leven
vraagt een besef van
dat niet alles om jezelf draait,
een vermogen tot meeleven.

Daar­van getuigen de zalig­spre­kingen.
We vieren vandaag het feest van alle heiligen,
die bekende en min­der bekende
of zelfs onbekende mensen
die hebben geleefd en zijn gestorven
voor de liefde tot God
en de liefde tot de naaste.
Soms rea­li­se­ren we het ons pas veel later,
mis­schien als die mens al gestorven is:
die mens was een heilige!
Dat zijn de mensen die in­spi­re­ren!

De aan­slag in Nice

We leven in deze periode mee
met alle mensen die op wat voor wijze ook
door corona zijn getroffen
en nu in deze dagen heel bij­zon­der
met alle mensen die in rouw en angst gedom­peld zijn
door de aan­slag in Nice,
nota bene op een kerk, een basiliek.
Het lijkt erop dat dit een wraakne­ming was
op wat voor deze dader
een ont­hei­liging was van zijn profeet.
Hij nam in ieder geval op gruwe­lijke wijze
het leven van on­schul­digen
en ont­hei­ligde wat voor mensen heilig is
- want een kerk is voor ons een heilige plaats -
en de slacht­of­fers had­den niets
met car­toons over Mohammed te maken.
Het was een lelijke wraak­oefe­ning, deze aan­slag,
die vol­ko­men haaks staat
op de woor­den van de Bergrede
die we zojuist hebben gehoord.
Och was die arme man
- want als je handelt vanuit zulke denk­beel­den
als die terrorist,
dan ben je wer­ke­lijk gees­te­lijk heel erg arm -
was deze arme man
maar gevoed en gevormd
door die woor­den van de Bergrede...

Zalig zijn zij...

Want wie wor­den daar zalig geprezen?
Het zijn de mensen die de minste plaats innemen
- arm, treurend, ver­volgd, beschimpt -,
het zijn de mensen die mild, verdraag­zaam en goed­har­tig zijn
- de zacht­moe­di­gen, de barm­har­tigen, de zuiveren van hart,
de vrede­bren­gers -
en het zijn de mensen die verlangen naar ge­rech­tig­heid.
Kortom, dit zijn gevende mensen,
niet mensen die het leven, het goed, het geluk
van anderen weg­ne­men.

Wie is een marte­laar?

Voor een christen is een marte­laar geen terrorist,
die als gevolg van zijn mis­da­dige actie overlijdt,
maar een chris­te­lijke marte­laar is
juist iemand die geweldloos
leeft en handelt
in de geest van de Bergrede
- zacht­moe­dig, vrede­lie­vend, verlangend naar ge­rech­tig­heid -
en - ondanks die zacht­moe­dig­heid -
zijn inzet en over­tui­ging, zijn geloof
met de dood moet bekopen.

Harten veroveren

Brutalen hebben de halve wereld,
zegt het spreek­woord.
Inder­daad lijkt het er vaak op
dat we ons sterk moeten maken,
anderen moeten overtroeven,
macht moeten hebben
om iets te kunnen bereiken.
Zo lijkt het soms.
Maar harten veroveren we niet
met haat en wraak,
maar alleen met de kracht van de liefde
en die is de kern van ons chris­te­lijk geloof
- liefde tot God, liefde tot de naaste -.

Een laag poortje

Het hoogste wat we kunnen bereiken,
het grootste succes wat we kunnen behalen
is niet dat onze zakken vol zitten met geld,
dat we ie­der­een hebben afgetroefd,
dat we zo gewel­dig zijn, met een top-positie.
Nee! Het hoogste is
binnen te gaan in het eeuwig leven
en die toegang is een laag poortje,
je moet bukken om dáár binnen te gaan
waar we de Heer ont­moe­ten,
die de minste van ons allen is gewor­den,
die spot en haat en onrecht
over zich heen heeft laten komen
en die ons die weg van de eenvoud,
van ver­ge­ving en verdraag­zaam­heid
heeft gewezen
als weg naar de heer­lijk­heid.

Aller­hei­ligen, Aller­zie­len

Vandaag - Aller­hei­ligen - en morgen - Aller­zie­len -
gedenken we de mensen die ons zijn voor­ge­gaan:
vandaag de heiligen
- mis­schien zijn daar goede beken­den bij,
in­spi­re­rende mensen -
en morgen op Aller­zie­len bid­den we
voor wie nog een zuive­ring nodig heeft
om het huis van God binnen te kunnen gaan.

We kunnen hen dit jaar
niet gedenken als andere jaren,
corona verhin­dert veel;
maar en bezoek aan een kerk of kerkhof,
een kaarsje aangestoken,
dat is altijd moge­lijk
en na­tuur­lijk zijn we
in onze gedachten en gebe­den
bij hen...

GEBED VAN DE GELOVIGEN (VOORBEDE)

Nice

1. We willen vandaag voor de slacht­of­fers bid­den van de ter­ro­ris­tische aan­slag in Nice, voor hun fami­lie­le­den en voor allen die hierdoor in rouw en angst verkeren. Laten we bid­den dat mensen die zulk radicaal ge­dach­te­goed aan­han­gen als deze aan­slagple­ger, tot inkeer en be­zin­ning mogen komen.

Laat ons bid­den

De geest van de zalig­spre­kingen

2. Laten we bid­den om een geest van verdraag­zaam­heid en zacht­moe­dig­heid, om barm­har­tig­heid, dienst­baar­heid en eenvoud. Dat het woord en het voor­beeld van Jezus Christus meer mensen mag in­spi­re­ren. Laat ons bid­den

Voor de her­ders van de kerk

3. Om zegen over onze paus Fran­cis­cus, over Bert Glorie die gis­te­ren in onze ka­the­draal tot pries­ter is gewijd en over alle her­ders en vrij­wil­li­gers die zich ook in deze moei­lijke tijd voor de kerk inzetten. Laat ons bid­den

Gebed voor Corona-tijd

4. Op de voor­spraak van Onze Lieve Vrouw ter Nood bid­den we dat dat het Corona-virus spoe­dig terug gedrongen en overwonnen zal wor­den en we denken aan alle mensen die het nu zwaar hebben omdat ze ziek zijn, iemand hebben verloren, in finan­ciële nood komen, een­zaam zijn of op wat voor wijze ook door deze pandemie in moei­lijk­he­den komen. Laat ons bid­den.

Over­le­de­nen

5. We denken aan allen die ons zijn voor­ge­gaan. We danken God voor het voor­beeld en de liefde die we hebben gekregen van allerlei mensen die ons levenspad hebben gekruist. We bid­den voor alle over­le­de­nen dat zij in de vrede van Gods rijk mogen zijn, voor altijd gelukkig. Laat ons bid­den