Pleidooi voor een wereldwijde cultuur van zorg

1 januari: Hoogfeest van Maria, Moeder van God, moeder van alle volkeren

Op de eerste dag van het jaar vieren we de octaaf­dag van kerst­mis, het hoog­feest van Maria, moe­der van God. Tevens is het Wereld­vre­des­dag. Een pleidooi voor een wereld die meer één en verbon­den is.

De heilige Mis was in de ka­the­draal en is nog te volgen via het YouTube-kanaal Ka­the­draal TV (zie hiernaast). Tijdens de Mis her­dachten we de slacht­of­fers van de nieuw­jaarsbrand in Volen­dam, vandaag twin­tig jaar gele­den (zie apart bericht).

Homilie

Pleidooi voor een cultuur van zorg

Op deze eerste dag van het nieuwe jaar
vieren we het hoog­feest
van Maria, moe­der van God.
Daar­mee sluiten we het octaaf van kerst­mis,
zeg maar: de fees­te­lij­ke Kerstweek, af.

Een dag voor Maria

In de stal van Beth­le­hem
is een kind geboren
en dat Kind heeft een moe­der, Maria.
Hij is uit haar geboren
en zij heeft ingestemd
om die bij­zon­dere taak en zen­ding
op zich te nemen:
moe­der van de ver­los­ser,
aan de zijde van haar Zoon,
tot onder het kruis.
Dit is dus een dag om Maria te eren
en dit nieuwe jaar
en ons allen
onder haar bescher­ming te stellen.

Maria in het bisdom Haar­lem-Am­ster­dam

In ons bisdom hebben we
ver­schil­lende plaatsen ter ere van Maria
Na­tuur­lijk is dat in Heiloo,
ons dio­ce­saan hei­lig­dom,
waar Maria als Onze Lieve Vrouw ter Nood
bij­zon­der wordt vereerd
en in Am­ster­dam is dat
de kapel van de Vrouwe van alle Volkeren,
waar bij­zon­der tot uiting komt
dat Maria een moe­der is
voor alle mensen
en dat wij dus ge­roe­pen zijn
om andere mensen te zien
als broe­ders en zusters.
De Vrouwe en Moeder van alle Volken
maakt dat bij­zon­der dui­de­lijk:
er is niemand die er niet bij hoort,
in dat grote gezin van Maria!
Maar dan moeten we ook niet doen
alsof zo velen in onze wereld
er niet bij mogen horen!

Paus Fran­cis­cus en wereld­vre­des­dag

Paus Fran­cis­cus heeft al vaker
zo over Maria ge­spro­ken
en dit jaar, in zijn brief voor wereld­vre­des­dag
-dat is vandaag! -
gaat hij in op het grote belang
om een wereld te bevor­de­ren
van aan­dacht en zorg voor elkaar
in die grote mensen­fa­mi­lie.

Gebrek aan aan­dacht en zorg

Gelukkig gebeurt er veel goeds
in naasten­liefde en soli­da­ri­teit;
daar­naast gebeurt het ook vaak
dat mensen wor­den “weg gezet”
omdat ze niet dezelfde natio­na­li­teit hebben,
vreem­de­ling zijn
van een andere huidskleur,
of van een andere gods­dienst.
Er is niet altijd veel tole­ran­tie
ook niet voor mensen die “anders” denken
dan wat de postmo­derne, seculiere samen­le­ving voorschrijft.

Po­la­ri­se­ren

Die cultuur van tegen­stel­lingen creëren,
po­la­ri­se­ren, anderen weg­zet­ten,
leidt vaak tot con­flic­ten
en in het groot tot oorlogen.
We ervaren in deze tijd van afstand
door de Corona-pandemie,
hoe­zeer we elkaar nodig hebben.

Cultuur van zorg

De paus roept
in zijn bood­schap voor deze wereld­vre­des­dag
daarom op om te werken
aan een cultuur van zorg.
We moeten het indi­vi­dua­lis­me tegen­gaan,
we moeten struc­tu­ren trachten te scheppen
waardoor mensen op elkaar
betrokken raken,
ge­meen­schap kunnen zijn en beleven
en de wegwerp­maat­schap­pij wordt tegen­ge­gaan
die we steeds meer gewor­den zijn.
Eenzaam­heid is een groot probleem
van onze samen­le­ving
en dat wil zeggen
dat ook bij ons die cultuur van zorg ontbreekt!

Wat houdt dat in?

“Een cultuur van zorg
als weg naar de vrede”,
dat is het thema van de brief van de paus,
dat is wat hij wil bevor­de­ren.
Daar hoort voor hem bij:
het bevor­de­ren van de waar­dig­heid
van iedere men­se­lijke persoon,
de soli­da­ri­teit met de armen en de kwets­ba­ren,
de zorg voor het gemeen­schap­pe­lijk wel­zijn,
het behoud van de schep­ping.
Ja, ook de zorg voor de schep­ping
hoort daarbij,
want het is het gemeen­schap­pe­lijk huis
waarin wij allen wonen
en van wat de één ver­vuilt
moeten anderen de gevolgen onder­vin­den.
Zorg voor klimaat en milieu
staan dus niet los
van onze opdracht als christen.
God behoedt ons,
Hij draagt zorg voor ons,
wij moeten elkaar behoe­den
en de schep­ping die Hij ons heeft toe­ver­trouwd.

Over de grenzen...

Die soli­da­ri­teit en zorg
gaan over de grenzen van een land heen.
Als mensen in ver­schil­lende lan­den van Afrika
geen voedsel hebben
en sterven van de hon­ger
of wor­den ver­volgd en geterroriseerd
door groepen van radicale Isla­misten,
hoe zou­den wij dan
onze sch­ou­ders kunnen ophalen
en alleen de muren hoger optrekken
die vluch­te­lingen van ons af moeten hou­den?
Er kan pas vrede in de wereld zijn,
als er voor alle mensen kansen wor­den geschapen
en moge­lijk­he­den
voor een mens­waar­dig bestaan.
De paus roept ge­zin­nen, scholen, kerken, allen op
om bij te dragen
aan zo’n cultuur van zorg voor elkaar
als weg naar de vrede.

We­reld­wijd

De wereld is een dorp,
dat zagen en zien we
in de corona-crisis.
Dat virus slaat geen land over!
Laten we vandaag
op deze wereld­vre­des­dag bid­den
dat er een we­reld­wijde cultuur
zal ontstaan
van zorg voor elkaar.

Van harte!

Dat wensen we elkaar
en onze wereld toe
aan het begin
van dit nieuwe jaar
en we vragen het in ons gebed
aan God onze gemeen­schap­pe­lijke Vader,
door Maria
onze Moeder en mid­de­la­res.