Arsacal
button
button
button
button


Pater Gerard Wilkens overleden aan Corona

Spirituaal en leidsman van velen...

Nieuws - gepubliceerd: woensdag, 20 januari 2021 - 1040 woorden
Tijdens de bedevaart naar Rome van het St. Bonifatiusinstituut
Tijdens de bedevaart naar Rome van het St. Bonifatiusinstituut
Karakteristiek gebaar tijdens de preek
Karakteristiek gebaar tijdens de preek
In het midden op de hoek, tijdens een jaarlijkse ontmoeting van staven van priesteropleidingen
In het midden op de hoek, tijdens een jaarlijkse ontmoeting van staven van priesteropleidingen

In de nacht van dins­dag op woens­dag 20 januari is pater Gerard Wilkens s.j. in het Radboud UMC overle­den. Hij was jarenlang een geliefde spi­ri­tu­aal van het Sint Boni­fa­tius­in­sti­tuut en leidde de jaar­lijkse retraite voor diakens en pries­ters. Ook was hij betrokken bij tal van ini­tia­tie­ven in katho­liek Neder­land.

(Toegevoegd: Na mijn gedenk­woord volgt een In Memoriam dat een neef van pater Wilkens heeft ge­schre­ven).

Aqua Viva

Pater Wilkens woonde de laatste jaren in het huis van de Jezuïeten Aqua Viva in Nijmegen, waar ook pater Haye van der Meer woonde die ruim veer­tien dagen eer­der is overle­den. Hoewel hij de tach­tig was gepasseerd, was pater Wilkens nog zeer actief onder meer met het geven van retraites. De retraite voor dit jaar voor de pries­ters en diakens stond bij­voor­beeld al gepland.

Corona

Maar bij een onder­lig­gende kwaal waar hij goed mee heeft kunnen leven, kwam een Corona-besmet­ting. Enkele dagen voor zijn over­lij­den werd dui­de­lijk dat hij niet beter zou wor­den en heeft pater Wilkens de laatste sacra­menten ont­van­gen.

Mijn relatie tot pater Wilkens

Ik leerde pater Wilkens in 1972 kennen toen hij als pas gewijde pries­ter rector in Nunhem was en hij retraites en weeken­den in stilte leidde voor jongen die erover dachten pries­ter te wor­den. In de jaren erna was er met enige regelmaat contact en vele jaren is hij - na 1995 - m'n gees­te­lijk leidsman en biecht­va­der geweest. Vele malen heb ik retraite bij hem gedaan.

Zijn leven en werken

De ac­ti­vi­teiten die pater Wilkens ontplooide zijn legio. Zijn ini­tia­tief tot en inzet voor gezinspas­to­raal, Maria Mater­kringen en een Neder­landse editie van het tijd­schrift "Communio" hebben veel betekend, evenals zijn be­trok­ken­heid bij het bestuur van het Katho­liek Nieuws­blad, de tal­loze retraites die hij heeft gegeven, zijn taak als spi­ri­tu­aal van het Groot­semi­narie Rolduc gedurende vele jaren (een aantal jaren samen met pater P. Penning de Vries sj), de diaken­oplei­ding van Rolduc, het Sint Jans­cen­trum, Bovendonk,het volgen en bezoeken van de jonge pries­ters en diakens, spi­ri­tu­aal van het Sint Boni­fa­tius­in­sti­tuut, de be­ge­lei­ding van ver­schil­lende klooster­ge­meen­schappen en zo zal er zeker nog veel meer te noemen zijn. Zeer velen hebben veel gehad aan de per­soon­lijke gees­te­lij­ke be­ge­lei­ding die hij gaf, met diepgang en in trouw aan de kerk en de geest van de heilige Ignatius, stichter van de Jezuïeten, maar ook met een grote opgewekt­heid, reali­teitszin en begrip voor mensen en omstan­dig­he­den.

Dank!

Dit is een moment van dank voor het vele goede werk dat pater Gerard Wilkens tot meer­dere eer van God en tot heil van mensen heeft gedaan. We gedenken hem in onze gebe­den en de heilige Mis en ik hoop dat hij voor ons een voor­spre­ker in de hemel zal zijn.

De uit­vaart zal in besloten­heid plaats­vin­den, aanstaande woens­dag om 11.00 uur.

 

In memoriam Pater Gerard Wilkens s.j. (door een neef ge­schre­ven)

Vandaag las ik met plezier de laudatio van de hand van Mgr. Jan Hendriks over het leven en werken van mijn neef Gerard Wilkens s.j. .

In Gro­nin­gen

Gerard was de enige zoon van mijn tante Gré en oom Arnold, en is in 1940 in Gro­nin­gen geboren. Als jongste neef draag ik zowel de naam van Gerard(us) als van zijn vader Arnold(us) in mijn doopnamen. Gerards ouders had­den in de jaren '50 en '60 een zeer goedlopende winkel in schoenen en lederwaren in de Heere­straat, een A-locatie in de Gronin­ger bin­nen­stad. De schoen­win­ken van Wilkens was een begrip in de Gronin­ger mid­den­stand en de winkel werd druk bezocht. Op de zater­da­gen was er soms zoveel klandizie, dat mijn tante met regelmaat de winkeldeur even moest sluiten omdat het binnen stamp­vol stond met klanten. Gerard had hard­werkende en recht­schapen ouders, waar hij trots op was en ook met respect over sprak.

Pries­ter

Als kind van 10 jaar mocht ik met mijn vader en moe­der mee naar de pries­ter­wij­ding van Gerard in Osdorp. Dat was in mijn her­in­ne­ring een hele in­druk­wek­kende wij­ding. Gerard pro­mo­veerde en reisde veel door Neder­land.

Toen mijn tante en oom merkten dat de kans klein was dat Gerard nog terug zou komen naar het noor­den, zijn ze dich­ter­bij Gerard gaan wonen en kozen voor een mid­denwo­ning in Nijmegen. Zijn ouders moeten toen mid­den 50 geweest zijn, toen ze deze stap hebben gezet.

Nadere kennis­ma­king

Ik heb Gerard pas echt leren kennen in de laatste 15 jaar. Dat komt wellicht omdat ik bijna 20 jaar jon­ger ben. Ik herinner me nog goed dat ik met echt­ge­note Vrouwine hem in 2009 opzocht in klooster Rolduc en hoe we die dag merkten hoe gewor­teld hij in Limburg was en hoe­zeer hij genoot van zijn vele contacten en ook van zijn werk als Pater Jezuïet. Gerard vroeg me toen of ik niet met mijn nicht Thea samen met hem aan de oplos­sing van iets wilde werken, wat toen speelde. Hij had alles al voor­be­reid, zette zich er volop voor in en het door ons allen gestelde doel werd bereikt.

Harte­lijke band

In de vele ont­moe­tingen die in de jaren erna volg­den heb ik mijn neef leren kennen als een prach­tig mens met het hart op de goede plek. Ik heb grote waar­de­ring voor zijn werk en leven gekregen en ik merkte dat dat weder­zijds was. Hij vroeg vaak naar mijn bestuur­lijk werk in de zorg, zowel in de periode 2009-2014 dat ik in Limburg in het Lau­ren­tius Zie­ken­huis als be­stuur­der werkte, maar ook vorig jaar toen ik bij Amalia­zorg geves­tigd in het klooster van de Con­gre­ga­tie Fran­cis­ca­nessen als be­stuur­der een interim-opdracht vervulde. De band was vriend­schap­pe­lijk en hij kwam vaak even langs bij ons thuis in Gro­nin­gen, als hij op doorreis naar Lingen was voor het geven van een retraite. Vrouwine en ik, maar ook ons kin­de­ren hebben veel waar­de­ring voor het levens­werk van Gerard en zien dat dat voor zovelen geldt.

Afscheid

Dins­dag­avond spraken we elkaar voor het laatst in het Radboud zie­ken­huis, waar Gerard was opgeno­men en in de nacht is overle­den. Helaas is het niet meer geko­men van het deel­ne­men aan een van de door Gerard te geven retraites dit jaar. Aanstaande woens­dag wordt Gerard begraven op begraaf­plaats Jonkerbos, dichtbij de plek waar ook zijn beide ouders wer­den begraven.

Gerard, dank voor de vriend­schap. Dank voor alles.

Een laatste groet, ook van Vrouwine, Cecile en Reinout,

Jack (G.A.M.) Thia­dens

 

Terug