Zoveel vuur en ijver...

Uitvaart van pater Gerard Wilkens

Woens­dag 27 januari werd ’s morgens om 11 uur in de Sacra­ments­kerk naast "Aqua Viva", het huis van de Jezuïeten, de uit­vaart van pater Gerard Wilkens gehou­den in aanwe­zig­heid van ver­schil­lende bis­schop­pen, de rector van Rolduc, mede­broe­ders, vrien­den en fami­lie­le­den.

Afscheid

Voor­af­gaand aan de plech­tig­heid kon­den we nog afscheid nemen voordat de kist gesloten werd. Aan het begin van de uit­vaart heb ik als cele­brant met pater Jan Bentvelzen en mw. Thea Broens de kist met de over­le­de­ne naar de Sacra­ments­kerk begeleid.

Aanwe­zigen

Daar waren mgr. Jan Liesen, bis­schop van Breda, mgr Harrie Smeets, bis­schop van Roermond en rector Lambert Hendriks van het groot­semi­narie Rolduc in koorkle­ding aanwe­zig. Kar­di­naal Willem Eijk had de familie tele­fo­nisch zijn con­do­lean­ces over­ge­bracht omdat hij deze dag verhin­derd was. Hert aantal aanwe­zigen was na­tuur­lijk zeer beperkt van­wege de Corona-maat­regelen. Onder de aanwe­zige mede­broe­ders was ook pater Jan Bots die decennia-lang nauw met pater Gerard Wilkens heeft samen­ge­werkt. Pater Bert ten Berge, die pater Wilkens al vanaf zijn jeugd­ja­ren kende, bespeelde het orgel. Aan het begin sprak mw. Thea Broens, nicht van de over­le­de­ne, een mooi In Memoriam uit en wer­den de kaarsen rond de baar ontstoken.

Begrafenis

De begrafenis plech­tig­heid op het kerkhof - waar twee weken eer­der pater Haye van der Meer ook was begraven (zie foto van het graf met bloemen) - werd geleid door pater Jan Bentvelzen.

Veel mensen hebben meegeleefd. Dat bleek wel uit de vele berichtjes en reacties. Meer dan 2300 mensen had­den het bericht op m'n web­si­te geopend en gelezen.

Hier­on­der vindt U de homilie die ik bij de uit­vaart heb gehou­den en de intenties van het Gebed van de gelo­vi­gen

HOMILIE

BIJ DE UITVAART PATER GERARD WILKENS

We hebben het laatste gedeelte gelezen
van het hoge­pries­ter­lijk gebed
uit het evan­ge­lie volgens Johannes.
We zijn in de zaal van het Laatste Avondmaal
aan de voor­avond van Jezus’ lij­den en sterven.
Daar opende onze Heer Zijn hart
en maakt Hij Zijn diepste verlangen ken­baar.

Wat Hij verlangt

Waarvoor heeft Hij geleefd en gewerkt?
Opdat zij die in Hem geloven
mogen zijn waar Hij is,
opdat ze Zijn heer­lijk­heid mogen zien,
opdat de god­de­lijke liefde in hen moge zijn.
Daarbij wéét onze Heer
dat Hij niet ie­der­een heeft kunnen bereiken.
Ook dit ligt ergens besloten in Gods plan:
het zijn de mensen,
zo had Jezus kort hier­voor gebe­den,
“die Gij - Vader - Mij uit de wereld gegeven hebt” (Jo. 17,6).
En Hij herhaalt dat hier:
“IK wil dat zij die Gij mij gegeven hebt,
met Mij mogen zijn waar Ik ben”.

Vertrouwen en overgave

Uit dit gebed spreekt dus
Zijn verlangen naar onze verlos­sing
en het drukt een overgave uit
aan de wil van de Vader
vanuit een grenzeloos ver­trouwen
in diens Voor­zienig­heid en liefde
en dus ook een zekere overgave
aan hoe het gaat,
hoe het nu eenmaal loopt.

Het verraad

Één van de leer­lin­gen had de zaal al verlaten
en vol­voerde intussen het verraad van zijn Meester
en de volgende dag zullen de massa’s roepen:
weg met Hem, kruisig Hem.
Jezus is het zich bewust,
Hij wéét van het verraad,
maar dit is en blijft Zijn in­stel­ling:
Hij is erop gericht
allen die geloven
naar de Vader te brengen,
Hij blijft vanuit Zijn verlossend verlangen
Diens Naam open­ba­ren,
ten einde toe.

Niets zal ons schei­den...

Die hou­ding past ook de leer­ling:
“Niets zal ons kunnen schei­den
van de liefde van Christus”.

Onnoeme­lijk veel...

Dit leek mij een goede kenschets
van het leven van die leer­ling van de Heer
die we vandaag aan Zijn Schepper mogen toe­ver­trou­wen:
in de gees­te­lij­ke be­ge­lei­ding en steun
die hij aan zeer, zeer velen heeft gegeven
in de meest uit­een­lo­pende levens­si­tua­ties
- jon­ge­ren, kin­de­ren, ge­zin­nen, roe­pingen,
se­mi­na­risten, diaken­kan­di­da­ten, pries­ters,
reli­gi­euzen, cate­chisten, alleenstaan­den, bekeer­lin­gen,
mensen en groepen die goede ini­tia­tie­ven namen
in Kerk en maat­schap­pij, mede­broe­ders,
bis­schop­pen, talrijke kloos­ter­lingen
en nog meer-:
pater Gerard Wilkens
was bij onnoeme­lijk veel
mensen en ini­tia­tie­ven betrokken.

Schaapjes

Wie weleens bij hem in de auto heeft gezeten,
kan het beamen:
hij ging snel en hij kwam overal.
Op de Self­kant heeft hij zelfs weleens
een schaap op zijn motorkap gekregen,
maar als her­der en bege­lei­der
ging hij zorg­vul­dig met zijn schaapjes om,
al loopt het ook in de gees­te­lij­ke lei­ding
niet altijd zoals je het hoopt.

Wat pater Wilkens verlangde

Pater Wilkens zei eens over de kerst­stal in de Sint Jan
- zo ver­telde me een se­mi­na­rist -:
“Dat zijn nog maar dooie poppen,
maar kijk naar het ta­ber­na­kel,
daar woont de levende Heer”.
Daar ging het hem om:
om die band van mensen
met de levende Heer,
opdat zij in Hem zou­den geloven
en opdat zij zou­den mogen zijn waar Hij is.

Ook daar was hij bij...

Af en toe denk ik weleens:
was er eigen­lijk wel iets
gees­te­lijks en moois
in het katho­liek Neder­land
van de afgelopen vijf­tig jaar
waar hij niet
op één of andere manier bij betrokken was.
Dat zal na­tuur­lijk wel,
maar ik sta er nogal eens ver­baasd over
te horen: ook daar was hij bij betrokken.

De gees­te­lij­ke lei­ding

Gerard Wilkens was toe­gan­ke­lijk en harte­lijk,
een­vou­dig en vrien­de­lijk,
hij legde ge­mak­ke­lijk contact,
wist mensen op hun gemak te stellen
en zij voel­den zich begrepen.

Het ging hem daarbij niet
om eigen eer,
maar om het goede werk
dat moest wor­den gedaan,
altijd met aan­dacht
voor de gees­te­lij­ke lei­ding en be­ge­lei­ding
naar de band met de levende Heer:
zien hoe Hij je ziet... een inner­lijke kennis.

Inspi­ra­tor en motor

Talloos vaker was hij
een motor en inspi­ra­tor
achter de coulissen
dan dat hij in de schijn­wer­pers stond.
Vaak had hij wel al
iets gere­geld
en dui­de­lijke gedachten
over hoe het een en ander zou kunnen.
Zo stond hij mede aan de wieg
van het Katho­liek Nieuws­blad
en van de Neder­landse editie van Communio,
waar­van hij jarenlang hoofd­re­dac­teur
is geweest,
maar er is dus nog zoveel meer...

In de geest verbon­den

Veel mensen hebben me
in de afgelopen dagen
berichtjes gestuurd
over hun po­si­tie­ve erva­ringen
met pater Gerard Wilkens.
En velen van hen
had­den deze uit­vaart graag hier mee-gevierd;
dat kan helaas niet door de pandemie,
maar ze zijn er in de geest
mee verbon­den.

Zijn leven

Pater Gerard Wilkens
was enige zoon
van ouders met een goedlopende
winkel in schoenen en lederwaren
in de Heere­straat in Gro­nin­gen.
Daar had hij een actieve, onder­ne­mende geest
na­tuur­lijk al mee­ge­kre­gen.
Acht­tien jaar oud
trad hij in 1958 in bij de Jezuïeten
en hij werd in 1969
in Am­ster­dam tot pries­ter gewijd.
Een groot deel van zijn leven
speelde zich daarna in Limburg af,
in Nunhem en vooral in Rolduc,
maar ook aan de andere semi­na­ries
en diaken­oplei­dingen
was hij verbon­den
en hij gaf jaar­lijks talrijke retraites
in Duits­land en België.

Dank­baar terug gegeven...

Dit is daarom een dag
om God te danken
voor het vrucht­baar, apos­to­lisch leven
van pater Gerard Wilkens,
het was tot meer­dere eer van God.

We leggen Hem in de han­den van zijn Schepper
in het vaste ver­trouwen
dat hij nu zal zijn waar Jezus is,
wiens verlossende liefde
hij met zoveel vuur en ijver heeft beleefd
in zijn pries­ter­lijk werken.
Moge hij rusten in vrede!

Gebed van de gelo­vi­gen (Voor­bede)

1. Laten we vandaag bid­den tot God dat Hij onze pater Gerard Wilkens opneemt in Zijn heer­lijk­heid, dat hij mag wonen in de vreugde van zijn rijk. Laat ons bid­den.

2. Laten we bid­den dat Gerard Wilkens in het hemels Vaderhuis verenigd mag zijn met alle dier­ba­ren die hem zijn voor­ge­gaan: zijn goede ouders, vrien­den en fami­lie­le­den, pater Haye van der Meer, pater Piet Penning de Vries, mgr. Gijsen, overle­den mede­broe­ders, overle­den se­mi­na­risten, pries­ters en zusters die hij heeft begeleid. Mogen zij allen in vrede zijn. Laat ons bid­den

3. Laten we ook bid­den dat vele mensen een per­soon­lijke band mogen krijgen met de Vader, met Jezus, van hart tot hart, als vrien­den. Dat velen zullen open staan voor de weg die God hen wijst. Bidden we ook om nieuwe roe­pingen tot het pries­ter­schap en het reli­gi­euze leven, ook voor de Sociëteit van Jezus. Laat ons bid­den

4. Laten we op deze dag Gods zegen vragen voor de goede werken waar pater Gerard Wilkens zich voor heeft ingezet: de semi­na­ries, de diaken- en cate­chisten­oplei­dingen, de kloosters, Katho­liek Nieuws­blad, Communio en zo veel meer. En bid­den we voor alle pries­ters die hij heeft begeleid en die bij hem vaak hun wij­dings­re­traite hebben gedaan. Laat ons bid­den

5. Tenslotte bid­den we ook om troost en kracht voor wie pater Gerard Wilkens missen en verdrie­tig zijn om dit nog zo plot­se­linge verlies. Dat het geloof, het ver­trouwen en de overgave van waaruit hij heeft geleefd ook hun deel mag zijn. Laat ons bid­den.