Hoe kun je God vinden?

Zestiende Zondag door het jaar B

God en je naaste lief­heb­ben is de kern van christen-zijn. Maar wat betekent dat concreet? Hoe kun je God vin­den? En wat voor hou­ding vraagt het van je als je de naasten­liefde centraal wilt stellen? Een concrete aan­wij­zing en voor­waar­den daarvoor vin­den we in het evan­ge­lie dat deze zon­dag in de kerken is gelezen (Mc. 6, 30-34).

Naast het evan­ge­lie wer­den gelezen: Jer. 23, 1-6 en Ef. 2, 13-18.
De heilige Mis was in de Ka­the­draal en is op Ka­the­draal TV nog te volgen, met de mooie Gre­go­ri­aanse zang van vier cantores.

Homilie

Kom eens mee naar een rus­tige plaats en... laat je storen.

Rust

“Kom nu eens mee naar een eenzame plaats....”,
een rus­tige plaats om alleen te zijn...
Ik denk dat we dat verlangen
allemaal weleens hebben,
dat verlangen naar rust,
niet las­tig gevallen te wor­den.
Of tenminste: bijna allemaal
zullen we dat verlangen wel kennen.
Na­tuur­lijk de één meer dan de ander
en jon­ge­ren, werkende mensen
mis­schien wel wat meer dan de ouderen,
want die eersten staan nu eenmaal ge­woon­lijk
veel meer onder druk
van gezin en werk dan de ouderen.

Eenzaam­heid

Mis­schien dat bij som­mi­ge ouderen onder U
juist eer­der het verlangen leeft
om niet ‘met rust’ gelaten te wor­den,
het kan ook te rus­tig zijn.
Want het grootste probleem van onze samen­le­ving
is juist een­zaam­heid onder ouderen.

Per­spec­tief

Het is inder­daad heel goed
om af en toe even
in de rust en de stilte en de een­zaam­heid
te kunnen zijn.
Want als we afstand nemen
van de dage­lijkse hec­tiek,
zijn we in staat
om alles anders en veel beter te zien.
Als we tijd hebben
om tot ons­zelf te komen,
niet in ons­zelf en onze drukte op­ge­slo­ten te leven,
krijgen zelfs de grootste problemen
een ander per­spec­tief.
We krijgen nieuwe inzichten.

En in de stilte is het ook
dat we God kunnen ont­moe­ten
en de in­spi­ra­tie van zijn heilige Geest
kunnen ont­van­gen.
Gebrek aan stilte en rust,
gebrek aan tijd voor over­we­ging en be­zin­ning
vormen een bedrei­ging
voor een goed en mooi en mens­waar­dig leven.

De omge­ving

Waarom waren agra­rische
en in het alge­meen kleinere, lan­de­lijke ge­meen­schappen,
meer gods­diens­tig dan de grote stad?
Ik denk eer­lijk gezegd dat het is
omdat een omge­ving
waar meer tijd en gelegen­heid is voor re­flec­tie,
voor be­zin­ning
en voor ver­bon­den­heid bij­voor­beeld met de natuur,
dat zo’n omge­ving bevor­der­lijk is
voor de ont­moe­ting met God.

Waar vind je God?

God vind je niet
waar je feite­lijk geleefd wordt,
waar je in een tredmolen zit
van druktes en ver­plich­tingen,
God vind je in de stilte,
zoals ook de bijbel ons al leert.
Niet voor niets trok Jezus
- die een druk bestaan had,
altijd mensen om Hem heen -
zich regel­ma­tig terug, alleen,
in de stilte, vaak op een berg
of andere geïso­leerde plaats
om met Zijn hemelse Vader te spreken.
Hij nam er de tijd voor,
vaak een hele nacht,
één keer veer­tig dagen,
toen in de woes­tijn.

Doof­heid

Maar na­tuur­lijk is het óók waar
dat je een zekere ach­ter­grond moet hebben
om Gods stem in de stilte
te kunnen horen.
Na­tuur­lijk, God kan alles,
Hij kan ook onze doof­heid door­bre­ken
en soms is iemand van compleet ongelovig
door Gods genade zó geraakt gewor­den,
dat de aanwe­zig­heid van Onze Lieve Heer
ineens een concrete, ervaar­ba­re reali­teit werd.
Dat kán,
maar het helpt enorm
als je al een in­stel­ling meeneemt
waardoor je hart open en ont­vanke­lijk is.
Verge­lijk het met het dage­lijks leven:
als iemand ons een ant­woord geeft
terwijl wij geen vraag had­den,
kan het ant­woord zelfs nega­tief
- belerend bij­voor­beeld -
over­ko­men.
Maar als wij een vraag had­den
waar we ant­woord op krijgen,
zijn we blij dat we ant­woord krijgen en dank­baar.

Heb vragen!

Zo is het ook tegen­over God:
als er vragen of zelfs twijfels leven in ons hart,
bij­voor­beeld over het geloof,
is dat helemaal niet erg;
we zijn dan voor­be­reid
om een ant­woord te kunnen ver­ne­men,
want we hebben een vraag!

Onuit­ge­spro­ken vraag

Dat ziet Jezus als Hij aan de over­kant komt:
Hij ziet een grote menigte,
ze zijn als schapen zon­der her­der.
Wat dat betekent hoor­den we in de eerste lezing:
een schaap zon­der her­der
wordt bang en angs­tig,
het loopt ge­mak­ke­lijk verloren.
Het betekent dus
dat die grote menigte mensen uit­straalt
dat die verlangt naar zorg en lei­ding,
naar iemand die hen helpt.
Het ant­woord van Jezus
op die onuit­ge­spro­ken vraag is
dat Hij uit­voerig begint te on­der­richten,
want als je de her­der van jouw ziel
wilt leren kennen,
moet je meer over Hem te weten komen.
De liefde voor God
wordt gevoed door de kennis van ons geloof
die we hebben verkregen.

Gestoord

Als Jezus aan de over­kant komt met zijn leer­lin­gen
wordt hij dus on­mid­del­lijk weer gestoord:
de mensen komen in groten getale op Hem af.
En Jezus láát zich storen.
Niet omdat het moet, maar uit liefde.
Hij heeft hart voor de mensen.
Hij kent medelij­den.
En dat is dan tege­lijk dat andere punt
waar onze samen­le­ving zo’n nood aan heeft:
dat we naar elkaar om zien
dat we openstaan
voor iemand die ons nodig heeft
dat we oog hebben voor de noden
van mensen in onze eigen omge­ving, bij­voor­beeld.
Ook dat ligt in een stad
vaak anders dan op het plat­te­land,
waar mensen geen anonieme vreem­den
voor elkaar zijn.

Maal­tijd met de armen

Ge­woon­lijk ga ik op de mid­dag voor kerst­mis
naar de maal­tijd met de armen
die in Am­ster­dam door Sant’ Egidio wordt voor­be­reid.
De laatste keer dat ik er was,
trof ik daar - om te helpen -
onder andere een TV-presentator
en een CEO van een groot bedrijf,
tevens bekende Neder­lan­der.
Die laatste was daar met zijn hele gezin.
Hij zei tegen mij:
Ik vind het be­lang­rijk
mijn kin­de­ren te leren
naar andere mensen om te zien
en hen te leren dat niet ie­der­een
het zo goed heeft als zij
en dat dit niet van­zelf­spre­kend is.

Allebei be­lang­rijk

Het is allebei be­lang­rijk:
Dat we af en toe even vrij zijn,
rust hebben zodat we tot ons­zelf kunnen komen,
want dan zullen we ons dage­lijks leven
op een andere manier kunnen beleven
dan onder de dage­lijkse druk het geval is;
en even­zeer is het be­lang­rijk
dat we bij alles wat te doen hebben en “moeten”
oog blijven hou­den voor onze naasten
die onze hulp en onze steun nodig hebben,
naar het voor­beeld van Jezus.

Jezus

Hij is op de wereld geko­men
omdat hij naar ons om wilde zien.
Het doel van Zijn leven was: ons te red­den,
ons gelukkig te maken,
ons naar onze eeuwige bestem­ming te brengen.
Hij heeft het goed met ons voor.
Zij stem horen we in de stilte.
En dat voor­beeld van dienende liefde
zal ons hope­lijk dage­lijks in­spi­re­ren.