Eerste Stille Omgang na Corona... (ook in Krakau)

God is aanwezig... ook in de stad

In de nacht van zater­dag op zon­dag werd in Am­ster­dam weer de Stille Omgang gelopen, ter ere van het Eucha­ris­tisch won­der dat daar in 1345 heeft plaats gevon­den. Omdat de Corona-ver­soe­pe­lingen nog maar recent waren en bovendien het aantal besmet­tingen nog lang hoog blijft, hebben de plaat­se­lijke afdelingen (zuster gezel­schappen) dit jaar nog geen bede­vaarten kunnen or­ga­ni­se­ren. Het was dus een be­schei­den nieuw begin, na Corona...

Groepen

Wat dit jaar opviel waren de groepen die te voet naar Am­ster­dam waren geko­men: een groep uit Utrecht, vergezeld door mgr. Rob Musaerts, een jon­ge­ren groep uit Haar­lem, een groep vanaf Sloter­dijk, uit Heer­hu­go­waard, Nib­bix­woud en een stu­den­ten­groep uit Rotter­dam en Nijmegen en ik ben er vast nog vergeten.

Eucha­ris­tie­vie­ringen

De Stille Omgang was dus zelf nog wel rus­tig, maar de Eucha­ris­tie­vie­ring in de Sint Nicolaas­basi­liek die ik om 20.30 uur heb gevierd, was goed bezet, met vooral veel jon­ge­ren. Pastoor Eric Fennis, rector van de baisliek con­ce­le­breerde, evenals p. Jos Geelen en de pastores Alvarò Rodriguez Lucque en Bert Glorie, bei­den van de pa­ro­chies van De Water­kant en Emmaüs (Nib­bix­woud, Wognum enz.). Later die avond vierde mgr. Herman Woorts in dezelfde kerk de heilige Mis, terwijl kar­di­naal Willem Eijk, mgr. Ron van den Hout en mgr. Rob Mutsaerts in de Begijnhof­ka­pel celebreer­den.

Krakau

Ook in Krakau vond opnieuw een Stille Omgang plaats ter ere van het Eucha­ris­tisch Wonder. Zij vieren een eigen Eucha­ris­tisch won­der, maar in samenhang met Am­ster­dam. Na­tuur­lijk was ook daar de omgang nog beperkt door Corona en lag de nadruk daar sterk op het gebed voor de vrede in de Oekraïne.

Hier­on­der volgt eerst de bood­schap die ik heb gestuurd aan de pelgrims in Krakow, daarna de homilie die ik heb gehou­den tij­dens de heilige Mis in de Sint Nicolaas­basi­liek.

Homilie STILLE OMGANG

God lijkt ver van de stad, maar God woont in haar mid­den

Broe­ders en zusters,

Inter­na­tio­naal

Als we in stilte door de stad lopen
zien we mis­schien weinig
dat ons aan God of het geloof herinnert.

Er lopen vele mensen door die stad,
uit allerlei lan­den en culturen.
Am­ster­dam is een van de meest inter­na­tio­nale ste­den
- of mis­schien zelfs de meest inter­na­tio­nale -,
 die je kunt bedenken.
En al die mensen
zijn wereldjes op zich,
met hun eigen gedachten,
hun eigen vragen en zorgen,
hun eigen pijn en hun eigen vreugde.
Al die mensen zijn schepsels van God,
naar Zijn beeld geschapen,
door Hem gewild en bemind.
In ieder mens is God aanwe­zig,
in iedere mens
ontmoet je de Heer.

Beeld en tempel van God

We zien mis­schien weinig uitingen van geloof,
maar we zien de mensen,
die beeld zijn van God.

Wij zijn dus allemaal tempels van God,
dat geldt op bij­zon­dere wijze
voor mensen in nood,
voor de vreem­de­ling, de hon­ge­rende,
de arme, de zieke, de gevangene,
want Jezus Christus heeft voor ons
de minste willen wor­den, een uit­ge­sto­tene
en wat we aan de minsten hebben gedaan
dat hebben we aan de Heer gedaan.
Je ontmoet de Heer
als je met liefde
iets voor een arme doet.

God lijkt ver van de stad,
maar Hij woont in haar mid­den.
Dat is het thema van de Stille Omgang
van dit jaar.

God woont in haar mid­den,
want Hij woont in iedere mens

Verborgen

Eigen­lijk is het altijd weer zo
dat God zich aan ons mani­fes­teert
op een verborgen wijze
en wel op zo’n manier
dat je over een speciale open­heid
moet be­schik­ken
om Hem te kunnen ont­dek­ken.

Stel, je hebt het moei­lijk met iemand.
Het kan zijn dat die persoon
je pijn heeft gedaan,
je niet in je waarde laat,
het kan zijn dat die persoon
een hin­der­lijke karaktertrek bezit,
een vervelende manier van doen,
waar je je steeds weer aan ergert,
of hoe dan ook.
Iedere keer wanneer je die persoon ontmoet
komt die pijn weer terug
of dat je je stoort aan z’n manier van doen.
Als dat zo is,
gaat alle aan­dacht
naar de min­pun­ten
en niet naar de persoon:
je kunt die mens niet meer zien
als beeld en gelijkenis van God.

Hoe ziet God ons?

Breng je te binnen hoe God die mens ziet,
hoe Hij kijkt met liefde en begrip
naar de mens die Hijzelf heeft laten ontstaan,
waar­van Hij de Schepper is.
Kijk als het ware met de ogen van God.
Hoe zou God die mens zien?
Hij kijkt naar haar of hem
met ogen en een hart vol liefde.

Klein en onbedui­dend?

Om ons daarbij te helpen
heeft de Heer ons de Eucha­ris­tie gegeven,
het sacra­ment van Zijn Lichaam en Bloed,
dat wij van­avond
met bij­zon­dere eerbied willen vieren,
ter ere van het H. Sacra­ment van Mirakel.
Ieder keer als je de heilige communie ont­vangt,
is het een klein, rond stukje brood
dat op je hand of je tong wordt gelegd.
Het ziet er heel een­vou­dig uit,
het lijkt niets bij­zon­ders,
het is maar klein en onbedui­dend.
Maar de pries­ter, diaken of be­die­naar zegt:
“Lichaam van Christus”,
zo opent hij als het ware onze ogen
voor de gees­te­lij­ke wer­ke­lijk­heid
die achter die simpele buiten­kant schuilgaat:
Het is de Heer!

We weten dat God altijd
op heel een­vou­dige, verborgen wijze
naar ons toe­komt
en dat je Hem alleen kunt herkennen en aan­ne­men
als je zelf ook een­vou­dig bent.

Geheim

Train jezelf om achter de gewone,
alle­daag­se wer­ke­lijk­heid,
het won­der en de aanwe­zig­heid van God
te kunnen zien.
Dus als je iemand ontmoet
kijk en vraag je af:
Wie is die mens?
Wat beweegt hem of haar,
wat is het geheim van die persoon?
Want God is in diens mid­den.

Ont­moe­ting

Als je ter communie gaat,
kom je bewust naar voren
voor een ont­moe­ting met de Heer,
die schuil gaat
achter die gewone men­se­lijke wer­ke­lijk­heid
van een stukje brood.
Zo zou­den we ook
onze mede­mens kunnen ont­moe­ten:
ontmoet God
als je die persoon ontmoet.

De bran­dende Doorn­struik

De eerste lezing van deze avond
ver­telde het verhaal
van een heel be­lang­rijk moment
in de ge­schie­de­nis van Israël:
Mozes ziet een doorn­struik bran­den,
in lichter laaie staat die,
toch verbrandt die niet.
Hij ontmoet de Heer
in die bran­dende doorn­struik,
die hem verzekert
dat Hij vol erbarmen is
en altijd bij hem zal zijn.
“Ik ben in jullie mid­den”, zegt de Heer.
Dat werd het begin
van de uit­tocht van de Joden,
die in een lange stoet Egypte verlieten
om door de woes­tijn
naar het Beloofde land te gaan.

Boven de vlammen

Vannacht doet dit verhaal van Mozes
ons denken aan een ander vuur
waarin God zich open­baarde
en aan de zieke man in de Kalver­straat
die de heilige communie ont­ving en moest over­ge­ven.
Het braaksel werd in het vuur gegooid,
maar de hostie, de heilige communie
bleef zweven boven de vlammen,
als een teken dat God ons mensen niet verlaat
en ieder van ons met liefde beziet.
Dat gebeuren, toen, in 1345,
werd het begin van een pro­ces­sie
en van wat nu de Stille Omgang is.

Ontmoet!

Die Heer, die altijd bij ons is,
nodigt ons nu uit:
ontmoet Jezus, je Heer,
als je ter communie gaat;
zie Hem als je je mede­mens ontmoet
want God lijkt wel ver van de stad,
maar Hij woont in haar mid­den.