Arsacal
button
button
button
button


Avond van de martelaren

Kerk in Nood organiseert weer fysieke bijeenkomst

Nieuws - gepubliceerd: vrijdag, 8 april 2022 - 1040 woorden
kaarsjes aansteken (hier door mgr. Van den Hende)'; rechts mgr. Van Burgsteden
kaarsjes aansteken (hier door mgr. Van den Hende)'; rechts mgr. Van Burgsteden
de aanwezige bisschoppen in de sacristie
de aanwezige bisschoppen in de sacristie
De basiliek
De basiliek

Vrij­dag­avond 6 april vond de avond van de mar­te­la­ren van Kerk in Nood weer plaats in de basiliek van de H. Nicolaas in Am­ster­dam. Op die avond wor­den de slacht­of­fers van christen­ver­vol­ging her­dacht. Deze editie was gelukkig weer fysiek, al kan die ook on line wor­den gevolgd. Wat is de bete­ke­nis van het offer dat deze mensen brachten om trouw te zijn aan hun geloofs­over­tui­ging?

Wie waren er?

De avond wordt geor­ga­ni­seerd door Kerk in Nood. Een koor van enkele mensen van de ge­meen­schap Emmanuel luisterde de avond passend en sfeer­vol op.

Ver­schil­lende bis­schop­pen waren geko­men om eer te brengen aan deze geloofs­ge­tui­gen: mgr. Hans van den Hende, bis­schop van Rotter­dam en voor­zit­ter van de bis­schop­pen­con­fe­ren­tie was er, mgr. Herman Woorts, hulp­bis­schop van Utrecht, mgr. Rob Mutsaerts, hulp­bis­schop van Den Bosch en mgr. Jan van Burg­ste­den, em. hulp­bis­schop van Haar­lem-Am­ster­dam. Daar­naast waren er ver­schil­lende pries­ters en diakens: deken Jules Dresmé, pastoor Peter Ambting en pastoor Eric Fennis, diaken Iwan Osseweijer en na­tuur­lijk diaken Peter Broe­ders, directeur van Kerk in Nood. Se­mi­na­risten dien­den de Mis. In de kerk was ook Pieter Omtzigt aanwe­zig. Ik was blij dat er uit de hoek van de poli­tiek aan­dacht voor christen­ver­vol­ging was.

Verloop van de avond

Na de Eucha­ris­tie­vie­ring waarin ik on­der­staan­de homilie heb gehou­den, werd de kruis­weg gebe­den, afgewisseld met enkele ge­tui­ge­nissen over ver­volgde chris­te­nen. Na ieder ge­tui­ge­nis kon­den de aanwe­zigen een devotielichtje plaatsen ter ge­dach­te­nis van en als teken van gebed voor de ver­volgde chris­te­nen.

homilie

Hun offer mag niet vergeten wor­den...

AVOND VAN DE MARTELAREN,
vrij­dag in de vijfde week van de veer­tig­da­gen­tijd,


Broe­ders en zusters,

Het lij­den

Het is goed dat we hier samen zijn,
vlak voor het begin van de Goede Week,
waarin we het verlossende lij­den en sterven
van onze Heer Jezus Christus
gedenken en vieren.
Want dat is het won­der­lijke
en tege­lijk zo in­spi­re­rende
van onze katho­lie­ke, chris­te­lijke gods­dienst:
we ver­heer­lij­ken het lij­den niet,
onze inzet is om het lij­den van mensen te lenigen
en de oor­zaken van dat lij­den
te verhelpen.
Wij willen niet dat mensen lij­den.
Tege­lijker­tijd geloven en belij­den we
dat we door het lij­den en sterven van een mens
- de Godmens Jezus Christus -
zijn verlost
en dat wij ons lij­den
met de verlossende kracht van dat lij­den
kunnen verenigen,
zodat het vrucht­baar wordt
en bete­ke­nis krijgt
voor kerk en wereld.

Het zal vrucht dragen

“Het bloed van de mar­te­la­ren
is het zaad van de Kerk”,
schreef Tertullianus kort na het jaar 200 al,
ten tijde van de christen­ver­vol­gingen
in het Romeinse Rijk.
Het bloed van de Koptische mar­te­la­ren
op het strand van Libië bij­voor­beeld
zal niet vergeten wor­den
en zal genade bewerken,
evenals het lij­den van zoveel andere chris­te­nen.

Inge­schapen antenne

Het is niet met de wapens,
niet met geweld
dat inner­lijke over­tui­gingen
aan mensen kunnen wor­den opgelegd.
Die mensen hebben een aanvoelen
voor wat goed is en wáár.
Dat aanvoelen kan ver­duis­terd raken
of wor­den weg­ge­stopt,
mensen kunnen
op allerlei dwaalwegen terecht komen
maar dat aanvoelen, die antenne, is inge­schapen.
“Fecisti nos ad te “,
U hebt ons gemaakt op U gericht,
schreef Au­gus­ti­nus al in de Confessiones
“en onrus­tig is ons hart,
totdat het rust vindt in U’.
Moge die vrede
het hart van de mensen bereiken.

Aan wie is de over­win­ning?

De duivel is mach­tig,
maar God is groter.
Dat is onze hoop,
dat is ons ver­trouwen,
uit­ein­delijk zullen het goede en het ware
over­win­nen,
niet de haat, niet het kwaad,
niet de onder­druk­king,
niet de deca­dentie.
En de christen en katho­liek is ge­roe­pen
om die over­win­ning naderbij te brengen,
niet door de wapens,
niet door geweld,
maar door het goede te doen.
“Vincere bono malum” (vgl. Rom. 12, 21),
het kwade over­win­nen door het goede.
Daar­mee zeg ik niets over het fun­da­men­tele recht
om zich te verde­digen,
maar de eindover­win­ning,
het herstel van vrede en onderling respect
komen door gebed en naasten­liefde,
waar­on­der door de inzet voor ge­rech­tig­heid,
zoals ons opkomen voor de ver­volgde chris­te­nen.

Oorlog

De grote oorlogen van de twin­tigste eeuw
zijn ontstaan door hei­denen,
maar chris­te­nen zijn niet perfect.
We zien dat op dit moment
chris­te­nen in oorlog zijn met chris­te­nen
door de brutale inval van Rusland in Oekraïne.
Weer zijn we ge­roe­pen om lij­den te ver­zachten,
slacht­of­fers te helpen,
vluch­te­lingen bij te staan.
Het zijn altijd weer de kleinen,
de on­schul­dige bur­gers
en de mensen met weinig mid­de­len,
die moeten lij­den,
die wor­den ver­volgd.

Een paradox

Het is één van de paradoxen
van het chris­te­lijk en katho­liek geloof:
wij willen goed doen aan onze naasten,
wij willen dat zij in vrede en vreugde kunnen leven,
wij willen ons daarvoor inzetten
en tege­lijk valt de zin en bete­ke­nis van het lij­den
niet buiten ons blik­veld:
onze gods­dienst is gestoeld,
onze verlos­sing is geves­tigd
op het verlossend lij­den van een Mens,
Jezus Christus.

Jeremia

De lezingen van deze dag
verbin­den het lot van al die on­schul­dige mensen,
van de vele chris­te­nen
die we­reld­wijd lij­den om hun geloof,
met het lij­den van Jezus Christus.
De profeet Jeremia liet in de eerste lezing
de klaagzang horen
van de recht­vaar­dige die wordt ver­volgd,
maar die in zijn ver­vol­ging
op God ver­trouwt,
in wiens han­den hij zijn zaak heeft gelegd.

Godslaste­ring

In het evan­ge­lie raapten de Joodse over­he­den
stenen op om Jezus te stenigen,
om een Godslaste­ring.
Nog steeds is dat de beschul­diging
die als reden wordt aange­voerd
om chris­te­nen, katho­lie­ken
te ver­volgen en te doden.
De berichten daarover volgen elkaar snel op,
maar ze halen zel­den of nooit
de grote pers.
Er is voort­du­rend veel aan­dacht
voor de rechten van allerlei min­der­he­den,
maar voor die van chris­te­nen
ontbreekt die aan­dacht vrijwel geheel,
toch gaat het we­reld­wijd
om zo’n 300 miljoen ver­volgde chris­te­nen.

Dank aan wie zich inzetten

Ik ben daarom dank­baar aan alle
personen en organi­sa­ties
die deze zwijg­cul­tuur door­bre­ken,
zoals dat hier in deze basiliek
gebeurde op Red Wednesday
- een ini­tia­tief van Kerk in Nood -
tij­dens een bij­een­komst
van de Stich­ting Sociale Christende­mo­cra­tie
en op de jaar­lijkse avond van de mar­te­la­ren,
geor­ga­ni­seerd door Kerk in Nood.

Geen haat

Veel van de lan­den waarin ver­vol­ging plaats­vindt
zijn Islami­tisch:
Jihadis­tische groepen
willen het vreed­zaam sa­men­le­ven
van moslims en chris­te­nen vernie­tigen.
Het is voor ons geen reden
om te gaan haten,
wel om een hand te reiken;
en het is een reden om te bid­den:
voor de vele ver­volgde chris­te­nen
en voor hun ver­vol­gers,
opdat de barm­har­tige Liefde van God de Vader,
die zicht­baar gewor­den is
in onze Heer Jezus Christus,
hun hart mag ver­an­de­ren.


Fotoserie

Klik op een foto voor een uitvergroting.
Terug