Priestervakantie in Lermoos

Op don­der­dag 28 juli begon de jaar­lijkse pries­ter­va­kan­tie, dit jaar naar Lermoos in Oos­ten­rijk.

Rahner

Lermoos is een mooie wintersport­plaats maar ook in de zomer zijn er de nodige toe­risten. De plaats heeft een fraaie barok kerk waar we de heilige Mis vieren. Vanuit Lermoos maken we uitstapjes naar allerlei bestem­mingen. Zo zijn we de eerste dag naar Innsbruck geweest en hebben het his­to­rische stads­cen­trum bekeken met de Hofkirche, de Jezuïeten­kerk waar Karl Rahner en Josef Andreas Jungmann begraven liggen en de vele fraaie oude huizen en terrasjes.

Paragli­ding

In het hotel is een zwembad en allerlei andere sportieve facili­teiten, er zijn fietsen te huur en uit Lermoos vertrekt een berglift (cabine) en vele wandel­rou­tes. Zelfs paragli­ding zou tot de opties behoren maar dat zie ik de pries­ters nog niet zo snel doen, hoewel... Vanuit Lermoos en de omge­ving ver­trek­ken kabelbanen (cabines) naar de ver­schil­lende bergtoppen in de omge­ving.

Ottobeuren

Op de tweede dag hebben we de abdij Ottobeuren bezocht waar we een rond­lei­ding kregen en door de monniken wer­den ont­van­gen. De veer­tien bene­dic­tijnen bewonen een enorm klooster waar vroe­ger ook hun middel­ba­re school in was geves­tigd. Enkele bene­dic­tijnen zijn ook nu werk­zaam in die middel­ba­re school die intussen naar een groter onder­ko­men is verhuisd.

Ten val

Helaas kwam een van de pries­ters deze dag lelijk te vallen en brak zijn bovenarm. Na een bezoek aan huisarts en zie­ken­huis bleek dat een operatie niet nodig was en hij de vakantie kon voort­zet­ten, zij het met de arm in een mitella.

Stams

Zondag 31 juli bezochten we de abdij van Stams, met een prach­tig laat barok, begin rococo kunst­werk van een kerk. We wer­den harte­lijk ont­van­gen door de ongeveer tien monniken van de abdij en hebben met hen het mid­dag­ge­bed gebe­den. Na een gezellige lunch op een terras, zijn we naar Imst gegaan waar een deel van de pries­ters de Rosengartenschlucht bezocht, een kloof met prach­tige natuur, een wild stro­men­de beek met water­val­len en een avon­tuur­lijke route langs rotsen langs de beek. Een ding was me na afloop niet dui­de­lijk: waar de naam Rosengarten op sloeg, want we hebben geen roos gezien.

De terugweg werd even­eens een avon­tuur­lijke route die de navigatie ons wees om ellenlange files te vermij­den, die waren ontstaan door te­rug­ke­rende vakantie­gan­gers. Een weg werd gewezen door bergpassen en langs ravijnen en opnieuw prach­tige natuur. Toch waren we weer op tijd terug in het hotel voor het avondmaal.