Je bent wonderlijk gemaakt, uniek en voor de eeuwigheid geschapen!

Allerzielen

De ka­the­draal was flink bezet voor de Aller­zie­len­mis met het ka­the­drale koor. Er wer­den lichtjes ontstoken voor de over­le­de­nen van het afgelopen jaar en we ston­den stil bij het doel, de bestem­ming van ons leven. Dit is niet alleen een dag van verdriet...

Het ka­the­drale koor onder lei­ding van Laine Tabora en Fons Ziekman met titulair organidst Ton van Eck aan het orgel, zong het requiem van G. Fauré, met twee prach­tige soli. De organist speelde werken van J.M. Guy Ropartz (Prélude funèbre) en L. Vierne (Epitaphe).

Homilie

Er is een goede toe­komst voor ons weg­ge­legd

Her­in­ne­ringen

We zijn van­avond hier
met onze eigen gedachten en her­in­ne­ringen.
Geliefde mensen zijn ons voor­ge­gaan;
naarmate we ouder wer­den
vielen steeds meer
dier­ba­re tocht­ge­noten op onze levens­reis
weg...
We rea­li­se­ren ons dat mis­schien
als we de kruisjes zien
achter de namen op onze ver­jaar­dagskalen­der,
of als we de ge­dach­te­nisprentjes bekijken
die bij het over­lij­den van een dier­ba­re zijn gegeven:
die is er niet meer en ook die niet...

Sterren aan het firma­ment

Maar dit is geen dag om alleen maar te treuren,
want het gaat vandaag niet alleen om het gemis.
Dit is een dag waarop we dank­baar dier­ba­ren gedenken
en bid­den voor wie ons zijn voor­ge­gaan,
mis­schien ook een kaarsje voor hen ops­te­ken
opdat hun leven voltooid mag zijn
door het hemels geluk.
Die overle­den dier­ba­ren
zijn onze sterren aan het firma­ment,
zij zijn al thuis of zijn er bijna,
we blijven verbon­den,
zij gingen heen
maar zijn niet weg...

Niet alleen verdriet...

Ja, dat is ook de troost van deze dag:
we zijn allemaal
geschapen voor een hoger doel;
niemand is hier zomaar,
we zijn won­dere schepselen,
met een lichaam en ziel,
ieder met eigen gaven
van hart en geest.
Dit is dus ook een dag om God te danken
voor de grote verschei­den­heid
die er onder ons mensen is,
dat we zo mooi geschapen zijn
met heel ver­schil­lende talenten.

Uniek

Mis­schien zijn wij zelf soms geneigd
de min­pun­ten van anderen te zien;
wellicht zien we ook de beper­kingen
die aan ons­zelf kleven,
maar juist als we op onze grenzen stuiten,
mogen we eraan denken
dat we geschapen zijn
met bij­zon­dere gaven,
dat we mooi en goed geschapen zijn
en een onster­fe­lijke ziel bezitten,
dat we uniek zijn.
Dank God en denk en bid:
“Heer, U heeft mij, U heeft ons
mooi gemaakt”.

Rust na strijd

Ieder mens heeft te maken
met worsteling en strijd,
af en toe of vaker
komt er een moei­lijke periode op ons pad.
Toch heeft ook dat worstelen een bete­ke­nis;
soms doet ons dat uit­ein­delijk goed;
als we maar door­gaan
met toch weer wat moed.
Strijd de goede strijd...
En van het eeuwig leven zullen we na die strijd
juist des te meer kunnen genieten,
zoals we extra genieten van een mooie vakantie
als die komt na een moei­lijke tijd.
Al onze moei­lijk­he­den,
ons lij­den en verdriet
is een doorgang, een voor­bij­gaande fase
en een tunnel naar het licht.

Kruis en ver­rij­ze­nis

Want we zijn niet voor niets geschapen,
niet voor ellende, niet voor de dood.
Laten we bij alles wat we doen en meemaken
gees­te­lijk dat goede per­spec­tief bewaren
op een mooie toe­komst
die voor ons is weg­ge­legd.

Dat is wat het evan­ge­lie ons vandaag verhaalt:
het gaat om het sterven van Jezus.
Hij sterft op een gruwe­lijke manier,
gemar­teld en aan een kruis,
wat een strijd, wat een worsteling,
maar daarna komt de ver­rij­ze­nis:
het donkere graf is geopend
er is overal licht,
de Heer is verrezen.
Dat per­spec­tief had Jezus ondanks alles
al tij­dens Zijn lij­den voor ogen;
daarom zei Hij:
“Vader, in uw han­den beveel ik mijn geest”.
Houd je toe­komst voor ogen,
zeg het Hem maar na!

Door de poort...

We moeten er door­heen,
door die poort van de dood;
maar we moeten niet bang zijn,
want er is iets moois voor ons bereid,
geef je over, ver­trouw je toe!
Aan de andere kant van die poort
wacht je Schepper en Vader,
een lief­heb­bende God
en, o, het zal anders zijn
dan we ooit had­den kunnen denken,
want wij kunnen over eeuwig leven
alleen in mensenwoor­den spreken,
terwijl het gaat om een god­de­lijke wer­ke­lijk­heid.
Het zal al onze ver­wach­tingen overtreffen.

Sterven

We hebben van­avond allemaal
de namen van dier­ba­re mensen in onze gedachten.
Als we bij hun sterven waren
heeft dat waar­schijn­lijk
een bij­zon­dere en diepe indruk achter gelaten.
En ook al was dat niet zo,
het heen­gaan van een zeer dier­ba­re
is on­ver­ge­te­lijk.
Ik denk van­avond aan mijn beide ouders,
mijn moe­der is dit jaar gestorven
en ik ben dank­baar voor de mooie manier
waarop ze zijn heen­ge­gaan.
Ze zijn gestorven
zoals ze hebben geleefd,
met zorg en liefde voor anderen
en met geloof en ver­trouwen,
ook in die laatste momenten.

Bidden

Laten we van­avond bid­den
voor ons­zelf en allen die ons dier­baar zijn
dat we goed mogen leven
en goed kunnen sterven;
dat we allen onze vol­tooi­ing zullen bereiken
bij God onze Heer.

En, Heer, geef onze over­le­de­nen
de eeuwige rust!

Het eeuwig licht verlichte hen,
mogen zij rusten in vrede!