Als je je niet gewaardeerd en erkend voelt...

Kerkelijke onderscheidingen in Monnickendam

Op de vierde zon­dag van de Advent was ik in Mon­nic­ken­dam. Twee kern-vrij­wil­li­gers kregen daar na de Eucha­ris­tie­vie­ring de pau­se­lijke onder­schei­ding ‘Pro Ecclesia et Pontifice’ uit­gereikt: de heren Harry Cappen­dijk en Henk van Bavel. In de heilige Mis ston­den we stil bij sint Jozef en wat je ervaart als je gepasseerd wordt, niet erkend en niet ge­waar­deerd.

Harry Cappen­dijk

De heer Cappen­dijk was al op de hoogte van het feit dat hij on­der­schei­den zou gaan. Voor hem was het een mooie afslui­ting van een lange loop­baan van ver­diensten en zorg voor de kerk, vanaf 1995 deed hij dat in Mon­nic­ken­dam als lid van de werk­groep die de Woord en Communie­vie­ringen voor­be­reidde, de uit­vaar­ten en avond­waken. Hij maakte deel uit van het bestuur van de PCI, van de pa­ro­chie en was als pen­ning­mees­ter lei­dend in de actie Kerk­ba­lans, zorg voor de begraaf­plaats, het on­der­houd van de kerk, lid van het Sint Caecilia­koor, enzo­voorts. Alles begon eigen­lijk al toen hij naar klein­semi­narie Hage­veld ging, want al leerde hij een leuke persoon kennen die zijn echt­ge­note werd, er was wel iets van een roe­ping in zijn hart die er dus op vele mooie manieren uit geko­men is.

Henk van Bavel

Voor de heer Van Bavel was alles een complete verras­sing. De bij­zon­dere bijdrage van de heer Henk van Bavel is al vele jaren rond Kerst­mis goed zicht­baar in de kerk van Mon­nic­ken­dam, waar zijn enorme kerst­stallenver­za­me­ling dan ten­toon­ge­steld wordt. Vele mensen komen kijken en Henk van Bavel is dage­lijks bij de ten­toon­stel­ling te vin­den, die hij met een flinke groep vrij­wil­li­gers opzet. Daar­naast heeft hij veel gedaan voor het orgel (mede-oprichter van de orgel­stich­ting), heeft hij drie bede­vaart­reizen naar Lourdes geor­ga­ni­seerd , actie gevoerd voor herstel van de glas in lood ramen, was hij ac­ti­vi­teitencoördinator en zorgde hij voor de on­der­houds­werk­zaam­he­den op de begraaf­plaats.

Van harte felici­teer ik beide gedecoreer­den en hun echt­ge­noten (want uit­ein­delijk is dit vrij­wil­li­gers­werk altijd iets wat je samen doet)!

Uitrei­king

Na de Mis sprak de heer Cor van der Weij­den, vice-voor­zit­ter van het kerk­bestuur, de heer Cappen­dijk toe, die daarna de heer Van Bavel toesprak. Ver­vol­gens mocht ik met een paar woor­den van dank de onder­schei­ding opspel­den.

Tijdens de Eucha­ris­tie­vie­ring, waarbij diaken Henk Bak assis­teerde, heb ik de volgende homilie gehou­den naar aan­lei­ding van het evan­ge­lie (Mt. 1, 18-24)

Homilie

ALS JE GEPASSEERD WORDT...

VIERDE ZONDAG VAN DE ADVENT - Mon­nic­ken­dam

Niemand van ons wordt graag gepasseerd.
Het geeft een onpret­tig gevoel
als je in iets niet in bent gekend
dat je wél aangaat.

Spin in het web

Er zijn mensen die zijn als een spin in het web,
die alles in de gaten hou­den,
mensen verbin­den, zorgen dat het goed loopt.
Niet ie­der­een hoeft zo te zijn
maar in elke pa­ro­chie heb je wel een paar
vrij­wil­li­gers nodig die als een spin in het web
ervoor zorgen dat het pa­ro­chie­le­ven
goed vooruit kan, met als steekwoor­den:
geloof - dat is de basis -,
ge­meen­schap en ver­bon­den­heid
- want we willen het samen doen, Samen Kerk -
en inzet door allerlei prak­tische werk­zaam­he­den
en door het beleven en uitdragen
van ons katho­lie­ke geloof.

Vrij­wil­li­gers

Ik ben daarom bij­zon­der dank­baar
aan alle vrij­wil­li­gers,
waar­van we er vandaag twee
bij­zon­der in het zonnetje willen zetten.
En mocht u daarbij denken:
waarom wordt ik niet geëerd,
zie deze dag dan als een aan­moe­di­ging
en teken van waar­de­ring voor alle vrij­wil­li­gers
en wellicht komt er ook voor U een dag
dat die mooie ver­diensten
even in de schijn­wer­pers wor­den geplaatst.

Niet ge­waar­deerd, gepasseerd?

Ook onder vrij­wil­li­gers
zijn er weleens wrij­vingen,
bij­voor­beeld doordat iemand iets beslist of doet
wat aan een ander toe­komt
en iemand zich opzij gezet voelt,
niet ge­waar­deerd en niet erkend.

Als U zoiets weleens is over­ko­men,
zou ik U willen aanbevelen
om een sterke devotie te ont­wik­ke­len
voor de heilige Jozef,
bruidegom van de maagd Maria.

Hij wist van niks!
Hij was vol­ko­men gepasseerd.
Hij moest tot de ontdek­king komen
dat zijn vrouw in ver­wach­ting was
en het kind was niet van hem.

Eerste fase

Maria en Jozef waren eigen­lijk al getrouwd.
Er stond in ons evan­ge­lie
dat ze “verloofd” waren,
een vertaling van het Griekse woord “mnèsteuoo”.
Met dat woord wordt de eerste fase
van het Joodse huwe­lijk aangeduid:
Eerst werd het huwe­lijks­con­tract gesloten,
enige tijd later werd het feest gevierd
en voerde de bruidegom zijn bruid
plech­tig en fees­te­lijk
naar hun gemeen­schap­pe­lijke woning.
Het is dus tussen dit contract - het trouwen -
en het feest
dat Jozef tot de ontdek­king komt
dat zijn vrouw zwan­ger is,
maar niet van hem.

Een pijn­lijke erva­ring

Hoe zou­den wij rea­geren?
Ik denk dat we het allemaal
weleens hebben mee­ge­maakt,
mis­schien zelfs als vrij­wil­li­ger in de pa­ro­chie:
er is iets gere­geld, achter je rug,
niemand heeft je iets ver­teld,
er is geen overleg geweest,
je moet tot de ontdek­king komen
dat er iets is af­ge­spro­ken of gedaan
wat jou aangaat, maar buiten je om is gegaan.
Dat kan pijn­lijk zijn.
Wat zou U doen in zo’n geval?
Ik weet uit erva­ring
dat een derge­lijke situatie
tot hef­tige taferelen kan lei­den.

Een overspelige vrouw?

Jozef had het recht om wraak te nemen,
door zijn vrouw te laten stenigen.
U kent mis­schien wel
het verhaal van de overspelige vrouw
in het Johannese­van­ge­lie (Jo. 8),
waar de Fari­zeeën en Schrift­ge­leer­den
de doodstraf willen uit­voeren
en Jezus dat verhin­dert:
“Wie zon­der zonde is,
werpe de eerste steen”, zegt Jezus dan.
Jozef had dus het recht op vergel­ding,
maar hij deed het niet.
Hij overwoog om in stilte
van Maria te schei­den
omdat hij haar niet in opspraak wilde brengen.

De reactie van sint Jozef

Wat een bij­zon­dere en mooie reactie
van iemand die zich toch
diep gekwetst moet hebben gevoeld!
Hij denkt niet aan haat en wraak
en hij handelt ook niet in een opwelling,
uit kwaad­heid of een andere emotie,
hij neemt de tijd
om de zaak goed te over­we­gen.

En dan komt sint Jozef
door een hemelse bood­schap
tot de ontdek­king dat de zaak heel anders ligt
dan hij had kunnen denken:
het kind in haar schoot
is van de heilige Geest.

Ook dat is denk ik wel herken­baar
want hoe vaak hebben wij
in gedachten alles al ingevuld:
slechte be­doe­lin­gen ver­on­der­steld,
lelijke dingen gedacht,
waren we ervan overtuigd
dat iets wel zus of zo moest zijn,
terwijl de wer­ke­lijk­heid toch net iets anders was.

Doe als Jozef

Sint Jozef geeft ons vandaag
een prach­tig voor­beeld
van een mooie hou­ding, die ons in feite zegt:
Blijf rus­tig,
ver­on­der­stel niet te snel
kwaad en slechte be­doe­lin­gen;
handel niet te impulsief,
maar laat het even bezinken,
je hebt zo gauw iets onherstel­baar kapot gemaakt;
Laat de dienst­baar­heid de voorrang krijgen
- je wilde immers iets goeds doen, helpen -
en handel waar­dig, als een christen.

..en als Jezus

Bijna is het Kerst­mis, nog een weekje.
God is mens gewor­den;
Jezus kwam ter wereld in een kribbe,
omdat er voor Hem geen plaats was.
Niemand die Hem met egards ver­wel­kom­de,
vrijwel niemand die Hem
op waarde schatte.
Ook dat is voor ons
een be­lang­rijk re­fe­ren­tie­punt:
Hij kwam zo arm en uit­ge­sto­ten
en zijn weg liep naar het kruis.
Als je met weinig begrip en erken­ning wordt behandeld
sta je dus dicht bij Jezus
en bij sint Jozef.
Hun leven was zelfvergeten dienst­baar­heid.