I am the greatest.... En wie is dan de kleinste?

Familiezondag in Heemskerk

Mensen laten vaak graag zien hoe goed en gewel­dig ze zijn, maar Johannes de Doper koos voor een be­schei­den rol. Op 15 januari, de tweede zon­dag door het jaar, was ik in de H. Lau­ren­tius­kerk in Heems­kerk voor de Eucha­ris­tie­vie­ring bij gelegen­heid van de Familie­zon­dag, In de kerk waren de 'gewone' pa­ro­chi­anen, de jon­ge­ren die zich op het vormsel voor­be­rei­den en de ge­zin­nen die aan de familie­zon­dag zou­den deel­ne­men. Een koortje van se­mi­na­risten zong. Kape­laan Jaider leidde alles in goede banen.

Applaus

De se­mi­na­risten kregen na afloop van de Mis spon­taan een applaus en inder­daad, ze had­den het niet slecht gedaan! Andere jon­ge­ren uit Heems­kerk waren naar Den Helder gegaan waar Nick werd gedoopt (en het vormsel en eerste h. communie ont­ving) die al stevig betrokken is bij het jon­ge­ren­werk van ons bisdom.Van harte proficiat ook aan hem!

Maria­kerk

Na de Eucha­ris­tie­vie­ring gingen de deel­ne­mers aan de Familie­dag naar de Maria­kerk waar het pro­gram­ma werd voort­ge­zet met een spel en de lunch, een ge­tui­ge­nis van een se­mi­na­rist en andere pro­gram­ma-onder­de­len. Behalve wat de ge­zin­nen samen meemaken, wordt ook het on­der­lin­ge gesprek, de uit­wis­se­ling erg ge­waar­deerd. Een geslaagd ini­tia­tief.

Homilie

Die mooie buiten­kant...

Stralend

Als je reclame bekijkt
zie je eigen­lijk altijd stralende mensen,
mensen die mooi zijn en jong
- of jong voor hun leef­tijd -,
gezond en spor­tief;
ze stralen uit: ik ben gelukkig,
geen vuiltje aan de lucht.
En als je aan mensen vraagt:
hoe maak je het?
Kunnen ze vaak al weinig anders zeggen dan:
ik maak het goed,
want er is meestal geen tijd en aan­dacht
om het hele verhaal te horen.
“La bella figura, noemen ze dat in Italië,
hoe kom je over?

Op school

Dat begint al op school:
vin­den ze je wel leuk?
Je wilt niet gepest wor­den.
Soms wor­den de beste kin­de­ren gepest.
Wat denken ze van je?
We hebben dat allemaal al vroeg geleerd.
Als je op school komt,
is het niet zo leuk om te ver­tellen
dat het niet zo goed gaat thuis,
dat er problemen zijn
of dat je een ziekte hebt;
heel vaak deel je dat alleen
met je aller- allerbeste vrien­den.
Daarom is het ‘t fijnste
als je een paar goede vrien­den hebt.
Toen ik op school zat
was ik weleens een beetje triest:
de andere kin­de­ren schepten erover op
hoever ze wel niet op vakantie waren geweest,
soms naar lan­den
waar ik nog nooit van had gehoord.
Wij gingen niet zo ver weg,
als we al op vakantie gingen.

Groot, groter, grootst

En zo zijn er vele strij­den en strijdjes:
wie is de knapste, de meest briljante?
Wie heeft de mooiste en duurste kleren aan?
Wie is de beste voetballer, turnster, hardloper?
En bij grote mensen:
wie heeft de duurste auto van de zaak?
En ga zo maar door.
Ja, we vin­den het bijna allemaal wel fijn
goed, mooi, sterk, knap en slim gevon­den te wor­den.
Zestig jaar gele­den was er een ijzersterke bokser
die op het punt stond wereld­kampioen te wor­den.
Hij pepte zich op met een speciaal nummer, een song,
volgens mij is die miljoenen keren verkocht
en wordt die nog steeds veel gestreamd:
“I am the greatest” heette het,
Ik ben de grootste, ik ben de beste.
Maar kort daarop werd de man moslim
en toen ging hij zeggen:
“God is the greatest”
God is de grootste.
Tja, daar zit wel wat in,
want zo groot zijn wij mensen nou ook weer niet.
Er is een buiten­kant, die je ziet
en er is een binnen­kant.

Pas pries­ter

Toen ik 24 jaar oud was
werd ik pries­ter gewijd.
Ik werd kape­laan in een grote pa­ro­chie
en ik ging heel veel mensen thuis bezoeken.
Toen schrok ik, dat had ik nooit gedacht,
want ik had wel een beetje geloofd
in dat mooie plaatje
van stralende mensen, niks aan de hand.
Ik merkte toen: achter bijna iedere deur
was wel verdriet en pijn,
ieder huisje had zijn kruisje.

Een populaire jongen

Beste mensen,
vandaag hebben we in het evan­ge­lie
Johannes de Doper ontmoet.
Wie was Johannes de Doper?
Johannes was een populaire jongen,
de mensen kwamen allemaal naar hem toe
om hem te zien, hem te horen
en door hem gedoopt te wor­den.
Hij was heel speciaal, zag er een beetje wild uit,
hij had een kleed van kameelhaar
en woonde in de woes­tijn
dus de kapper
zal hij ook niet al te vaak hebben gezien.
En hij at sprinkhanen
en kon zijn bood­schap heel goed ver­tellen,
de mensen luister­den wel graag naar hem
en ze zagen Johannes als een grote profeet van God.

Het is moei­lijk be­schei­den te blijven...

Als mensen zo tegen je opkijken,
als ze je fans zijn, je aanbid­den,
dan is het wel moei­lijk be­schei­den te blijven.
De roem wordt je op een presen­teer­blaadje aan­gereikt.
Maar Johannes had een nederig en een­vou­dig hart.
Hij bleef be­schei­den.
Hij wijst naar Jezus,
Hij zegt: die is het!
Hij is degene die je zonde weg komt nemen, niet ik
Hij is degene op wie de heilige Geest rust, niet ik
Hij zal je dopen met de heilige Geest, niet ik.
Ik ben er alleen maar om Hem aan te kon­digen,
een soort voor­pro­gramma, niet meer.
Je moet dus bij Jezus zijn,
Hij is de Zoon van God;
ik sta mijn plaats als profeet
en jullie bewon­dering
graag af aan Hem!
En Johannes zegt heel eer­lijk, tot twee keer toe
in het evan­ge­lie wat we hebben gehoord:
“Ik kende Hem niet”.
Daar­mee zegt Johannes eigen­lijk:
Ik ben ook maar een gewone mens,
wat ik weet en kan
heb ik maar gekregen,
maar uit mij­zelf
wist ik dat niet.

Groot door klein te zijn

Dit is iets heel moois.
Johannes was een eer­lijk en een­vou­dig man,
hij schepte niet op,
stond niet groot te doen
over zijn eigen pres­ta­ties,
wat hij allemaal wel niet
voor elkaar had gebracht.
Hij was gewoon een­vou­dig
en daardoor was hij dienst­baar,
daardoor had hij zo’n mooie bete­ke­nis.
Hij was groot,
omdat hij gewoon en klein kon zijn.

Eenvou­dig

Beste jongens en meisjes, beste ouders, allen,
dat beveel ik jullie allen aan:
wees een­vou­dig,
sta voor God met een een­vou­dig hart,
je groot­heid bestaat erin
wat je voor andere mensen
en voor Gods ko­nink­rijk kunt betekenen
en dat kun je alleen
als je een een­vou­dig en eer­lijk hart hebt,
zoals Johannes de Doper.