Arsacal
button
button
button
button


Facade-christendom, een dubbelleven

22e zondag door het jaar B

Overweging Preek - gepubliceerd: zondag, 1 september 2024 - 1021 woorden

Op de 22e zon­dag door het jaar was ik in de ka­the­draal voor de vie­ring van de Eucha­ris­tie. Naar aan­lei­ding van de evan­ge­lie-lezing (Mc. 7, 1-8. 14-15. 21-23) heb ik de volgende homilie gehou­den over binnen- en buiten­kant en facade-chris­ten­dom.

De H. Mis is nog te zien op ka­the­draal TV: Heilige Mis - Zondag 1 sep­tem­ber - 22e Zondag door het Jaar (youtube.com)

Homilie

Wees niet zo'n appel!

22e ZONDAG DOOR HET JAAR B KATHEDRAAL

Oordelen

Ik weet niet hoe het U vergaat,
maar mij over­komt het toch nog wel eens
dat ik in mijn hart een soort van oor­deel heb
over een persoon,
op basis van een eerste indruk,
van hoe iemand eruit ziet en zich presen­teert;
maar het gebeurde me dan ook de nodige keren
dat ik mijn oor­deel moest herzien
toen ik de persoon beter leerde kennen.
Iemand zag er een beetje alterna­tief uit,
heel een­vou­dig en een tikje slor­dig ook
Maar toen ik die persoon beter leerde kennen,
bleek het een mens met vele mooie kanten,
met geloof en liefde voor de mede­mens.
Mijn oor­deel bleek een vooroor­deel
dat ik snel moest herzien.

Het perfecte plaatje?

Of naar de andere kant:
iemand die zich perfect presen­teert
en strak in het pak zit,
die een be­lang­rijke meneer lijkt te zijn,
kan in feite ook niets van dit alles zijn;
hij zou zelfs een bedrie­ger en oplichter kunnen zijn.
Ooit kreeg ik inder­daad een oplichter aan de deur,
die zich keurig gekleed,
pre­sen­teerde als familie van een bekend politicus
- op wie hij inder­daad nogal leek -
maar het ging erom me met een truc
geld afhan­dig te maken.

Pries­terkle­ding

Dat een pries­ter als pries­ter gekleed is
is mooi, goed en wen­se­lijk zelfs,
maar het is nog maar de buiten­kant,
veel wezen­lijker zijn
het hart en het geloof die daar­on­der zitten!

Ze moeten sporen

Onze buiten­kant zegt lang niet alles,
is niet per se een afspiege­ling van onze binnen­kant.
De binnen­kant is veruit het meest be­lang­rijk,
be­lang­rijker dan de indruk die we maken.
Zeker, er is niets op tegen
om er ver­zorgd uit te zien,
maar je bent pas een mooi mens
als die ver­zorgde buiten­kant
de uitdruk­king is van een mooie binnen­kant.
Als die twee niet sporen,
gaat het niet goed.

Een kruisje

Een jonge vrouw vroeg voor haar ver­jaar­dag
een mooi kruisje om te kunnen dragen
want ze vond het be­lang­rijk
om uitdruk­king te geven aan haar geloof,
te laten zien dat ze christen was.
Waarom mogen alleen de moslims
voor hun geloof uit­ko­men, zo rede­neerde zij.
Het kwam uit haart hart
en het was een goede gedachte,
een mooi gebaar.

Een mooie indruk maken?

Maar ik heb ook weleens iemand bij me gehad
die een prach­tig, vroom verhaal ver­telde,
maar dat eigen­lijk alleen deed
omdat die persoon een bepaalde indruk wilde maken.
Nu hebben we allemaal wel behoefte
aan erken­ning en waar­de­ring,
maar we ont­van­gen die niet en in ieder geval niet terecht
als we ons anders voordoen dan we zijn.

Ik wil hier mee zeggen
dat het heel be­lang­rijk is
dat onze buiten­kant
een uitdruk­king is van onze binnen­kant
en dat we onze goede over­tui­gingen,
laten zien door onze woor­den en daden,
door wie we zijn en wat we doen.

De appel

Als de buiten­kant mooi lijkt,
maar de binnen­kant dat niet is,
leidt iemand een dubbelleven,
doordat die zich anders laat zien,
dan hij wer­ke­lijk is.
Je hebt dat soms met een appel
die er van buiten nog goed uitziet
maar van binnen rot is.
Wees niet zo’n appel!

Positie

We zijn daarbij geneigd om te denken
dat iemand die een bepaalde positie heeft
van­zelf­spre­kend goed moet zijn:
een burge­mees­ter, een dokter een pries­ter
op hen moet je kunnen ver­trouwen.
Het is dan extra schokkend
als die persoon anders blijkt
dan je op grond van zijn ambt mag ver­wach­ten.
Hebben we dus een bepaalde positie?
Dan hebben we tege­lijk een extra verant­woor­de­lijk­heid
om buiten- en binnen­kant een een­heid te laten zijn.

Coherent

Kortom, het is heel be­lang­rijk
om zo goed we dat kunnen
coherent te zijn, een mens uit één stuk,
betrouw­baar, met een mooie binnen­kant.
Die mooie binnen­kant is het aller­be­langrijkste!

Rituele was­singen

Vandaag hoor­den we Jezus in het evan­ge­lie
spreken tegen de Fari­zeeën en Schrift­ge­leer­den,
die kri­tiek hebben op het feit
dat de leer­lin­gen van Jezus
bepaalde uiter­lijke gebruiken niet goed onderhiel­den,
zoals het ritueel afwassen
van bekers, kruiken en koperen vaat­werk.
Zij hebben kri­tiek op het niet onder­hou­den
van die uiter­lijke gebruiken
waardoor je laat zien
een wet getrouwe en gelo­vi­ge Jood te zijn.

Jezus ziet de binnen­kant

Maar Jezus ziet de binnen­kant,
niet alleen van die Fari­zeeën en Schrift­ge­leer­den,
maar ook van ons.
Je kunt mis­schien ver­keerde dingen hebben gedaan,
maar een goede in­stel­ling hebben, een goed hart;
spijt en ver­ge­ving, een nieuw begin
zijn in het chris­ten­dom dan ook be­lang­rijke waar­den.

Je kunt daar­en­te­gen ook uiter­lijk mooi en perfect de dingen doen,
maar geen goede in­stel­ling hebben.
Het inner­lijk goed zijn en gods­diens­tig,
staat op één, dat is het be­lang­rijk­ste:
wie van binnen gelovig, dienst­baar, nederig en liefde­vol
probeert te zijn,
is een prach­tig mens,
ook al maakt hij fouten.

Reli­gi­euze lei­ders

De Fari­zeeën en Schrift­ge­leer­den zijn personen
tegen wie de mensen opkeken,
ze waren lei­ders van het volk,
reli­gi­euze lei­ders, die alle uiter­lijk­he­den
goed onderhiel­den.
Daar heeft Jezus dan ook geen kri­tiek op.
Hij zegt dus niet dat het ver­keerd is
wat die Schrift­ge­leer­den doen
en zelfs niet dat dit totaal onbe­lang­rijk is
dat ze die uiter­lijk­he­den onder­hou­den.
De grote kri­tiek van Jezus is
dat die uiter­lijke gebruiken
geen uitdruk­king zijn
van hun binnen­kant,
van hun inner­lijke gesteld­heid.
Zij doen zich mooi voor
maar het is een façade!

Uit het hart

Uit het hart van de mens
komen de kwade dingen,
het evan­ge­lie somt die op.
Het is een aan­moe­di­ging om uit je hart
geloof, hoop en liefde te laten stromen.

Het uiter­lijk wordt inner­lijk

Uiter­lijke dingen hebben wel hun belang.
Zo kun je naar de Kerk gaan
zien als iets uiter­lijks,
maar het krijgt belang
doordat we dat verinner­lijken:
dan wordt het een ont­moe­ting met de Heer,
liefde, geloof en hoop
wor­den gevoed
en op een ander plan, een ander niveau getild,
wij kunnen het allemaal niet zelf,
wij leven van genade.
Een hart dat wordt gevoed,
kan per­spec­tief blijven zien
en naar de wereld om ons heen
een stroompje van liefde, geloof en hoop
uit laten gaan...

Terug