Nieuwe katholieken bijeen

Het lijden zin of is stervenshulp de uitkomst?

Zater­dag 15 ok­to­ber kwamen in het Dio­ce­saan centrum in Heiloo de ‘nieuwe katho­lie­ken’ bijeen: mensen die in het afgelopen jaar katho­liek zijn gewor­den. Ik was onder meer gevraagd om over de zin van het lij­den te spreken. Met de plannen van minister Schippers in alle media was het gelijk een actueel thema.

Een veer­tigtal mensen waren geko­men om deze dag mee te maken. Dat zijn niet alle nieuwe katho­lie­ken. Het blijkt altijd wel door­slag­ge­vend of een pa­ro­chie er werk van maakt of niet om de nieuwe katho­lie­ken uit te nodigen. Ook is het waar dat som­mi­ge pa­ro­chies ieder jaar een (soms zelfs flinke) groep toetre­ders hebben terwijl dat in andere gebie­den weinig voor­komt.

Roy Peters ver­telde over zijn weg naar de kerk waarover hij ook een mooi boek heeft ge­schre­ven en waarover hij ook op TV een keer heeft ver­teld. Op het mid­daguur vier­den we samen de Eucha­ris­tie, waarbij ik heb gepreekt naar aan­lei­ding van de lezingen over het inner­lijk oog, wat op een beke­ringsweg be­lang­rijk, ja door­slag­ge­vend is: een inner­lijk aanvoelen van Gods werk­zaam­heid en aanwe­zig­heid heeft de nieuwe katho­lie­ken uit­ein­delijk tot de kerk gebracht al spelen ook mensen daar een rol in.

In de mid­dag heb ik over het thema van de zin van het lij­den ge­spro­ken. Wat de actuali­teit van dit moment betreft, heb ik onder meer het volgende gezegd:

"De zin van het lij­den is de laatste dagen volop in het nieuws nu minister Edith Schippers een rege­ling aan­kon­dig­de om stervens­hulp moge­lijk te maken voor mensen die klaar zijn met het leven. De SP rea­geerde en onder­streepte het cynische karakter van de voor­stel­len: op de zorg wordt bezuinigd, die is totaal uitgekleed en nu komt het kabinet met stervens­hulp voor ouderen! Het voorstel van het kabinet gaat uit van de mens als individu die zich­zelf ontplooien kan, niet af­han­ke­lijk is en zelf de regie voert over zijn leven. Maar wanneer is een mens gelukkig?

Als iemand lijdt, willen wij helpen. Maar wat is helpen? In onze maat­schap­pij die eutha­na­sie en stervens­hulp aanbiedt als oplos­sing voor het probleem van het lij­den heeft dat een dubbel­zin­nige bete­ke­nis. Dat “helpen” betekent dan: “ik zal je aan je einde helpen”.
Terwijl het lij­den eigen­lijk een schreeuw om liefde is, om aan­dacht en nabij­heid.

Wat me zelf afschrikt als ik eraan denk dat ik ouder wordt en op een dag mis­schien moet lij­den, is niet zozeer het lij­den zelf, alswel de vrees - mij inge­ge­ven door een maat­schap­pij waarin alleen de zelfredzame mens telt - dat ik niet door harte­lijke liefde van mensen omgeven zal zijn en dat ik niet degene zal kunnen zijn die ik ben, dat er geen respect voor mijn persoon (en mijn geloof en pries­ter­schap) zal zijn".

Aan het einde van de dag was er de moge­lijk­heid om vragen te stellen over allerlei thema's.

Ook was er volop gelegen­heid om erva­ringen uit te wisselen en dat werd door de deel­ne­mers aan deze dag ook bij­zon­der ge­waar­deerd.