Priester worden?
Overwegingen voor wie zich afvraagt of hij priester zal worden
Ook in onze tijd zijn priesters nodig. Priester worden is niet zozeer een beroepskeuze als een levenskeuze. Dat komt bijzonder tot uitdrukking in het celibaat. Is dat de weg die God van mij vraagt? Of zoek ik mezelf in die gedachte om priester te worden? En hoe kan ik dit onderscheiden? Een wijze geestelijk leidsman, ervaren in het geestelijk leven, één die alleen de heilige Geest wil laten spreken, niet naar een bepaalde richting wil trekken of duwen, kan daarbij helpen. En misschien dat deze overwegingen ook iets kunnen bijdragen.
Zie ook: www.willibrordseminarie.nl
I. Priester?
Er zijn vele beroepen
waarin je naast mensen kunt staan,
hen kunt steunen,
troosten,
genezen,
begeleiden.
Als priester mag je
naast alle menselijke woorden
ook Gods woorden spreken
en Zijn genezing bieden;
Je zult
niet slechts menselijke vriendschap geven,
maar ook een andere Jezus voor hen zijn.
Als priester word je geroepen
om veel te geven,
meer dan je hebt,
alles wat je krijgt.
Iedere gelovige
kan een Christusdrager zijn;
een priester
is dat
als geen ander.
Door Gods woord te verkondigen,
doordat hij Christus
bij ons brengt
in de sacramenten
en door heel zijn leven en werken,
stelt een priester
in een wereld
die vaak zo koud en leeg is,
Jezus tegenwoordig
met Zijn genade,
Zijn liefde en barmhartigheid.
Een priester
geeft zijn leven
voor het evangelie.
Als je
vanuit het Evangelie
iets voor mensen wilt doen:
wat kun je meer en beter geven
dan je leven
als priester?
II. Priester worden?
1. Wat is roeping?
Als je leeft met de gedachte
dat alles een bedoeling heeft,
sta je open voor roeping op ieder moment.
Roeping is
een innerlijk weten,
een aanvoelen van het hart
dat je meer van Hem bent
als je deze weg zult volgen.
Een priesterroeping is:
innerlijk getrokken worden
om de weg naar het priesterschap
te gaan.
Geroepen worden
hoeft helemaal niet te betekenen
dat er wonderen
of buitengewone tekenen
gebeuren.
Soms komt God in een storm,
maar meestal in een zachte bries.
Een fijnzinnig afgestemde
geestelijke ‘antenne’
is meestal nodig
om de signalen op te vangen.
Wie wil met heel zijn wezen
luisteren naar Zijn stem?
In talloze gebeurtenissen,
ontmoetingen, gedachten
ligt een soort van roeping besloten.
Wij allen worden vele malen
door God geroepen
om iets te doen of te laten.
Zo is ons geweten
een heiligdom
waarin wij God ontmoeten.
Maar een bijzondere roeping is het
als God heel het leven van mensen bepaalt
door hen ertoe te brengen
het offer van hun leven te brengen
om als een "andere Christus"
het levensoffer van de Heer
te vieren en tegenwoordig te stellen.
Het gaat erom
dat iedereen zijn hart voor God opent,
dat wij allemaal het antwoord proberen te vinden
op de vraag:
wat wil God nu van mij?
Als iedereen dat doet,
komen er vanzelf voldoende priesters;
want God houdt niet op
mensen te roepen
in zijn dienst.
Hoe je er toe komt om priester te worden?
Dat verschilt nogal.
Er zijn er die het altijd al hebben gewild
van jongs af aan;
er zijn er
die een heel duidelijk moment kunnen aanwijzen
waarop God hen
als het ware heeft gegrepen:
toen en toen ben ik geroepen;
anderen weer zijn gaan nadenken
misschien door bepaalde gebeurtenissen
die een keer brachten in hun leven
en zij merkten:
ik ben meer van Hem
als ik die weg opga.
Er zijn voortdurend allerlei situaties
waarin Jezus
een beroep op ons doet.
Je voelt als mens dan een soort van appèl,
je wordt ergens aangesproken,
maar vele mensen schuiven dat weg:
Is dit wel Jezus?
Hij zal nog wel eens roepen
als Hij iets van mij wil;
Als Hij echt iets van mij wil,
moet Hij dat maar duidelijker maken,
door een onomstotelijk teken of zo,
Hij is immers God?
Weet je wat de hogepriesters,
schriftgeleerden en oudsten
bij het kruis van Jezus zeiden?
"Laat Hem nu van het kruis afkomen,
dan zullen we in Hem geloven".
Zij wilden Hem voorschrijven
wat Hij moest doen
om hen als Zijn leerlingen te mogen roepen,
in plaats van hun hart
in vertrouwen en liefde
op Hem af te stemmen...
Dus moet je stappen zetten
om je geestelijke antenne op Hem af te stemmen
met de bereidheid van je hart
om in te gaan
op wat Hij van je vraagt.
Ben je echt geroepen?
Wil Hij dit van je?
Of vraagt Hij je toch
een andere levensweg te gaan?
Hoe kun je bidden
om meer duidelijkheid te krijgen?
Zoek daarom een goede priester
die je kan helpen
om Gods signalen op te vangen
en ernaar te handelen,
een priester
die je niet vertelt
wat hij vindt dat je moet doen,
maar die je helpt
om Gods verlangens
omtrent jouw leven
steeds beter te verstaan.
"Mijn schapen luisteren naar mijn stem
en ik ken ze en ze volgen mij" (Jo. 10,27).
Als je weet
wat Hij wil,
komt de volgende stap:
doe het!
2. Stappen zetten
Stel dat er een arme mens
aan de deur zou kloppen:
Hij heeft honger,
hij lijdt kou,
ziet er slecht uit.
En stel dat degene die de deur opent
die arme zou zien
en wat voedsel of kleding
zou kunnen geven,
maar het niet doet:
hij helpt niet.
Wat zouden we zeggen of denken
van zo iemand?
Heeft hij als een voorbeeldig christen gehandeld?
Nee, natuurlijk niet!
Die man voor de deur
deed in feite een beroep
op degene die de deur opendeed;
er ging van die man
een roeping uit
tot naastenliefde
zelfs al zou die man aan de deur
niets hebben gezegd.
Maar stel nu eens
dat het Jezus zelf was
die aan een deur had geklopt
om een beroep op iemand te doen
en hem te vragen iets te geven
of iets te doen.
Wat zouden we er van zeggen
als die ‘iemand’
de deur dicht zou gooien
en de Heer zou laten staan?
Toch gebeurt dat dagelijks vele keren!
Als er een arme voor de deur staat
en je ziet hoe slecht hij eruit ziet
en hoe hongerig hij kijkt,
kun je natuurlijk bij jezelf redeneren:
Hij is zeker verslaafd aan drank en drugs,
het is gevaarlijk iets te geven;
hij heeft het aan zichzelf te wijten
dat hij in deze omstandigheden leeft;
hem helpen is geld of goederen gooien
in een bodemloze put.
Dat zijn de menselijke redeneringen.
Maar Jezus zegt:
"Ik had honger en gij hebt mij te eten gegeven;
ík had dorst en gij hebt mij te drinken gegeven;
ík was naakt en gij hebt mij gekleed;
wat gij aan de minsten der mijnen hebt gedaan,
hebt gij aan Mij gedaan" (vgl. Mt. 25,31-46).
Natuurlijk moet je een alcoholist
geen fles whisky geven,
maar je kunt hem hélpen
op een andere manier,
je kunt ingaan
op de “roeping”
die er van hem uitgaat,
het beroep
dat hij
door de nood van zijn persoon
op je doet,
je kunt je laten storen
in je leven van alle dag,
je laten weghalen
uit je eigen drukte
en je eigen plannen
en wellicht
uit je eigen menselijke afkeer
van deze bedelaar.
Iedere priester
heeft zijn eigen,
persoonlijke roepingsgeschiedenis,
maar allemaal
hebben ze op een gegeven moment
ook inderdaad die stap moeten zetten:
ik word priester!
En ze hebben die stap gezet
wellicht tegen alles in:
tegen hun eigen bange, menselijke vragen in,
tegen de wensen en de verwachtingen
van hun familie en andere mensen in,
ze hebben een stap gezet,
ze zijn in het diepe gesprongen,
een sprong van vertrouwen!
Maar ja, als je zo af en toe
zo'n sprong niet durft te nemen,
wordt het nooit wat,
blijf je steken
en loop je de roeping van je leven mis!
God roept voortdurend, dat staat vast,
Hij heeft immers beloofd
met Zijn Kerk te zijn
tot aan het einde der tijden?
Maar wie geeft het antwoord?
3. Priester worden: kan ik dat wel?
Jezelf tot priester vormen
De priesterwijding:
Een jonge man zet een stap:
"Ja, hier ben ik",
klinkt het in de kathedraal,
luid en duidelijk
of bescheiden, bijna schuchter,
maar altijd met overtuiging.
Zul je ooit zo zelfbewust
kunnen zeggen:
“Hier ben ik”?
Misschien vraag je je af:
Kan ik dat wel: priester te zijn?
Is dat niet te moeilijk voor mij?
Is er wel iets op aarde
wat gemakkelijk is
en waardevol blijft
tegelijkertijd?
Het is waar:
je kunt het niet;
alleen God kan het
in jou.
Als je weet
of als je merkt
dat Hij het wil,
dat je roeping hebt,
is dat in zekere zin
voldoende.
Jouw taak is het alleen maar
om met de genade van je roeping
mee te werken
Jouw roeping is een gave,
nu rust op jou de opgave
met veel geduld
jezelf zó te vormen
dat je een goede priester kunt zijn.
Met de hulp van een priester
als geestelijk leidsman,
zul je jouw roeping verdiepen,
De roeping is het fundament
waarop je je leven bouwt.
Met hulp van je leidsman als gids
ga je op ontdekkingstocht
om jezelf beter te leren kennen
en jouw persoon en leven te kunnen zien
als een geschenk van God
aan deze wereld;
om aan jezelf te werken
en stap voor stap
te groeien
in welbehagen
bij God en de mensen.
Doe je best
en blijf vertrouwen
dat voor God alles mogelijk is,
ook dat jij
een goede priester zult worden!
“Ik ben met je
alle dagen...” (Mt. 28,20)
III. Priester-zijn.
Een priester wordt geroepen
om te verkondigen,
te heiligen
en een goede herder te zijn.
Verkondiging
Alle andere woorden vervagen.
Gods woorden blijven,
ze dringen door
tot het raakpunt
van hart en ziel.
Gods woorden blijven
recht overeind staan
als je je rot voelt,
als je alleen staat,
als je moet sterven,
want zij spreken
van geloof
en vertrouwen,
van eeuwig leven.
Soms staan ze haaks
op het leven van mensen;
soms willen we ze gewoon niet horen;
soms zijn ze pijnlijk
en lijken ze hard,
maar ze zullen er altijd zijn
als een uitnodiging
om te ontdekken
hoe barmhartig en genade vol
God is.
Heiliging
Bidden
Het is een eerste taak
voor een priester
om te bidden.
Zo heiligt hij anderen
en zichzelf.
Toen de Joden
onder leiding van Mozes
door de woestijn trokken,
werden zij eens aangevallen
door de koning van Amalek.
Mozes bad voor het volk
met wijd gestrekte armen
en zolang hij dat deed,
was het Joodse volk
aan de winnende hand.
Liet hij zijn moede armen zakken,
dan verloren zij.
Twee mannen kwamen toen
om zijn armen te ondersteunen
en tegen de avond
behaalde het volk
de overwinning (Ex. 17,8-13).
Zoals eens Mozes
strekt een priester
zijn armen uit
om voor zijn volk te bidden.
Zo staat hij aan het altaar.
Dan lijkt hij op de gekruisigde Heer,
teken dat de priester
het gebed voor Gods volk
met de gave van zijn eigen leven
wil bezegelen.
Het is een belangrijke opdracht
van iedere priester
te bidden
voor de mensen
die hem zijn toevertrouwd.
Hij doet dat niet alleen:
gelovige mensen steunen hem
door hun gebed en offer.
Zieken en andere gelovigen
dragen hun lijden op
om het werk van de priester
te ondersteunen.
Zij ondersteunen zijn armen.
Heilig Doopsel
Gods leven
mag ik jou geven,
kleine mens
door God geschapen
en bemind
en nu bestemd
om eeuwig
gelukkig te leven.
Heilig Vormsel
In opdracht van de Bisschop
mag ik je sterken
met de gave van de heilige Geest.
Ga in vrede heen,
gevormd door de kracht
van de heilige Geest
om van Gods liefde te getuigen.
Vervul je roeping
met wijsheid en verstand,
met inzicht en sterkte,
met kennis
en ontzag en liefde
voor Gods naam,
bezield door de Geest
die woont in je hart
Heilige Eucharistie
Jezus zelf
mag ik
aan je hart
toevertrouwen.
De heilige Eucharistie
heeft Jezus ons gegeven
op de laatste avond van Zijn leven,
toen Hij de apostelen
niet langer dienaren
maar vrienden
noemde.
Toen Hij aan Zijn leerlingen en aan ons
de volheid van Zijn Liefde door wilde geven,
schonk Hij ons de Eucharistie,
de heilige Communie
en het priesterschap.
Die horen natuurlijk samen.
De priesters zijn er
om de intenties, het lijden, de dankbaarheid en de zorgen
mee op te nemen
in het grote offer van dank en lof
dat zij aan God mogen brengen
in de heilige Eucharistie.
Zonder heilige Eucharistie en communie,
zonder priester
kan er geen Kerk zijn
zoals Jezus die bedoeld en gegeven heeft
Biecht
Jezus sprak tot zieken en zondaars:
“Uw zonden zijn U vergeven”
en Hij gaf Zijn apostelen
deze opdracht mee:
“Ontvangt de heilige Geest.
Aan wie gij de zonden vergeeft,
zijn ze vergeven,
en aan wie ge ze niet vergeeft,
zijn ze niet vergeven” (Jo. 20,22-23)
Wat is mooier
dan mensen
in Gods naam
als priester
vergeving te kunnen schenken?
Als je vergeving kunt krijgen
en vergeving kunt schenken,
is een nieuw begin mogelijk.
Als je Gods vergeving krijgt
ligt alles weer open.
Alleen dan.
Huwelijk
Namens de Kerk
mag ik
jullie liefde
bevestigen en zegenen.
Wij vieren in de Eucharistie
hoe Jezus zich
liefdevol
aan ons geeft
in een altijddurend verbond.
Dat doen twee mensen,
man en vrouw,
Hem na
als zij trouwen:
hun leven geven
aan elkaar
in een onverbrekelijk verbond.
Zij zeggen elkaar
wat God zegt tot ons:
ik blijf altijd
voor je open staan
wat er ook gebeurt
en welke wegen je ook zult gaan.
Liefde.
Bovenmenselijk.
Goddelijk.
Een geheim.
Die onzelfzuchtige liefde
mag de priester
begeleiden
en bevestigen.
Ziekenzalving
“Is iemand onder U ziek?
Laat hij de priesters van de gemeente roepen.
Zij moeten
een gebed
over hem
uitspreken
en hem
met olie
zalven.
En het gelovige gebed
zal de zieke redden
en de Heer
zal hem oprichten.
En als hij zonden heeft begaan,
zal het hem vergeven worden” (Jak. 5, 14-15).
Herder-zijn
Zoals de herder
die het lam op zijn schouders draagt
zo is God:
Hij is barmhartig en liefdevol.
Dé goede herder is Jezus.
De goede herder is degene
die hart heeft voor zijn schapen,
die zijn schapen kent,
die zijn leven voor hen geeft.
Je kunt niet liefhebben zonder lijden.
Priester-zijn
is liefhebben,
is: goede herder,
is Jezus zijn.
De priester geeft door
wat hij ontvangen heeft.
Zo moet hij dus een goede herder zijn.
Het eerste dat je van een priester mag verwachten
is dat je Jezus in Hem kunt herkennen,
dé goede Herder.
Het eerste dat een priester dus moet doen
is bij Jezus blijven,
niet toegeven aan de drang
om meer voor elkaar te willen krijgen,
harder te hollen
om alles goed te laten verlopen,
ook al zijn de priesters nu zoveel minder in aantal...
Zo zal hij
een goede herder zijn.
Hoeveel honderden, duizenden mensen
zal een priester
in de loop van zijn leven
niet mogen steunen
in lijden en verdriet?
Hoeveel mensen zal hij mogen bijstaan
bij de overstap naar het andere leven?
Hoeveel jonge mensen
zal hij iets van het evangelie
mogen doorgeven?
Hoe vaak zal hij iemand
in Gods naam
mogen bevrijden
van de last van zijn schuld?
Hoe talloos vele malen
zal hij het offer van Jezus
mogen vieren?
Een priester wordt geroepen
om leiding te geven
aan het volk van God,
aan de gemeenschap van de gelovigen.
Zelf is hij één van hen
en zijn leiderschap
is een dienst
om gelovige mensen te leiden
naar bronnen van levend water.
De persoonlijke geestelijke leiding
die een priester aan mensen geeft,
en de leiding die hij aan de gemeenschap geeft,
staan gericht op één doel:
God,
die Liefde is.
Nooit ben je meer één met mensen
dan wanneer je
in en door die liefde
met hen verbonden bent.
Mensen samen brengen
bij Hem,
mensen samen houden,
in Hem en door Hem,
dat is de grote taak
van een goede herder.
Die taak is nooit af.
Als priester dank ik God
voor de genaden
die door mijn handen mochten gaan.
Tot besluit...
De Kerk heeft priesters nodig,
want zij leeft van de Eucharistie,
waarin de Heer zelf
zich geeft
als voedsel voor ons leven,
waarin wij deel krijgen
aan de genade
van Zijn offer voor onze verlossing.
Er zijn jonge mannen nodig,
die zichzelf radicaal weggeven
aan Christus en de kerkgemeenschap,
zoals Jezus zich eens
aan Zijn bruid, de Kerk,
- aan ons -
heeft weggegeven
op het kruis.
Ben jij daartoe misschien geroepen?
Als die vraag opkomt in je hart
zijn er heel veel redenen om er niet op in te gaan,
misschien veel meer dan om er wel op in te gaan,
maar dat zijn allemaal menselijke redenen.
Als die vraag op je afkomt
is er maar één ding te doen:
bidden en verdieping zoeken
om het antwoord te vinden dat Hij van je vraagt
en de kracht om dat antwoord te geven.
Want dat alleen telt.
Niet de verwachtingen van andere mensen,
niet je angst of je kleinheid,
niet de weerstand of onverschilligheid
die je misschien zult ontmoeten
geen prognoses en statistieken
geven de doorslag.
Want je kunt alles
als Hij je sterkt.
Durf je jouw leven
uit handen te geven
aan God?
