Een bijzonder vormsel...
We zijn gewend dat het heilig vormsel wordt toegediend aan jongens en meisjes van een jaar of twaalf of ouder. Dat is min of meer de ‘gewone’ gang van zaken. Maar zaterdagavond 5 augustus was ik in Almere om het vormsel aan een baby te geven... in stervensgevaar.
In een van de gezinnen van de Missio ad Gentes van Almere (van de neocatechumenale weg) was een kindje geboren, een leuk jongetje om te zien. Maar helaas heeft het jochie, David, een ziekte waardoor hij niet lang zal leven.
Op deze avond waarop we het feest van de Gedaanteverandering van de Heer al vierden, heb ik daarom de Eucharistie gevierd met de gemeenschappen van deze Missie en aan David het heilig vormsel gegeven.
Het heilig vormsel is een initiatie-sacrament en op de eerste plaats een genade-gave, een kracht voor het kind en een troost voor de ouders. We hebben gebeden dat deze “zoete gast van de ziel” - zoals de sequentie van Pinksteren zingt - David nabij mag zijn.
Op een avond als deze zie ik ook hoe groot het verschil is dat het geloof in zo’n verdrietige situatie maakt. Het maakt dan een enorm verschil hoe iemand het leven ervaart en de betekenis van een mensenleven ziet en of iemand op Gods Voorzienigheid, werkzaamheid en macht vertrouwt. Natuurlijk is het voor deze ouders niet gemakkelijk en hebben ze verdriet, tegelijk werd ik geraakt door hun geloof en innerlijke kracht. En ze worden gesteund door het gebed van zeer velen.
Ik moest denken aan de woorden aan het einde van het evangelie van de gedaanteverandering: “Toen ze hun ogen opsloegen zagen zij niemand dan alleen Jezus”. Het zijn woorden die op het tabernakel staan van de zusters Romieten op de Sacro Monte van Varese en die de zin en het doel van hun leven uitdrukken: “Non viderò che Gesu” (zij zagen alleen Jezus). Dat is de opgave en de inzet van een christen: om in alles Jezus te vinden...