Arsacal
button
button
button
button


Het gaat erom Jezus te vinden

Bij de sluiting van een kerkgelegenheid

Overweging Preek - gepubliceerd: zaterdag, 6 januari 2024 - 1039 woorden
De altaarruimte in de Meerpaal, voor de H. Mis wordt de rozenkrans gebeden
De altaarruimte in de Meerpaal, voor de H. Mis wordt de rozenkrans gebeden
Het gaat erom Jezus te vinden

Op zon­dag 7 januari was ik in Velsen Noord voor de laatste vie­ring van de Eucha­ris­tie­vie­ring in de "Meer­paal", het pa­ro­chie­cen­trum dat tij­de­lijk is gebruikt als kerk­gele­gen­heid na de slui­ting van de Sint Jozef­kerk. Het was een vie­ring van verdriet en afscheid nemen, maar ook keken we vooruit, want geloof en kerk gaan door...

De Meer­paal staat schuin achter de Jozef­kerk die al eer­der aan de ere­dienst is ont­trok­ken.

Bedankt!

Aan het einde van de Eucha­ris­tie­vie­ring wer­den de vrij­wil­li­gers bedankt die veel had­den gedaan voor de ge­meen­schap. Leny Dekker heeft vele jaren als "moe­der overste van de pa­ro­chie" - zo kwalifi­ceerde Cees Backer haar in zijn toe­spraak - die inzet voor de ge­meen­schap ge­coör­di­neerd. Ageeth Backer weerd geëerd voor haar inzet als dirigente van het koor, in coördinatie en in de catechese. De gelo­vi­gen zullen naar ver­schil­lende pa­ro­chies in de omtrek gaan. We wensen hen allen sterkte toe en ik hoop dat allen een goed gees­te­lijkthuiszullen kunnen vin­den in de kerken in de regio.

Homilie

Om Jezus te vin­den...

OPENBARING VAN DE HEER - Velsen Noord - H. Jozef

Het doet pijn...

Dit is voor U een moei­lijke dag
hoe mooi en fees­te­lijk deze dag van Drie­ko­nin­gen ook is.
Het is een afscheid van deze plaats
en al is dit niet meer de Jozef­kerk,
deze plaats was toch nog op het terrein
van de pa­ro­chie
en de “Meer­paal” is voor vele gene­ra­ties
een plaats van sa­men­komst en ver­bon­den­heid geweest.
Het doet pijn
om dat nu los te moeten laten,
tege­lijk merken we dat het moment
inder­daad geko­men is,
al zou je het mis­schien willen rekken
en willen blijven bij wat was.

Wijzen op weg...

Wat dat betreft is het mooi
dat we deze dag van afscheid beleven
op het hoog­feest van de Open­ba­ring des Heren
zoals het feest van Drie­ko­nin­gen offi­cieel heet.
Want die wijzen uit het oosten
laten ons zien wat be­lang­rijk is,
name­lijk dat het erom gaat
om Jezus te vin­den,
die voor ons heil, voor ons eeuwig geluk
werd geboren;
en zij laten ons zien
dat je dan soms je ver­trouwde omge­ving
achter je moet laten,
om je te laten lei­den door de ster
die je bij Jezus brengt.

Die wijzen uit het oosten kwamen van ver,
zij door­kruisten stad en land
en vele woes­tijnen,
zij had­den soms te­gen­spoed
omdat de ster niet meer viel te ont­dek­ken,
zij moesten moeite doen,
gaan vragen bij koning Herodes,
maar hun moeite werd beloond
en zo kniel­den zij tenslotte neer
aan de voeten van het Kind met Zijn Moeder Maria.

Een nieuwe boost voor je relatie

Ik denk dat dit beant­woordt
aan een erva­ring die wij ook zelf
in meer­dere of min­dere mate
hebben opgedaan:
wil je je geloof levend hou­den en krach­tig,
dan moet je op zoek naar nieuwe impulsen,
want het is in je relatie met God
als het is in de relatie tussen mensen:
als je niet naar iemand omkijkt,
iemand niet bezoekt, geen contact houdt,
zal de relatie verflauwen en wegebben.
We zullen bijna allemaal wel hebben ervaren
hoe een bede­vaart naar Lourdes,
een retraite, Wereld­jon­ge­ren­da­gen
of een ander mooi, in­spi­re­rend eve­ne­ment
ons geloof en onze band met God
een nieuwe boost kan geven.
Daarom is het zo be­lang­rijk
dat we - net als de wijzen -
erop uit gaan om Christus de Heer te zoeken.
De wijzen had­den er alles voor over
en zij had­den gelijk,
want het aller­be­langrijkste in ons leven is
dat we gaan met God,
ge­sterkt door de sacra­menten,
door Zijn Woord en in ge­meen­schap.

Samen

Jezus zelf heeft gewild dat wij kerk zou­den zijn,
niet alleen, maar samen.
En toen Hij zei dat Hij op de apostel Petrus
en diens op­vol­gers de pausen,
de kerk wilde bouwen,
bedoelde Hij niet een gebouw,
want de leer­lin­gen trokken rond,
samen met de Heer;
en ook de eerste chris­te­nen
had­den nog geen kerken,
dat zou nog eeuwen duren,
maar zij kwamen samen rond de Heer,
voor de vie­ring van de Eucha­ris­tie.

Waarheen?

De wijzen volg­den een ster
en zij zagen dat die ster ergens stil bleef staan,
waar zij het Kind hebben gevon­den.
Overgrote blijd­schap vervulde hun hart.
Ik wens U dat­zelfde toe;
waarheen zal de ster U lei­den?
Waar zult U het Kind kunnen vin­den
en het Uw hulde kunnen betuigen?
De reis zal niet zo groot zijn
als die van de wijzen,
maar ik hoop dat u die zult maken
en elkaar zult helpen om die te maken.
Ook al doet het afscheid pijn,
ik hoop en bid dat U uw weg mag vin­den
naar de Heer en de Eucha­ris­tie
in een van de kerken in de omge­ving
en dat de pa­ro­chie U zal helpen
om goed Uw plaats te kunnen vin­den
in die ge­meen­schap
en hope­lijk ook elkaar weer te ont­moe­ten.

Verder schrijven in het boek...

We slaan een bladzijde om,
maar het boek gaat niet dicht,
de kerk gaat door;
er veran­dert veel,
de maat­schap­pij is veran­derd,
gods­diens­tige be­trok­ken­heid is vermin­derd,
dat doet pijn,
maar Jezus Christus blijft
en de kerk blijft als ge­meen­schap.
Hij zal er altijd zijn
en Hij nodigt ons uit
om steeds weer een nieuw hoofd­stuk te schrijven
in het boek van ons leven met God;
ik hoop dat voor niemand van ons
dat boek ooit dicht zal gaan
en dat we - net als de wijzen -
de Heer blijven zoeken.

Omzien en voor­uit­zien

Laten we omzien in dank­baar­heid
voor het vele goede en mooie
dat op deze plaats tot stand is geko­men;
laten we voor­uit­zien
met hoop en ver­trouwen.
Het laatste boek van de bijbel, de Apocalyps,
spreekt over verwoes­ting en ondergang,
over allerlei kwellingen die de gelo­vi­gen
zullen over­ko­men;
maar dan komt het visioen van een nieuw begin,
een nieuwe hemel en een nieuwe aarde
en de Heer zegt dan,
op één van de laatste bladzij­den van de bijbel:
“Zie, ik maak alles nieuw” (Apc. 21,5).

Onze weg vooruit

We zijn een nieuw jaar be­gon­nen
en dat nieuwe jaar is voor U
als gelo­vi­gen van de Jozef­kerk
ook het moment van een nieuw begin.
Van harte wens ik U daarvoor
opti­misme, kracht
en ver­trouwen op God
die uit­ein­delijk alles ten goede zal lei­den,
maar die ons ook zegt
dat er kruisen zullen zijn op onze weg,
kruisen die we moeten dragen.

Ik wens U van harte alle goeds en Gods zegen,
de kracht die U nodig hebt,
het ver­trouwen dat U er met Gods hulp
iets moois van kunt maken
en de moed om door te gaan
met de goede God die ons zegt:
“Zie, ik maak alles nieuw!”

post deze webpagina op: Facebook X / Twitter
Terug