Ervaringen met godsdienst-levensbeschouwing

In het middelbaar onderwijs

Maan­dag 4 maart was de Wil­li­brord­dag met het pro­gram­ma van de voort­ge­zette vor­ming van de jonge pries­ters, hun gesprek met de bis­schop, de wil­li­brord­le­zing, de Eucha­ris­tie­vie­ring en een ge­za­men­lijke maal­tijd. Hoewel het vasten is, was het toch ook een beetje feest: we vier­den de ge­dach­te­nis van de H. Casimir, de patroon van het Re­demp­to­ris Mater­semi­narie.

De Wil­li­brord­le­zing ging over de uit­dagingen van het vak Gods­dienst/levens­be­schou­wing in het Middel­baar Onder­wijs.

Jos Clemens is docent op twee Middel­ba­re Scholen, in Am­ster­dam Oost en Nieuwegein. Hij ver­telde over de omgang met de leer­lin­gen, de inhoud en de uit­dagingen van het vak, dat vaak onder druk staat. Allerlei factoren dragen daaraan bij: er wordt veel van de school verwacht en de pres­ta­tie-druk en de goede indruk die een school wil maken op ouders en samen­le­ving, maken dat levens­be­schou­wing nog aleens weg bezuinigd wordt of "op project-basis" wordt gegeven.

Ten onrechte! Veel hangt af van de manier waarop directie en bestuur ermee omgaan, waarbij moet wor­den opgemerkt dat lesuren en ruimte die ervoor gebo­den wordt vaak aan de schoollo­ca­tie wordt over­ge­la­ten. Dan kan een directeurs­wis­se­ling bij­voor­beeld grote po­si­tie­ve of negatieve gevolgen hebben! Toch is dit bij uitstek persoons­vor­mend en mens­zijn-ont­wik­ke­lende vak nu meer dan ooit nodig, zou ik zeggen, omdat men­se­lijke waar­den onder druk staan.

Ik zou er dan ook voor willen pleiten dat vanuit het school­bestuur er aan­dacht voor is de rand­voor­waar­den te scheppen en de plaats van het vak levens­be­schou­wing te (blijven) garan­de­ren!