Mgr. Everard de Jong, 25 jaar Bisschop!

Feestelijke viering in de kathedraal van Roermond

Zondag­mid­dag 7 april vier­den we in de Sint Christoffel­kathe­draal van Roermond het 25-jarig bis­schops­jubi­leum van mgr. Everard de Jong, bis­schop van de Strijd­krachten en hulp­bis­schop van Roermond. Een kort ver­slag en de homilie van dit mooie feest.

Onderaan dit bericht staat nog een foto­se­rie.

Militair or­di­na­ri­aat

in een volle ka­the­draal en met vele tien­tal­len pries­ters en de nodige reli­gi­euzen, vierde mgr. Everard de Jong zijn zilveren pries­ter­feest. Vanuit het militair Or­di­na­ri­aat was een grote dele­ga­tie aanwe­zig, onder wie kanselier Hans Bouman, de HKA Jean-Paul Thöni, stafaal­moe­ze­nier Paul Vlaar en Vica­ris Generaal Alphons Wool­derink evenals de nodige hoge mili­tai­ren en mensen die daar­mee verbon­den zijn. Mgr. De Jong is immers hun bis­schop en voor de pas­to­rale aan­dacht en de aan­dacht voor het katho­lie­ke aspect die hij aan de mili­tai­ren geeft, oogst hij veel waar­de­ring, zo hoorde ik terug. De regi­mentsfanfare ' Garde Grenadiers en jagers' onder lei­ding van kapitein b.d. Lukte Hoekstra luisterde de plech­tige vie­ring op. Zangers van Sint Frans uit Venray o.l.v. Jo Louppen droegen zorg voor de fraaie gezangen en Jean-Pierre Steijvers was de organist.

Bis­schop­pen en gouverneur

Aan het begin van de vie­ring ver­wel­kom­de Dio­ce­saan admini­strator mgr. René Maessen de aanwe­zigen, onder wie de gouverneur van Limburg, com­missa­ris van de koning Emile Roemer, die aan het eind van de Mis een harte­lijke felici­ta­tie uitsprak. Hij las ook een felici­ta­tie voor van paus Fran­cis­cus. Er waren ver­schil­lende bis­schop­pen aanwe­zig: naast emeritus bis­schop Frans Wiertz waren dat de Apos­to­lisch Nuntius in ons land, aarts­bis­schop Paul Tschang In-Nam, bis­schop van Münster, Felix Genn, die van Luik, Jean-Pierre Delville, de bis­schop van Gro­nin­gen-Leeu­war­den, mgr. Ron van den Hout en de hulp­bis­schop van Den Bosch, mgr. Rob Mutsaerts. Ook de voor­zit­ter van de bis­schop­pen­con­fe­ren­tie, mgr. Hans van den Hende, bis­schop van Rotter­dam, con­ce­le­breerde. Vanuit Rome was mgr. Karel Kasteel aanwe­zig. Ook de se­cre­ta­ris generaal van de bis­schop­pen con­fe­ren­tie. Mw. Anneke van der Kamp, ontbrak niet. U ziet hen op de foto aan de maal­tijd na de vie­ring.

Na afloop van de vie­ring gingen de gelo­vi­gen en gasten vooraf­ge­gaan door de Schutterij naar de Oranjerie voor de receptie.

Hier­on­der de homilie die ik bij deze gelegen­heid heb gehou­den

Getuige zijn

BELOKEN PASEN ZONDAG VAN DE BARMHARTIGHEID

zilveren bis­schops­jubi­leum mgr. Everard de Jong

Geen geloof zon­der bewijzen!?

Hij wil bewijzen zien,
hij wil het zelf proefon­dervin­de­lijk kunnen vaststellen.
Hij wil er let­ter­lijk zijn vin­ger op kunnen leggen.
Ach, we begrijpen hem zo goed!
Thomas vertolkt met deze insteek
wat vele mensen denken en vin­den:
“Ik geloof het niet voordat ik het
zelf heb gezien en vast­ge­steld”.

Maar zo werkt het niet:
je gelooft niet doordat je
de bewijzen hebt gezien,
je gelooft niet doordat de waar­heid
van het chris­te­lijk geloof is aange­toond
en je er - om zo te zeggen -
niet meer onderuit kunt;
zo laat het geloof zich niet dwingen;
er moet ook nog iets anders gebeuren.

Genade en een fascinatie voor het won­der

Op de eerste plaats
is dat “andere” na­tuur­lijk de genade,
Gods genade die het hart van een mens moet bereiken;
je kunt alleen maar geloven
als die genade je hart heeft geraakt
en in dat mensenhart
moet ergens al
een fascinatie zijn voor het won­der,
een open­heid voor de onuitspreke­lijke groot­heid van God,
een verlangen naar beke­ring, naar nieuw leven.
“Het hart heeft zijn redenen,
die het verstand niet kent”, zei Blaise Pascal al.
Mgr. De Jong citeerde hem in De Limbur­ger.
Want het geloof is nu eenmaal niet het re­sul­taat
van men­se­lijk redeneren,
maar ook niet iets dat buiten ons om gaat.
We zijn er zelf in betrokken:
 ons leven, heel onze persoon.
Dat vraagt dus om open­heid, mee­werken, inzet
van onze kant, altijd met Gods hulp.

Thomas

Als de Heer acht dagen later
opnieuw verschijnt
en Thomas er bij is
en hij door de verrezen Heer wordt uit­ge­no­digd
om zijn vin­ger op Jezus’ won­den te leggen,
dan horen we al niet eens meer
of Thomas dat ook inder­daad gedaan heeft,
want dat is dan niet be­lang­rijk meer,
Thomas heeft geen ver­dere bewijzen nodig,
hij ziet en hij ziet dan met de ogen van het geloof,
hij is inner­lijk geraakt
en roept het uit: “Mijn Heer en mijn God”.

De heden­daag­se Thomas,
de mens van deze tijd
die zoekt naar begrip,
die zijn eigen tech­nische, rationele wereld
vaak niet goed kan verbin­den met het chris­te­lijk geloof,
die mens heeft zeker de grote in­te­res­se en belang­stel­ling
van de jubilerende bis­schop;
die mens is geschapen
met een verlangen naar het eeuwige, naar God.
“Fecisti nos ad Te”, “U hebt ons gemaakt naar U”,
schreef Au­gus­ti­nus in zijn Belij­denissen
en “onrus­tig is ons hart totdat het rust vindt in U”.

Geloof en weten­schap

Mgr. Everard de Jong heeft zich altijd zeer verdiept
in techniek, filo­so­fie en weten­schap
en velen daarin on­der­we­zen,
maar zijn “fascinatie voor God en mensen is groter”,
zo ver­telde hij in het mooie inter­view in De Sleu­tel.
Dat is te begrijpen,
want wat je mooi vindt en inte­res­sant
is nog niet het­zelfde als
wat je hart raakt en vervult
en dat laatste staat voor de zilveren Bis­schop voorop.
De bena­dering vanuit weten­schappen en vragen
over evolutie en de oorsprong van het leven
kunnen een prach­tige brug slaan
naar de mensen van deze tijd.

Het is niet genoeg...

Ze kunnen dus wel helpen,
maar niet het geloof geven,
zo heeft ook de bis­schop zelf ervaren
in zijn eigen leven,
want de vonk sloeg bij hem over
bij het lezen van de
Bood­schap van de barm­har­tige liefde aan de kleine zielen
en bij het gebed in de St. Catharina­kerk in Eindhoven
toen hij een blij­heid voelde,
een bron van levend water van binnen,
de levens­stroom van de heilige Geest,
een sprankelende bron die nooit meer is weg­ge­gaan.

Zijn moment

Zo zal het ook bij ons gaan:
Gods genade kan bij ons binnen komen
als de goede God een open hart bij ons vindt
en het juiste moment geko­men is.
Iemand die vandaag “nee” zegt en afwijst,
staat er morgen mis­schien weer anders in,
met een zuiver­der hart
en een meer gelouterde geest mis­schien...
Wellicht met meer kracht om keuzes te maken.
En God heeft Zijn moment...
Hij overziet alles.

Missio­nair

De vreugde van het evan­ge­lie,
is een missio­naire vreugde,
schreef paus Fran­cis­cus (Evangelii Gaudium 21).
Wij moeten zaaien:
Zorg voor het graan,
en verlies je gemoedsrust niet
door het onkruid (vgl. Evangelii gaudium n. 24)

Als ik mgr. De Jong zou willen kenschetsen,
is het vanuit deze ach­ter­grond:
Hij staat er open voor
om in contact te tre­den met mensen
en met hen in gesprek te gaan.
Als je met hem door de stad wandelt,
is hij ineens weer weg;
dan heeft hij iemand aan­ge­spro­ken
en raakt hij in contact met een voorbij­gan­ger.
En het gaat dan ook nog ergens over!
Hij doet eigen­lijk niets liever dan dat.
Hij is niet bang dat mensen nega­tief zullen rea­geren of zo,
hij weet dat we alleen maar zaadjes zaaien
en dat die vandaag kunnen opkomen
maar ook pas over tien jaar of ook niet.
Maar dat is tussen de mens en God en Zijn genade.

Mgr. De Jong is een missio­naire bis­schop en pries­ter.

Zal het zaad verstikken?

Daarom is dit een dag van dank­baar­heid
om het missio­naire cha­risma,
dat hem kenmerkt
meer dan veer­tig jaar als pries­ter
en vijfen­twin­tig jaar als bis­schop.
En dit is een dag van gebed voor ons allen
- niemand uitgezon­derd -
die ge­roe­pen zijn om te zaaien
in wat een woes­tijn lijkt.
Zaaien kunnen we op vele manieren,
ieder van ons heeft eigen talenten,
eigen beper­kingen en moge­lijk­he­den.
Zal elk zaadje dat we zaaien
verdrogen en verstikken
in deze gese­cu­la­ri­seerde maat­schap­pij?
Maar een mens blijft een mens,
“Fecisti nos ad te...”,
ergens blijft in hen een onvervuld verlangen...

Zijn moe­der en Gods barm­har­tig­heid

Laten we op zien naar de goede God,
wiens barm­har­tig­heid en verlossende kracht
het meest tot uiting zijn geko­men
in een­zaam­heid en verlaten­heid,
toen alles voorbij leek
en de leer­lin­gen waren weg gevlucht.
Alleen Zijn moe­der stond daar, bij het kruis,
en de leer­ling die Hij liefheeft.

Laten wij die leer­ling zijn
en daar staan met Zijn moe­der aan onze zijde,
met Maria aan je zijde kun je alles aan,
zij is je moe­der;
en laat die God­de­lijke barm­har­tig­heid
bij je binnen stromen,
want de bood­schap van het evan­ge­lie
gaat van hart tot hart:
van Zijn hart door jouw hart
naar het hart van wie je ontmoet;
dus als de liefde­volle barm­har­tig­heid van Jezus
in je voel­baar en bespeur­baar wordt
- bij alle fouten en zon­den die je na­tuur­lijk ook hebt -
zul je Zijn getuige zijn voor de mensen,
opdat zij door te geloven
mogen leven in Zijn Naam!

Proficiat!

Dat heeft deze bis­schop gedaan
en dat vieren we.
Mon­seig­neur, beste Everard,
van harte proficiat!
En... ga door...!