Palmzondag: Jezus twee keer koning

Hosanna of een doornenkroon

Tweemaal wordt Hij tot koning uit­ge­roe­pen;
tweemaal volksmenigten om Hem heen.
Zoveel mensen
en toch is Hij alleen:
“Mijn God, mijn God, waarom hebt gij mij verlaten?”

God heeft Hem niet verlaten,
maar wij herkennen de pijn die in die kreet ver­scho­len ligt;
bij wat mensen ons aandoen
en bij wat het leven ons te dragen geeft,
voelen wij ook die vraag:
“Mijn God, mijn God...”

Nee, God heeft je niet verlaten.
Mensen verlaten andere mensen.
De ene keer zetten ze je in het zonnetje,
een volgende keer laten ze je vallen;
God zal je nooit verlaten

Twee keer wordt Jezus tot koning uit­ge­roe­pen.
De eerste keer onder het “Hosanna” van de mensen,
die hun man­tels uitsprei­den en met palm­tak­ken zwaaien.
Maar Jezus kent de betrekke­lijk­heid van deze roem;
alle aardse glorie gaat zo gauw voorbij,
het is niet blijvend, ga er niet in op.

De tweede keer klinkt er het “kruisig Hem”;
de kroon is nu een doornen­kroon.
Maar ook dit gaat voorbij, ga er niet in op,
geloof in de zon,
in het licht van de ver­rij­ze­nis.
Want God alleen blijft.