Kardinaal Eijk gedenkt pastoor Laan op Roepingendag
Op het hoogfeest van Sint Willibord: Priesters, diakens en religieuzen zijn nodi
Op 7 november wordt het hoogfeest van Sint Willibrord gevierd. Er is (bijna) geen mooier plaats om dat feest te vieren dan in de kathedraal van diens opvolger, de aartsbisschop van Utrecht. Samen met andere bisschoppen en priesters heb ik deze mis geconcelebreerd en andere gelovigen heb ik geconcelebreerd. De kardinaal herdacht in zijn preek een markante en heilige priester van het bisdom Haarlem-Amsterdam: pastoor Joris Laan.
Deze impulsdag voor roepingenpastoraal was georganiseerd door het Interdiocesaan Roepingen, waarvan rector Patrick Kuipers van het utrechtse Ariënsinstituut voorzitter is. Nogal wat priesters die betrokken zijn bij de verschillende priesteropleidingen waren aanwezig, waaronder ook onze rector drs. Jeroen de Wit, rector Lic. Luc Georges en studieprefect dr. José Manuel Tercero Simòn en een groep seminaristen van onze seminaries, het Sint Willibrordseminarie in Heiloo en het Redemptoris Materseminarie in Nieuwe Niedorp. Ook de spirituaal pastoor drs. Jeroen Smith was erbij. Ook van de andere bisdommen waren velen aanwezig.
Feestelijke Mis
De dag begon met een feestelijke pontificale Mis in de Utrechtse kathedraal St. Catharina. Kardinaal Willem Jacobus Eijk was hoofdcelebrant en predikant. Mgr. Johannes van den Hende, voorzitter van de bisschoppenconferentie concelbreerde, evals mgr. Herman Woorts en mgr. Everard de Jong en een twintigtal priesters. De kardinaal begon zijn homilie met het belang te onderstrepen van priesters, diakens en religieuzen voor de kerk. de kerk kan niet zonder. Maar hoe kan een jonge man of vrouw in deze tijd gehoor geven aan een roeping die hij of zij ervaart in deze tijd, nu er ook zoveel naar voren komt van wat er niet goed is in de kerk en we in een zeer individualistische en geseculariseerde tijd leven? De kardinaal verwees naar het voorbeeld van Sint Willibrord die alles achter gelaten had om in deze heidense streken het evangelie te brengen. Ook toen was het niet gemakkelijk. Het belang van het gebed om roepingen mogen we niet vergeten en heel bijzonder verwees de kardinaal naar de priester die in een losgeslagen tijd zichzelf was gebleven en volkomen trouw aan het geloof en die hem geïnspireerd had en de moed gegeven had om in te gaan op wat God in zijn hart had gelegd, alles achter te laten en priester te worden. Deze priester was de pastoor van Duivendrecht, pastoor Joris Laan en diens huishoudster die zelf eveneens een voorbeeld van geloofstrouw was.
Pastoor Laan
Deze woorden spraken me bijzonder aan. Ik had al gelezen dat de kardinaal pastoor Laan had herdacht bij het aanvaarden van de cultuurprijs die hem in Rome was toegekend en ook in Heiloo - waar de kardinaal afgelopen zaterdag was voor de veertigste verjaardag van de roepingengebedsdag op de eerste zaterdag - was pastoor Laan herdacht, want die nam altijd deel aan deze gebedsdagen en was er biechtvader.
Ik heb pastoor Laan leren kennen toen ik rector werd van het seminarie in Vogelenzang. Omdat de pastoor toen al op gevorderde leeftijd was, vroeg hij me met de grote feesten te komen om hem te helpen en te preken en biecht te horen. Daarna begon de pastoor me regelmatig op te bellen, ook nog toen hij al met emeritaat was. Hij deed dat om me te bemoedigen in mijn taak en me aan te sporen een trouw priester te zijn. Hij was zelf een standvastig priester, die trouw was aan het katholieke geloof, bij wie veel mensen kwamen biechten (dat was zeker toen opvallend) en die heel sober leefde. Door zijn inzet werd de kerk van Duivendrecht gered. Later was ik enkele jaren administrator (waarnemend pastoor) van zijn parochie in Duivendrecht, 2005-2008) en heb dus ook langs die weg de vruchten van zijn werk mogen proeven.
Programma
Tijdens de dag zouden onder meer mgr. Van den Hende - de hoofdlezing over de zorg voor roepingen - het woord voeren en Michel Remery, die zich inzet voor Twitteren met God. helaas kon ik niet het hele programma meemaken omdat er ook een andere belangrijke afspraak was: de identiteitsdag van het katholiek onderwijs.