TV-Mis uit de kathedraal aan begin van nieuwe kerkelijk jaar

Op zon­dag 1 de­cem­ber, eerste zon­dag van de Advent, was de Eucha­ris­tie­vie­ring die door KRO-NCRV wordt uitgezon­den, vanuit de ka­the­drale basiliek van Sint Bavo. De capella Puellarum zong een Mis, gecompo­neerd door een van de leden (Lisette Bosman) van dit mooie koor, onder­deel van het ka­the­drale koor.

• De uitzen­ding is hier terug te zien

Daarvoor was het geloofs­ge­sprek dat met me was opgeno­men na de vie­ring van mijn veer­tig­ja­rig pries­ter­feest op 27 sep­tem­ber.

Zater­dag hebben de omroep-mede­wer­kers de ver­lich­ting opge­steld en alles wat voor de uitzen­ding nodig is. Zondag­mor­gen waren de mensen van de KRO al weer heel vroeg aanwe­zig om alles voor te berei­den, om 8.15 uur was er een repe­ti­tie en daarna begon de visagiste ie­der­een die in beeld zou komen netjes op te maken, zodat we niet teveel zou­den glimmen in beeld...

Hier­on­der vindt U het ope­nings­woord, de homilie (preek) en de voor­bede.

Openings­woord

Harte­lijk welkom u allen, hier in de ka­the­draal, en U thuis of elders door tele­vi­sie of in­ter­net met ons verbon­den. Fijn dat U deze Eucha­ris­tie met ons mee wilt vieren. Het is zon­dag: dag van de Heer die verrezen is en die ons samen­brengt als één grote familie.

Het is Advent, tijd van ver­wach­ting. Een nieuw ker­ke­lijk, li­tur­gisch jaar is vandaag be­gon­nen. Over enkele weken vieren we het kerst­feest. Daar zien we naar uit, al zal de ver­wach­ting van de kin­de­ren nu mis­schien toch nog wel wat meer naar het Sin­ter­klaas­feest uit­gaan.

Opnieuw beginnen, dat moeten we allemaal weleens doen: een bladzijde omslaan in het boek van ons leven, een stap zetten, ver­ge­ving vragen.

Zo beginnen we ook deze heilige Mis: we bid­den de Heer om ver­ge­ving voor onze zon­den en de kracht van Zijn Geest om het goede te kunnen doen.

Homilie

Als je gezond bent...

Als we gezond zijn
en het goed maken
hebben we ge­woon­lijk
niet zo in gedachten
hoe het zal zijn als het anders is.

Het is voor on
- als we goed en gezond zijn -
zelfs vaak moei­lijk
voor te stellen
hoe het zou zijn als we ziek zijn
en het niet zo goed met ons gaat.
Soms over­komt mensen zoiets
als een don­der­slag bij hel­dere hemel
en weten ze zich geen raad
met wat hun dan over­komt.

Maar als we wat ouder wor­den,
zullen we er toch weleens vaker bij stil staan:
hoe zal het gaan?
In feite is ons hele leven zo
dat we niet weten
wat de dag van morgen ons zal brengen;
we kunnen zelfs niet zeggen
of we over een uur zullen leven of niet.

Wat een cadeau!

Het kan zijn dat U denkt
dat we geen leven zou­den hebben
als we te veel bij ziekte en dood zou­den stil staan,
maar zo is het niet helemaal.
Als we bedenken
dat het niet zo van­zelf­spre­kend is
dat we het goed maken en gezond zijn,
kan dat ook een reden
tot dank­baar­heid zijn.
Wat een cadeau, wat fijn
dat ik gezond mag zijn!
Of: ik heb mis­schien wel dit of dat probleem
maar ik heb ook zoveel moois gekregen.

En als we er af en toe bij stil staan
dat ge­zond­heid en geluk
cadeautjes zijn, gaven van de goede God,
maar dat we geen rechten kunnen laten gel­den
en dat er zoveel mensen zijn
die het veel min­der hebben,
dan helpt ons dat zeker
om het een beetje te kunnen aan­vaar­den
als ons iets over­komt.

Dus: laten we ons voor­be­rei­den,
er op berekend zijn
dat alles in Gods han­den ligt
en we ons leven niet helemaal
uit kunnen stippelen.
Uitzien naar...
Dat is het ook
wat Jezus ons meegeeft
in het evan­ge­lie van deze eerste zon­dag
van het nieuwe ker­ke­lijk jaar.

We zijn de Advent inge­gaan, wat “komst” betekent,
en die Advents­tijd nodigt ons uit
om de Heer die komt te ver­wach­ten,
uit te zien naar Jezus, de Mensen­zoon.

We zien na­tuur­lijk uit naar de komst van Jezus
op het kerst­feest,
in de stal van Beth­le­hem, klein en een­vou­dig,
maar Hij komt ook op andere momenten:
in de Eucha­ris­tie die wij vieren
en waarin we Hem mogen ont­van­gen
in de communie
(ook daar komt Hij klein en een­vou­dig, verborgen)
en Hij komt op zoveel momenten van ons leven,
als we even iets van Gods aanwe­zig­heid
mogen ervaren,
zo’n knipoogje van de Lieve Heer;
en Hij zal komen aan het einde van ons aardse leven
en aan het einde van de tij­den komt Hij, ook dan.

Alles hier is voor­bij­gaand, niets blijvend,
Dus: zie uit naar de Heer, als een advents­mens:
Ontvang Hem met open armen,
met open “hearts and minds”!
Geef je over...

Controle hebben?

Maar mis­schien is dat wel een beetje ge­mak­ke­lijk gezegd,
want we laten niet zo van­zelf­spre­kend
alles van God afhangen.
Wij mensen willen controle hebben.
Er is bij­voor­beeld in onze samen­le­ving
steeds meer behoefte
om grip te hebben
op het levens­ein­de;
daarin speelt onzeker­heid
over de toe­komst een be­lang­rijke rol.
Wij hebben angst
voor wat we niet in de hand hebben
en ons moge­lijk zwaar zal vallen.

Zal er dan bij­voor­beeld iemand zijn
die in liefde naast ons staat?
Een mooie verras­sing
Aan de andere kant hebben we bijna allemaal wel
erva­ringen opgedaan van iets
dat ons zo maar ge­schon­ken werd
en dat veel mooier was
dan wij­zelf had­den kunnen bedenken.

We moeten niet alles zelf willen plannen,
er mag ook een verras­sing zijn;
en we kunnen niet alles zelf plannen.
Uit­ein­de­lijk gaat het toch anders
en niet altijd is wat we zelf plannen en bedenken
het beste en het mooiste.

Offers maken de wereld mooi

Onze levensin­stel­ling speelt daarbij ook een rol.
Zijn we bij­voor­beeld bereid offers te brengen?
Houden we er reke­ning mee
dat het leven offers vraagt?
Dat die bereid­heid om offers te brengen
in ons leven zelf zit ingebakken,
komt al naar voren in de zorg
die we bij­voor­beeld voor een gezin hebben
of hebben gehad
of in de zorg die we geven
aan een oudere of zieke in onze omge­ving.

Een offer is wat iemand voor een ander over heeft:
er zijn voor een ander.
Die offers zijn tekens van liefde.
De offers maken de wereld mooi! 

Iets moois voor God

Hier raken we de kern van ons geloof.
Het zijn niet alleen de offers
die we brengen voor onze mede­mens, onze naaste
die alles mooier maken,
ook de offers die we God geven,
met liefde en overgave,hebben veel waarde.
Wat we in het verborgene doen
of zon­der er zelf beter van te wor­den,
heeft dubbele waarde.

Jezus Christus is ons voor­ge­gaan
door Zijn leven
aan de Vader in de hemel te offeren
uit liefde voor ons.

Maak er een offer van

In die­zelfde geest kunnen we
pijn, verdriet en moei­lijk­he­den
die we ervaren,
maken tot een offer,
een gave aan God
met de bede dat Hij die het offer van Jezus
zo vrucht­baar maakte,
dat ook zal doen
met de pijn en moeite van ons, mensen.

Ander per­spec­tief

Door het geloof en het ver­trouwen,
door de een­heid met Jezus,
wordt het leven anders.
De toe­komst is ons onbekend
en die is in Gods hand,
dat moeten we uit han­den geven,
we hebben geen controle, niet echt.

Maar Hij geeft zin en bete­ke­nis
aan wat ons over­komt,
Zijn komst ver­wach­ten wij.
Alles komt dan
in aan ander per­spec­tief te staan.

Als we leven in die geest
staan we klaar en bereid
voor de komst van de Heer.
Er is uit­zicht op iets moois:
Hij komt!
We kennen niet het uur,
maar laten we bereid zijn...

Voor­bede

Gebed van de gelo­vi­gen

B. Bidden we tot God, de Heer van hemel en aarde, die ons nabij is.

Lector:

Laten we bid­den voor paus Fran­cis­cus,
dat Gods Geest hem mag vervullen met wijs­heid en liefde
en hem zal helpen om goede beslis­singen te nemen.
Dat zijn inzet voor Kerk en wereld goede vrucht zal dragen.
Laat ons bid­den

Laten wij bid­den voor alle mensen die in moei­lijk­he­den verkeren:
voor wie werkloos is geraakt of dreigt te raken,
voor wie relatie­pro­ble­men heeft,
voor wie kampt met versla­ving of ziekte, met con­flic­ten of kwaad­spre­kerij,
voor wie treuren om het gemis van een dier­ba­re,
voor wie alleen staan:
dat de Heer en liefde­volle mensen hen zullen bijstaan
Laat ons bid­den

Laten wij bid­den voor de vele mensen in deze wereld
die het veel min­der hebben dan wij,
voor wie in oorlog en geweld verkeren,
gebrek lij­den aan voedsel en water,
voor hen die moeten vluchten.
Laten we bid­den dat er begrip, aan­dacht en hulp zal zijn
voor wie arm zijn en in nood.
Laat ons bid­den.

En bid­den we dat het Sin­ter­klaas­feest
mensen in vrede en vreugde bij elkaar zal brengen
en de een­heid en ver­bon­den­heid van mensen zal ver­ster­ken.
En bid­den we voor al onze per­soon­lijke intenties
en die van elkaar.
Laat ons bid­den.

Gebeds- en Pa­ro­chie-intenties

Hemelse Vader wij danken U
voor alle goede gaven die U ons ge­schon­ken heeft;
help ons Uw aanwe­zig­heid in ons leven te ont­dek­ken
en uit te zien naar Uw komst,
door Christus ons Heer.
Amen