Toewijding en trouw; wanneer is ons leven voltooid?

Maria Lichtmis; Dag voor God gewijd leven

Zondag 2 februari vier­den we de Opdracht van de Heer in de tempel (Maria Licht­mis) en de Dag voor het God­ge­wijde leven. In de ka­the­draal en het bis­schops­huis vond een speciale ont­moe­ting voor de reli­gi­euzen plaats. Tijdens de Mis werd een habijt gezegend en ston­den we stil bij toe­wij­ding en trouw, controle of ver­trouwen en de vraag: wanneer is ons leven voltooid...?

pro­ces­sie en ze­ge­ning habijt

De Eucha­ris­tie­vie­ring begon met de ze­ge­ning van de gelo­vi­gen en hun bran­dende kaarsen en de intochts­pro­ces­sie van het feest van de Opdracht van de Heer in de tempel. Op deze dag wordt Jezus bezongen als het licht dat voor alle hei­denen straalt en het licht dat we dragen is de belij­denis dat ook wij de Heer als licht van ons leven aan­vaar­den. Reli­gi­euzen en geas­so­ci­eerde leden van reli­gi­euze in­sti­tu­ten deden de lezingen en voor­bede. De voor­bede werd af­ge­slo­ten met het zegen­ge­bed voor het habijt dat pastoor Bernard Zweers zal dragen nu hij in Haar­lem­mer­liede met zijn ini­tia­tief 'Broe­ders van het Stille leven' (zie web­si­te voor meer in­for­ma­tie) is be­gon­nen.

Blasius­ze­gen

Aan het einde van de Eucha­ris­tie­vie­ring werd de Blasius­ze­gen gegeven, een bekende en tra­di­tio­nele zegen om op de voor­spraak van de heilige bis­schop en marte­laar Blasius de Heer te vragen om gevrij­waard te blijven van keelziekten en ander kwaad. Samen met pastoor Bernard Zweers en pater Aad van Ruiten sss hebben we deze zegen aan zeer vele gelo­vi­gen mogen geven.

ont­moe­ting reli­gi­euzen

Na de Eucha­ris­tie­vie­ring was in het bis­schops­huis de dio­ce­sane ont­moe­ting voor de reli­gi­euzen en geas­so­ci­eerde leden bij gelegen­heid van de Dag voor het God gewijde leven, die door Moeder M. Esperanza IVE en pater Aad van Ruiten sss was geor­ga­ni­seerd. Na de koffie hield em. hulp­bis­schop mgr. Jan van Burg­ste­den sss een bezielde en bezielende inlei­ding over de Eucha­ris­tie aan de hand van de Apos­to­lische Exhor­ta­tie Sacra­mentum Caritatis van paus Bene­dic­tus XVI, waarin de grote rijkdom van de Eucha­ris­tie en de aanbid­ding mooi naar voren komt. Dit gedeelte werd besloten met een ge­tui­ge­nis van een geas­so­ci­eerd lid van de Sacra­men­tijnen. Zij ver­telde hoe God haar vanuit een niet-gelo­vi­ge ach­ter­grond had geleid via de St. Nicolaas­basi­liek en de Bene­dic­tijnen van Egmond naar het geas­so­ci­eerd lidmaat­schap van de leken­be­we­ging van de Sacra­men­tijnen. De mid­dag werd af­ge­slo­ten met een een­vou­dige lunch.

Homilie: Toegewijd leven

Hart voor een missie

Wat is er mooier
dan wanneer mensen zich helemaal geven
en met toe­wij­ding en de inzet van hun leven
hun missie in dit aards bestaan vervullen?
Velen van ons
hebben bij­voor­beeld prach­tige ouders
of hebben die gehad;
dat zij er echt voor ons waren,
een vaste basis voor ons vorm­den
en een fun­dament,
dat heeft ons leven
mee vorm gegeven.
Maar ook op andere terreinen
hebben velen van ons
goede, mooie, betrouw­ba­re mensen ontmoet
die hart had­den voor hun missie
en zich daar helemaal aan gaven:
leer­krachten, vrij­wil­li­gers, mensen in de zorg,
be­stuur­ders, pries­ters en zusters.
Toegewijd leven!

Trouwe dienaren

Vandaag wordt Jezus in het evan­ge­lie
aan de Vader toegewijd en opgedragen;
door Zijn leven en sterven
zal Hij het heil van de volkeren zijn.
In de tempel van Jeru­za­lem waar dit gebeurt
ont­moe­ten we ver­vol­gens twee
heel toegewijde mensen, Simeon en Hanna,
beide heel hun leven
trouwe dienaren van de Heer, met Hem verbon­den.
Deze twee bejaarde mensen,
mogen het kind Jezus
in hun armen sluiten.

Wanneer is het leven voltooid?

Wij zijn een grote vrij­heid gewend,
we kunnen doen wat we willen
en velen van ons hebben ook het geld ervoor;
de in­di­vi­duele mens
en zijn beslis­sings­recht
staan centraal in onze samen­le­ving.
Deze dagen is het weer actueel
in de dis­cus­sie over het voltooide leven.
Ik vind het jammer dat er zo over wordt gepraat;
voor mij als gelo­vi­ge
is het leven pas voltooid
als de Heer mij komt halen,
dat kan vandaag zijn of morgen,
dat kan ook langs een weg zijn
waar een kruis op zal staan,
ik bid dan maar dat ik de kracht mag krijgen
om het kruis - als dat komt -
met Jezus verbon­den
te kunnen dragen,
want zelf ben ik ook maar
een zwakke mens,
maar ik kan alles
als God me de kracht geeft.

Een gave voor anderen

Voor veel mensen in onze tijd
is het moei­lijk een vaste koers te volgen,
toegewijd en trouw te blijven,
ook in relaties zien we dat;
daarom bid ik er voor
dat mensen - al kan het moei­lijk zijn-
kracht mogen krijgen
om daarin te kunnen groeien;
stabili­teit en toe­wij­ding
brengen heel veel goeds teweeg
voor de kin­de­ren,
voor onze samen­le­ving,
voor alles waarvoor we ons inzetten.
Het is mooi als we ons­zelf durven loslaten,
ons­zelf durven geven,
een offer durven brengen
om de toe­wij­ding waar te kunnen maken
die bij ons leven hoort
en daar zal iets moois uit voort­ko­men;
laat er boven ons graf ge­schre­ven kunnen wor­den:
deze mens was een gave voor anderen,
toegewijd!

Drie geloften

Deze dag van de Opdracht van de Heer in de tempel
- ook Maria Licht­mis genoemd -
is dus een dag waarop we bij toe­wij­ding stil­staan.
Het is vandaag de dag
van het aan God toegewijde leven,
zoals het reli­gi­euze leven
ook wel wordt genoemd.
Dat is dus het leven van al degenen
die als kloos­ter­ling
of in een andere levens­vorm
de drie geloften afleggen
van zuiver­heid,
armoede en ge­hoor­zaam­heid.

Zij leggen die geloften af
omdat zij hun leven
aan God willen toewij­den
door Jezus na te volgen
die zelf arm was, zuiver
en ge­hoor­zaam aan Zijn Vader.

Loslaten of "in control"?

Jezus zelf heeft gezegd
“Vader, niet mijn wil,
maar Uw wil geschiede”,
het was de kern van Zijn levens­wij­ze.
Zo gaf Hij zijn leven
uit han­den aan God, aan Zijn hemelse Vader.
En dat is de kern
van ieder gelovig leven.
Die kern is moei­lijker gewor­den
in onze tijd van zelfbeslis­sing, individu en autonomie.
De keuze is:
Moeten wij “in control” zijn
of durven we loslaten?
Er was deze week een testje op TV:
gelo­vi­gen en ongelo­vi­gen
wer­den gevraagd zich achterover te laten vallen.
Zouden ze ver­trouwen dat ze op­ge­van­gen wor­den?
En wat u ook
in die omstan­dig­he­den zou hebben gedaan:
geloven is ver­trouwen
dat je uit­ein­delijk op­ge­van­gen wordt.
En na­tuur­lijk is het ook een illusie
dat je wer­ke­lijk “in control” bent;
we hebben geen controle...,
niet echt.
Wat wordt het: leven met ver­trouwen
of met de illusie van de controle?
Uit­ein­de­lijk gaat het erom
wie ons achter de deur van de dood opwacht
en of we ons dan
in Zijn armen kunnen laten vallen.

Laat je maar vallen

God gewijde mensen, reli­gi­euzen
zijn een teken van het ver­trouwen,
dat het goed is om je
in Gods armen te laten vallen;
een reli­gi­eus, een God gewijde
leeft een­vou­dig, arm,
is niet “in control” door geld of bezit;
een God gewijde leeft zuiver, kuis
- zon­der op een leuke relatie te steunen -
en ge­hoor­zaam
door de eigen wil, het zelf willen kiezen
los te laten en Jezus na te zeggen:
“Niet mijn wil geschiede”;
dat laatste is mis­schien nog vaak
het moei­lijkste van alles.
Dat is de inhoud van hun gelofte
van toe­wij­ding.

Stille leven

Ik ben daarom blij dat vandaag
een heel aantal God gewij­den,
reli­gi­euzen en associë’s,
deze Eucha­ris­tie mee vieren
en dat ik zo dade­lijk een kloosterkleed
- habijt -
mag zegenen
dat zal wor­den gedragen
door een pries­ter
die in Haar­lem­mer­liede in de pastorie
een ini­tia­tief be­gon­nen is,
dat “Broe­ders van het stille leven” heet,
een rust­punt van stilte en be­zin­ning
mid­den tussen de grote drukke ste­den.

Toewij­ding en trouw
die waar­den mogen ons allen in­spi­re­ren!