Pater Gerard Wilkens overleden aan Corona
Spirituaal en leidsman van velen...
In de nacht van dinsdag op woensdag 20 januari is pater Gerard Wilkens s.j. in het Radboud UMC overleden. Hij was jarenlang een geliefde spirituaal van het Sint Bonifatiusinstituut en leidde de jaarlijkse retraite voor diakens en priesters. Ook was hij betrokken bij tal van initiatieven in katholiek Nederland.
(Toegevoegd: Na mijn gedenkwoord volgt een In Memoriam dat een neef van pater Wilkens heeft geschreven).
Aqua Viva
Pater Wilkens woonde de laatste jaren in het huis van de Jezuïeten Aqua Viva in Nijmegen, waar ook pater Haye van der Meer woonde die ruim veertien dagen eerder is overleden. Hoewel hij de tachtig was gepasseerd, was pater Wilkens nog zeer actief onder meer met het geven van retraites. De retraite voor dit jaar voor de priesters en diakens stond bijvoorbeeld al gepland.
Corona
Maar bij een onderliggende kwaal waar hij goed mee heeft kunnen leven, kwam een Corona-besmetting. Enkele dagen voor zijn overlijden werd duidelijk dat hij niet beter zou worden en heeft pater Wilkens de laatste sacramenten ontvangen.
Mijn relatie tot pater Wilkens
Ik leerde pater Wilkens in 1972 kennen toen hij als pas gewijde priester rector in Nunhem was en hij retraites en weekenden in stilte leidde voor jongen die erover dachten priester te worden. In de jaren erna was er met enige regelmaat contact en vele jaren is hij - na 1995 - m'n geestelijk leidsman en biechtvader geweest. Vele malen heb ik retraite bij hem gedaan.
Zijn leven en werken
De activiteiten die pater Wilkens ontplooide zijn legio. Zijn initiatief tot en inzet voor gezinspastoraal, Maria Materkringen en een Nederlandse editie van het tijdschrift "Communio" hebben veel betekend, evenals zijn betrokkenheid bij het bestuur van het Katholiek Nieuwsblad, de talloze retraites die hij heeft gegeven, zijn taak als spirituaal van het Grootseminarie Rolduc gedurende vele jaren (een aantal jaren samen met pater P. Penning de Vries sj), de diakenopleiding van Rolduc, het Sint Janscentrum, Bovendonk,het volgen en bezoeken van de jonge priesters en diakens, spirituaal van het Sint Bonifatiusinstituut, de begeleiding van verschillende kloostergemeenschappen en zo zal er zeker nog veel meer te noemen zijn. Zeer velen hebben veel gehad aan de persoonlijke geestelijke begeleiding die hij gaf, met diepgang en in trouw aan de kerk en de geest van de heilige Ignatius, stichter van de Jezuïeten, maar ook met een grote opgewektheid, realiteitszin en begrip voor mensen en omstandigheden.
Dank!
Dit is een moment van dank voor het vele goede werk dat pater Gerard Wilkens tot meerdere eer van God en tot heil van mensen heeft gedaan. We gedenken hem in onze gebeden en de heilige Mis en ik hoop dat hij voor ons een voorspreker in de hemel zal zijn.
De uitvaart zal in beslotenheid plaatsvinden, aanstaande woensdag om 11.00 uur.
In memoriam Pater Gerard Wilkens s.j. (door een neef geschreven)
Vandaag las ik met plezier de laudatio van de hand van Mgr. Jan Hendriks over het leven en werken van mijn neef Gerard Wilkens s.j. .
In Groningen
Gerard was de enige zoon van mijn tante Gré en oom Arnold, en is in 1940 in Groningen geboren. Als jongste neef draag ik zowel de naam van Gerard(us) als van zijn vader Arnold(us) in mijn doopnamen. Gerards ouders hadden in de jaren '50 en '60 een zeer goedlopende winkel in schoenen en lederwaren in de Heerestraat, een A-locatie in de Groninger binnenstad. De schoenwinkel van Wilkens was een begrip in de Groninger middenstand en de winkel werd druk bezocht. Op de zaterdagen was er soms zoveel klandizie, dat mijn tante met regelmaat de winkeldeur even moest sluiten omdat het binnen stampvol stond met klanten. Gerard had hardwerkende en rechtschapen ouders, waar hij trots op was en ook met respect over sprak.
Priester
Als kind van 10 jaar mocht ik met mijn vader en moeder mee naar de priesterwijding van Gerard in Osdorp. Dat was in mijn herinnering een hele indrukwekkende wijding. Gerard promoveerde en reisde veel door Nederland.
Toen mijn tante en oom merkten dat de kans klein was dat Gerard nog terug zou komen naar het noorden, zijn ze dichterbij Gerard gaan wonen en kozen voor een middenwoning in Nijmegen. Zijn ouders moeten toen midden 50 geweest zijn, toen ze deze stap hebben gezet.
Nadere kennismaking
Ik heb Gerard pas echt leren kennen in de laatste 15 jaar. Dat komt wellicht omdat ik bijna 20 jaar jonger ben. Ik herinner me nog goed dat ik met echtgenote Vrouwine hem in 2009 opzocht in klooster Rolduc en hoe we die dag merkten hoe geworteld hij in Limburg was en hoezeer hij genoot van zijn vele contacten en ook van zijn werk als Pater Jezuïet. Gerard vroeg me toen of ik niet met mijn nicht Thea samen met hem aan de oplossing van iets wilde werken, wat toen speelde. Hij had alles al voorbereid, zette zich er volop voor in en het door ons allen gestelde doel werd bereikt.
Hartelijke band
In de vele ontmoetingen die in de jaren erna volgden heb ik mijn neef leren kennen als een prachtig mens met het hart op de goede plek. Ik heb grote waardering voor zijn werk en leven gekregen en ik merkte dat dat wederzijds was. Hij vroeg vaak naar mijn bestuurlijk werk in de zorg, zowel in de periode 2009-2014 dat ik in Limburg in het Laurentius Ziekenhuis als bestuurder werkte, maar ook vorig jaar toen ik bij Amaliazorg gevestigd in het klooster van de Congregatie Franciscanessen als bestuurder een interim-opdracht vervulde. De band was vriendschappelijk en hij kwam vaak even langs bij ons thuis in Groningen, als hij op doorreis naar Lingen was voor het geven van een retraite. Vrouwine en ik, maar ook ons kinderen hebben veel waardering voor het levenswerk van Gerard en zien dat dat voor zovelen geldt.
Afscheid
Dinsdagavond spraken we elkaar voor het laatst in het Radboud ziekenhuis, waar Gerard was opgenomen en in de nacht is overleden. Helaas is het niet meer gekomen van het deelnemen aan een van de door Gerard te geven retraites dit jaar. Aanstaande woensdag wordt Gerard begraven op begraafplaats Jonkerbos, dichtbij de plek waar ook zijn beide ouders werden begraven.
Gerard, dank voor de vriendschap. Dank voor alles.
Een laatste groet, ook van Vrouwine, Cecile en Reinout,
Jack (G.A.M.) Thiadens