Zij brachten alle zieken en bezetenen bij Hem...

Servire con gioia..!

Zondag 7 februari, vijfde zon­dag door het jaar, was ik op bezoek bij de Ita­li­aanse ge­meen­schap in Am­ster­dam. Niet alleen de pandemie maar ook het weer - code rood - weerhield de mensen ervan om te komen, zodat we maar met een kleine groep van zeven gelo­vi­gen bijeen waren, maar waar twee of drie in Zijn Naam...

Na de Ita­li­aanse tekst volgt een Neder­landse vertaling van de homilie

Questa domenica ho celebrato la S. Messa nella capella della comunità Italiana a Am­ster­dam. A causa del gelo, della neve e la pandemia eravamo con poche persone, ma la presenza del Signore conta più!

Servire con gioia

Cari fra­telli e sorelle,

Il sospiro di Giobbe

Molti, forse anche di noi, possono affermare
e fare nostro
il sospiro di Giobbe
in questa crisi sanitaria,
della quale ancora non vediamo il fine:
“Non ha forse un duro lavoro
l’uomo sulla terra...
Il mio occhio non rivedrà più il bene”.
Giobbe non vede il fine
del suo dolore.
E la nostra ris­posta
al salmo responsoriale era:
“Risanaci, Signore, Dio della vita”.
Ecco, la nostra preghiera
in questo tempo di pandemia.

Preghiera nella pandemia

Prego anch’io
per tutti i sofferenti.
È dura vera­mente
la situazione di molte persone
che soffrono della malattia,
che soffrono per la scomparsa di cari,
per le incertezze
per problemi di lavoro,
paura per il futuro della loro azienda eccetera.
Anche per le famiglie
- con le scuole chiuse ed il lavoro a casa -
tutto è e rimane ancora
complesso, difficile.
Prego per tutti, anche per tutti voi
per l’intercessione della Beata Maria Vergine,
nostra madre e madre di tutti gli uomini;
chiediamo di avere in dono
la pace di cuore, la fiducia e serenità.
Viviamo questo periodo con fede!
Spero e prego
che la precarietà di questo periodo
porta la gente alla fede;
la base della fede
ci dona fiducia e pace.

La sofferenza di Giobbe

La prima lettura dal libro di Giobbe
ha delineato la condizione umana
con parole piuttosto negative:
giorni finiti senza speranza,
un duro lavoro
come di un schiavo o mercenario,
così sembrava per Giobbe
nella sua sofferenza
la vita terrena.
Giobbe aveva parlato queste parole
quando gli era tolto tutto:
le sue ricchezze, la prole, la sua salute
tutto gli era tolto,
povero e malato era seduto sulla concimaia.
Giobbe si sentiva
dura­mente messo alla prova,
senza prospettiva.
Il suo pensiero era:
“Il mio occhio non rivedrà più il bene”.
Ma non era così!
Non era dimenticato da Dio!
Bisogna perseverare...

Benché triste e disperato,
benché non capiva,
Giobbe è rimasto però fedele,
non ha maledetto Dio,
non ha voltato le spalle a Dio!
E alla fine è stato ricompensato,
è stato colmato di beni, di gioia, di pace.

Superare il dolore

La storia di Giobbe
ci invita alla speranza,
a una fiducia più forte
di tutti i contrattempi.

Signore, tu hai preso la croce
alle tue spalle,
aiutami a portare la mia crocetta
con coraggio e pace.
Ti offro questa mia croce, Signore,
per la salvezza del mondo intero.

Giobbe ha superato
questo periodo molto difficile
della sua vita.
Di nuovo aveva ottenuto da Dio
felicità e prosperità,
ma l’uomo Giobbe
aveva fatto un’esperienza
vivendo la precarietà
che lo rendeva molto più
grato e soddisfatto;
la sua felicità era diventata
più profonda e sincera.

Spero, che dopo la pandemia
ci sia per tutti noi,
una nuova gioia e pace,
una felicità e fede approfondita.

Gesù ed i malati

Nel Vangelo di oggi incontriamo
varie persone che soffrono:
non solo la suocera di Simone Pietro,
ma tanti malati ed indemoniati.
Ed Gesù ha guarito molti di loro.

All’inizio del vangelo odierno
Gesù esce dalla sinagòga
per recarsi in casa di Simone e di Andrea.
La comincia le Sue opere di carità
e quando ha guarito la suocera.
Lei comincia a servire.
Vuol dire: dal luogo sacro,
nel vangelo la sinagòga,
per noi la chiesa o capella,
bisogna portare, come Gesù,
l’amore di Dio

Guardare a chi soffre

Ecco, la nostra vocazione:
portare l’amore del Padre, di Gesù
all’umanità sofferente,
come l’ha fatto Gesù.
E l’esempio di servizio che da Gesù
(o che diamo noi)
ispira e porta altri a servire,
come nel vangelo con la suocera di Simone.

Nel mondo di oggi
c’è tanta gente che soffre.
Non dovremmo preoccuparci troppo
dei nostri propri problemi sola­mente.
Il mondo è pieno di problemi, di sofferenze!
Un pensiero caloroso,
un aiuto, una preghiera
per chi soffre,
tutte le nostre opere di carità
ci rendono liberi,
aiutano a dimenticare i propri problemi.
E non c’è cristianesimo
senza servizio.

Il giorno del Signore

Venuta la sera,
dopo il tramonto del sole,
gli portarono tutti i malati
e gli indemoniati
e molti di loro sono stati guariti.
Perché così tardi, perché la sera?
Non c’era il coprifuoco?
No, con il tramonto del sole
era finito il sabbato ebraico
con tutte le sue limitazioni di movi­mento
ed era cominciato quel che sarà poi
- dopo la risurrezione di Gesù -
il giorno del Signore.
La scena ci ricorda
la vita nuova, guarita, salvata,
che il Signore risorto ci da.

Pace!

Questo giorno della risurrezione
celebriamo oggi.
È il giorno che porta nuova vita,
gioia e prospettiva,
speranza di vita nuova.
 “Pace sia con te”.
È pure il mio augurio per tutti voi
in questo periodo difficile: Pace!
E portiamo a tutti questa pace,
servire con gioia!

Schenk ons gene­zing...

Beste broe­ders en zusters,

De verzuch­ting van Job

Velen, mis­schien ook wel van ons,
kunnen zeggen
en zich eigen maken
die verzuch­ting van Job,
in deze ge­zond­heids­cri­sis,
waar­van we het einde nog steeds niet zien:
'Moet de mens niet zwoegen
Mijn oog zal het geluk nooit meer zien ”.
Job ziet het einde niet
van zijn pijn.
En ons ant­woord
bij de anwoordpsalm was:
"Genees ons, Heer, God van het leven" (in de Ita­li­aanse versie).
Dat is ons gebed
in deze tijd van de pandemie.

Gebed in de pandemie

Ik bid ook
voor allen die lij­den.
De situatie van veel mensen
is echt moei­lijk:
wanneer ze lij­den aan de ziekte,
lij­den om het heen­gaan van dier­ba­ren,
door de onzeker­heid
door problemen rond het werk,
angst voor de toe­komst van hun bedrijf enzo­voort.
Ook voor ge­zin­nen
- met gesloten scholen en thuis­werken -
is alles en blijft het nog steeds
complex, moei­lijk
(al mogen de kin­de­ren nu weer naar school).
Ik bid voor ie­der­een, ook voor jullie allemaal
op voor­spraak van de Heilige Maagd Maria,
onze moe­der en moe­der van alle mensen;
we vragen om een ​​geschenk:
vrede van hart, ver­trouwen en sereni­teit.
Laten we deze tijd met geloof beleven!
Ik hoop en bid
dat de onzeker­heid van deze periode
mensen tot geloof brengt;
de basis van het geloof
geeft ons ver­trouwen en vrede.

Het lij­den van Job

De eerste lezing uit het boek Job
schetste de men­se­lijke conditie
met nogal negatieve woor­den:
dagen zon­der hoop,
hard werken
als een slaaf of een huurling,
zo zag Job
in zijn lij­den
het aardse leven.
Job had deze woor­den ge­spro­ken
toen alles hem was ontnomen:
zijn rijkdom, zijn nakomelingen, zijn ge­zond­heid
alles werd hem afgeno­men,
arm en ziek zat hij op de mestvaalt.
Job voelde zich zwaar getest,
zon­der per­spec­tief.
Zijn gedachte was:
"Mijn oog zal het goede nooit meer zien".
Maar zo was het niet!
Hij werd niet door God vergeten!
We moeten volhar­den ...

Hoewel verdrie­tig en wanhopig,
hoewel hij het niet begreep,
bleef Job echter trouw,
hij vervloekte God niet,
hij heeft God niet de rug toe­ge­keerd!
En uit­ein­delijk werd het beloond,
zijn leven was opnieuw gevuld
met be­zit­tin­gen, met vreugde, met vrede.

En wij?

Het verhaal van Job
nodigt ons uit om te hopen,
om meer te ver­trouwen
dan alle tegen­slagen.

Heer, u nam het kruis
op de sch­ou­ders;
help me mijn kruis te dragen
met moed en vrede.
Ik bied u dit kruis van mij aan, Heer,
voor de red­ding van de hele wereld.

Groeien in geluk door lij­den heen...

Job heeft deze
zeer moei­lijke periode van zijn leven
overwonnen.
Opnieuw had hij van God verkregen
geluk en voorspoed,
maar de man Job
had een erva­ring gehad
door die onzeker­heid te ervaren.
waardoor hij alleen maar
veel meer dank­baar en tevre­den werd;
zijn geluk was gewor­den
dieper en oprechter,
want hij kon het alleen maar zijn gaan waar­de­ren.

Ik hoop, dat er na de pandemie
voor ons allemaal
een nieuwe vreugde en vrede zal zijn,
een dieper geluk en geloof.

De zieken bij Jezus

In het Evan­ge­lie van vandaag ont­moe­ten we
ver­schil­lende mensen die lij­den:
niet alleen de schoon­moe­der van Simon Petrus
maar ook veel zieken en bezetenen.
En Jezus genas velen van hen.

Aan het begin van het Evan­ge­lie van vandaag
komt Jezus uit de synagoge
om naar het huis van Simon en Andreas te gaan.
Zijn werken van naasten­liefde gaan beginnen!
En toen hij Petrus' schoon­moe­der had genezen
begon zij te dienen.
Het betekent: vanuit de heilige plaats
- in het evan­ge­lie is dat: de synagoge,
voor ons is dat: de kerk of kapel, ons gebed -
moeten we, zoals Jezus,
de liefde van God uitdragen
Hier ligt onze roe­ping:
breng de liefde van de Vader, van Jezus
aan de lij­dende mens­heid,
zoals Jezus deed.
Het is het voor­beeld van dienst dat Jezus geeft
(of wat wij geven)
dat inspireert en anderen ertoe brengt om te dienen,
zoals in het evan­ge­lie bij Simons schoon­moe­der.

Kijk om je heen...

In de wereld van vandaag
zijn er zoveel mensen die lij­den.
We moeten ons niet al te veel zorgen maken
alleen over onze eigen problemen.
De wereld is vol problemen, lij­den!
Een harte­lijke gedachte,
een hulp, een gebed
voor degenen die lij­den,
al onze werken van naasten­liefde
maken ons ​​vrij,
ze helpen onze problemen te vergeten.
En er is geen chris­ten­dom
zon­der dienst.

Nieuw leven...

Toen de avond was geko­men,
nadat de zon was onder­ge­gaan,
brachten ze alle zieken bij hem
en ook de bezetenen
en velen van hen zijn genezen.
Waarom zo laat, waarom ’s avonds?
Was er geen avondklok?
Nee, met het onder­gaan van de zon
was de joodse sabbat voorbij
met al zijn bewe­gingsbeper­kingen
en daarna was be­gon­nen, wat we noemen
- sinds de opstan­ding van Jezus -:
de dag van de Heer.
De scène herinnert ons eraan
dat de verrezen Heer ons geeft
nieuw leven, gene­zing, red­ding.

Vrede!

Deze dag van de ver­rij­ze­nis
vieren we vandaag.
Het is de dag die nieuw leven brengt
vreugde en per­spec­tief,
hoop op nieuw leven.
 "Vrede zij met jou".
Het is ook mijn wens voor jullie allemaal
in deze moei­lijke periode: Vrede!
En we brengen deze vrede naar ie­der­een,
dien met vreugde!