Pastoor Michi Costa ontvangt Bavopenning bij 60-jarig priesterfeest
Eerste rector van Redemptoris Mater en oud-pastoor van Naarden
Op zaterdag 27 juni vierde pastoor Michi Costa de zestigste verjaardag van zijn priesterwijding in de Sint Vituskerk in Naarden, waar hij tot 2007 pastoor is geweest en nog steeds assisterend priester is. Ik was uitgenodigd om de heilige Mis te komen vieren, waarbij de jubilaris en pastoor-deken Carlos Fabril concelebreerden. Aan het einde van de viering mocht ik hem de Bavopenning uitreiken als erkenning voor zijn bijzondere inzet.
Een bijzonder leven...
Want bijzonder is het allemaal inderdaad geweest: pastoor Costa werkte bij Siemens , ik meen als ingenieur, voordat hij als late roeping naar het seminarie ging. Dertig jaar oud werd hij priester gewijd. Hij bleek over bijzondere catechetische gaven te beschikken en werd auteur van de handleiding voor de catechese van de initiatie-sacramenten in Italië en van ander catechese-materiaal, dat in verschillende talen is vertaald. Vanwege zijn betrokkenheid bij de neocatechumenale Weg kwam hij na een kort verblijf in Duitsland naar Nederland waar hij na een pioniersfase eerste rector werd van het Redemptoris Mater seminarie. In het jaar 2000 werd hij pastoor van de H. Vitus in Naarden, terwijl hij spirituaal bleef voor de priesteropleiding. In 2007 werd hij assisterend priester in Naarden en begeleidde hij de Missio ad Gentes in Almere, met name Missiegezinnen die naar Nederland komen met een missionaire opdracht, alsmede de gemeenschap die daar omheen ontstonden. Dit jaar wordt pastoor Costa 90 jaar, maar hij is nog steeds actief als priester op verschillende terreinen.
De viering
Als teken van de dank mocht ik hem aan het einde van de viering dus het ereteken van ons bisdom opspelden als erkentelijkheid voor deze vele verdiensten. Ook de vice-voorzitter hield een dankwoord en kondigde een groter feest aan wanneer pastoor Costa 90 zou worden en hopelijk alles weer vrijer kan en mag. Pastoor-Deken Carlos Fabril opende de viering met een hartelijk woord van welkom en dank aan zijn voorganger in de Naardense parochie.
De Eucharistieviering was feestelijk verzorgd, met een mooi versierde kerk en een koor dat weer op iets grotere sterkte kon zingen en wat meer mensen in de kerk, al werden de regels ook voor de ze viering netjes gehandhaafd.
HET GELOOF EN DE VREUGDE
DERTIENDE ZONDAG DOOR HET JAAR B
Beste jubilaris, beste pastoor Michi Costa,
broeders en zusters,
De blijheid
Één van de eigenschappen
die me in de jubilaris van vandaag
altijd bijzonder hebben aangesproken,
is de blijheid, de vreugde.
De vreugde, de blijheid en het optimisme
die we in pastoor Michi Costa mogen zien,
komen voort uit zijn geloof;
het is de vreugde van het geloof
die hij ons laat zien.
Voor dat geloof
en de vreugde waarmee hij ons
dat geloof heeft voor-geleefd en doorgegeven
in de priesterlijke dienst
die hij nu al zestig jaar mag vervullen,
willen we de goede God
vandaag bijzonder danken.
Het is uitzonderlijk
dat hij deze 60e wijdingsdag
als relatief late roeping
zo met ons mag vieren.
Geschonken
Maar pastoor Costa zou niet willen
dat de eer vandaag naar hem zou gaan;
het is voor ons een gelegenheid
om God, de gever van alle goeds,
te bedanken
voor alle talenten en gaven,
voor de vreugde, de wijsheid
en alles wat Hij
aan pastoor Michi Costa heeft geschonken.
Wat voor vreugde?
De vreugde die de Heer ons schenkt
is onze kracht.
Dat is geen wereldse vreugde.
Menselijk gezien zijn
vreugde en optimisme
voor een gelovige mens
vandaag de dag niet zo vanzelfsprekend:
we lezen en horen
over kerken die sluiten,
over kwaad
dat mede door mensen van de kerk is geschied,
over ongeloof dat toeneemt,
over vervolging van christenen,
over haat en geweld,
uiteenvallen van gezinnen...
Is dat onze Kerk, is dat onze wereld?
Weten hoe het écht zit...
Maar een priester die ook biechtvader was
en veel huisbezoek heeft gedaan,
weet wat zich in de harten en de levens
van mensen afspeelt.
Hij kent de zonden en de zwakheden,
de verleidingen en de problemen
waar mensen mee worstelen.
Hij weet wat er omgaat
in de harten van mensen
die in het grootste vertrouwen
met een priester kwamen spreken
omdat ze vertrouwden dat hun verhaal daar veilig was.
Die priester weet: de wereld ziet er in het echt
anders uit dan hoe ze aan ons verschijnt.
Er komt daarvan niet veel naar buiten
En het kwade schreeuwt
maar het goede fluistert.
Van wat God bewerkt in de harten van mensen
komt niet veel naar buiten;
soms wél,
bijvoorbeeld als zij een priester ontmoeten
als pastoor Michi Costa
die hen helpt om daarvan te getuigen.
Laat het horen!
Want dat is wel belangrijk:
dat we getuigen
van de wonderdaden van God,
van hoe we op het spoor
van onze lieve Heer zijn gekomen,
van de zegen die God ons geeft
en van de manier waarop Hij ons heeft gesterkt
als we door een dal van lijden moesten.
Laat het horen!
Laat horen wat God
aan je heeft gedaan!
Woeste golven
Zo helpen we elkaar op onze levensweg,
die vaak wordt vergeleken
met een scheepje temidden van woeste golven
of met een tocht door de woestijn,
zo helpen we elkaar
om in het geloof te blijven
en in de vrede te zijn,
die Jezus ons toewenst.
We kunnen het niet alleen!
Wij zijn de tijden!
Het zijn slechte tijden!
Het zijn moeilijke tijden'.
Dat zeggen de mensen.
Maar de grote heilige kerkvader Aiugustinus
zei het al:
“nos sumus tempora”,
“Wij zijn de tijden”;
'Zoals wij zijn, zo zijn de tijden'.
De kern is in de mens,
in zijn hart
en de intenties van de mensen
en dat hart is zwak en wankelt,
wordt beïnvloed
soms ten kwade, soms ten goede.
Het zijn de slechte mensen
die de wereld slecht maken
en de goede mensen
die haar goed maken.
Laten we - met de hulp van God -
goede mensen proberen te zijn.
Twee hopeloze gevallen
Het evangelie van deze dag
laat ons twee hopeloze gevallen zien:
een vrouw die aan bloedvloeiing lijdt,
een dochtertje dat op sterven ligt
en dat even later inderdaad gestorven is.
De hopeloosheid van die beide gevallen
wordt door het evangelie onderstreept:
het is al twaalf jaar dat die vrouw ziek is,
een hele serie dokters was met haar bezig geweest
en het was alleen maar erger geworden.
Niets had geholpen!
En over dat meisje dat ziek is en op sterven ligt,
komt het bericht binnen
dat zij inderdaad gestorven is.
Nu is er niets meer aan te doen,
het heeft geen zin meer
om Jezus nog lastig te vallen.
Het antwoord van Jezus
Het antwoord dat Jezus geeft
is in beide gevallen hetzelfde.
Tot de vrouw zegt Hij,
nadat Hij haar genezen heeft:
“Dochter, uw geloof heeft u genezen,
ga in vrede”.
En tot de overste van de synagoge
die net het bericht krijgt
van het overlijden van zijn dochtertje,
zegt Jezus:
“Wees niet bang, maar blijf geloven”.
Jezus wijst dus naar het geloof, het volhardend geloof.
Is de situatie hopeloos,
zonder menselijk perspectief?
Is er niets meer aan te doen,
is alles zo slecht
dat het niets meer kan worden?
Blijf geloven, wees niet bang,
het geloof zal onze angst genezen,
het geloof zal ons vrede geven.
Wat moet je doen?
Augustinus geeft als antwoord
aan de mensen die klagen
dat de tijden zo slecht zijn:
“Bid zoveel je kunt”
en: “Laten we goed leven,
dan worden de tijden vanzelf goed. (...)
Doe wat God je beveelt
en verhoop wat Hij belooft”.
Je geloof voeden,
van je geloof getuigen,
naar het Woord van God luisteren
en luisteren naar de ervaringen
van anderen, broeders en zusters,
die verhalen
wat God heeft gedaan in hun leven.
Gelukwens
Wat een mooie dag!
Pastoor Michi Costa, van harte proficiat
met deze dag van grote dankbaarheid
om wat God via U heeft gedaan!
Heel veel dank
dat U een vreugdevolle getuige bent
en de blijde boodschap brengt met kracht;
dank u dat U ook de bemiddelaar was
voor vele anderen van wie het getuigenis
door uw boeken en publicaties
dóór kon klinken en kon inspireren!