Arsacal
button
button
button
button


Feest van Maria ter Weghe in Haastrecht gevierd

Overweging Preek - gepubliceerd: maandag, 18 oktober 2021 - 1169 woorden
Het altaar van Maria ter Weghe
Het altaar van Maria ter Weghe
Een half uur voor de Mis waren er al mensen
Een half uur voor de Mis waren er al mensen
tijdens de preek
tijdens de preek

Op maan­dag 18 ok­to­ber was ik in Haas­trecht voor de vie­ring van het feest van Maria ter Weghe, een fees­te­lijk gebeuren met veel oude beken­den.

Van 1987-1997 was ik in Haas­trecht pastoor en ik ontmoette weer veel mensen die ik toen heb mogen leren kennen. Het feest van herken­ning en van je thuis voelen kwam bij het mooie Maria­feest, dat goed ver­zorgd was met zang, met bruidjes en een fraai versierde kerk. Hans Bakker en Adrie de Ruijter had­den enkele maan­den gele­den een pau­se­lijke onder­schei­ding gekregen voor hun goede zorg voor de kerk, al sinds 1975.

Ver­schil­lende pries­ters con­ce­le­breer­den, waar­on­der de nieuwe pastoor Dick van Klaveren. Hij is pastoor van de wijde regio, waar­on­der ook Gouda valt, evenals Moordrecht, Waddinxveen, Bodegraven, Boskoop, Moer­ka­pelle en Reeuwijk en nu dus ook Haas­trecht en Schoon­hoven. Hij heeft gelukkig wel enige pries­ter­lijke assis­tentie, onder wie van pater Mark-Robin Hoogland die even­eens aanwe­zig was, maar het is toch een grote opdracht.

Het zal voor de pa­ro­chie na­tuur­lijk enige aanpas­sing vragen in de wij­dere regio, maar ik heb er wel ver­trouwen in dat men daar een goede weg in zal vin­den. Het geloof en de sacra­menten blijven dezelfde, de inhoud blijft.

Hier­on­der de homilie die ik bij deze gelegen­heid heb gehou­den

Homilie

Feest van Maria ter Weghe (O.L. Vrouw van Haas­trecht)

Een waarde­vol leven


Als we terug kijken op onze levensweg,
dan zullen er zeker mooie dagen bij zijn geweest
en na­tuur­lijk ook moei­lijke perio­den,
tij­den van pijn en verdriet.
Maar of ons leven de moeite waard is geweest,
goed en waarde­vol,
dat hangt toch weer af van andere dingen.
Soms is het leven zwaar, pijn­lijk en moei­lijk,
soms is het leven vreug­de­vol,
vol won­de­ren om ons heen.
Maar als we de gave hebben gekregen
- mis­schien door veel moeite en moei­lijk­he­den heen -
om ons niet op te sluiten
in pijn of verdriet,
maar ook niet
in onze vreugde of ons succes,
maar ons te openen
naar God toe en naar onze naaste,
dan wordt daardoor
ons leven bij­zon­der waarde­vol,
van bij­zon­dere bete­ke­nis.

Dit is iets
wat we van Maria kunnen leren
en wat we aan Maria
als bij­zon­dere genade kunnen vragen:
Geef dat ik open mag staan
voor God en de naaste,
voor Jezus en de mede­mens.

375 jaar

Volgend jaar zal het 375 jaar zijn
dat het beeldje van Maria ter Weghe
uit Foy Nôtre Dame naar Haas­trecht kwam.
Ik kan me het 350 jarig feest
nog goed her­in­ne­ren;
met velen uit de pa­ro­chie en van daar­bui­ten
zijn we op bede­vaart naar Rome gegaan
bij gelegen­heid waar­van
de heilige paus Johannes Paulus II
het beeldje van Maria van Haas­trecht zegende.
Ook de speciale Misge­beden
voor Maria ter Weghe
wer­den toen door Rome goedge­keurd.
Een andere keer zijn we vanuit Haas­trecht
de oorsprong in Foy gaan bezoeken.
Uit het hele dorpje wer­den stoelen aangesleept
om ons, pelgrims uit Haas­trecht,
voor de maal­tijd te kunnen ont­van­gen
in het plaat­se­lijk restaurant.

De ge­schie­de­nis van Maria ter Weghe

De ge­schie­de­nis van Maria hier in Haas­trecht
is dus daar, lang gele­den be­gon­nen,
toen een eiken­boom werd omgekapt
waarin men een kwart­ste­nen beeldje vond.

Pastoor Nicolaas de Jong van Haas­trecht
die een kopie van het beeldje in 1647
van zijn provinciale overste ont­ving,
bracht dat beeldje op 18 ok­to­ber bij een klopje in Gouda.
Klopjes waren God gewijde vrouwen,
die de pries­ters bijston­den;
ze wer­den klopjes genoemd,
omdat zij bij de mensen gingen kloppen
als er een pries­ter was
die de Mis ging vieren,
want in die tijd was dat allemaal
offi­cieel niet toe­ge­staan,
het katho­lie­ke geloof was verbo­den
en soms duurde het een tijd
voor je weer naar de Mis kon
en dat zelfs zon­der Corona-pandemie!
Dit klopje in Gouda, Geertrui Bick,
lag al zeven­tien jaar verlamd.
Zij biechtte, ont­ving de heilige communie
en viel daarop in een diepe slaap,
met het beeldje tegen haar verlamde zij.
Toen zij weer wakker werd,
bleek zij vol­ko­men genezen.
Dat was het begin van de devotie
tot Maria van Haas­trecht, op 18 ok­to­ber.
De volgende dag werd een notariële acte opge­steld
over dit bij­zon­dere gebeuren.
En een jaar later genas een blinde vrouw
op dezelfde dag,
tij­dens de Mis in de schuil­kerk
en zo gebeur­den er meer
won­der­lijke dingen.
Mensen, zelfs pro­tes­tan­ten uit Stolwijk,
kwamen Maria eren in haar kapel
en bij haar bid­den
of zij ont­vingen Maria ter Weghe thuis
in het koffertje voor een noveen.

Vreugde delen, nood lenigen

Dat Maria ter Weghe gaat
is eigen­lijk al iets van de bijbel zelf:
het evan­ge­lie dat we zojuist hebben gelezen,
verhaalt ons van Maria
die net de bood­schap van de engel heeft gekregen
dat zij de moe­der zal wor­den van Gods Zoon
en dan meteen op weg gaat
naar haar nicht Elizabeth
om te delen in de vreugde
dat ook die moe­der zal wor­den.
Maria ging dus ter weghe,
ook om Elizabeth bij te staan,
die al wat ouder was
en niet had verwacht
nog een kind te kunnen krijgen.
Dat Maria op weg gaat
om in vreug­den te delen
en noden te lenigen,
is dus een beeld
dat we al in het evan­ge­lie tegen komen.
Zo is het ge­ble­ven
tot de hui­dige dag!

Maria's open­heid

Drie dingen zou­den we vandaag,
op deze feest­dag,
van Maria mogen leren:
Het eerste is dat Maria open stond
voor de bood­schap die de engel
haar namens God had gebracht
en die haar leven een enorme wen­ding had gegeven:
Zij zou de moe­der wor­den van God,
zij zou Jezus ter wereld brengen.
Zij zei: “Ja” toen God haar dit vroeg.

Doe maar als Maria en zeg het haar na:
Heer, wat wilt U?
Vaak gaan de dingen niet
zoals ik had gewild
of zoals ik had bedacht.
Geef mij overgave
en het ver­trouwen
dat - wat me ook gebeurt -
ik in Uw han­den
 veilig en geborgen ben.

Delen in de vreugde

Daarna ging Maria dus op weg
om Elizabeth bij te staan
en te delen in haar vreugde,
omdat die de moe­der zou wor­den
van Johannes de Doper.

Ook dat is een mooie in­spi­ra­tie voor ons:
sta open voor je naaste,
probeer te luis­te­ren
naar wat hen bezig houdt,
deel in hun vreugde,
deel in hun verdriet,
ga in liefde naast je naaste staan.

Danken

Het laatste dat Maria doet
bij haar bezoek aan Elizabeth
is God in een lofzang bedanken,
in het “Mag­ni­fi­cat”.

Ook dat mag ons in­spi­re­ren:
vergeet niet te bedanken!
We hebben als kind al geleerd
dat je netjes met twee woor­den moet spreken
en dat als je iets krijgt,
je netjes behoort te bedanken.
Doe dat ook
bij alle cadeautjes
die Onze Lieve Heer je schenkt.

Kijk naar je leven, zie wat je krijgt;
zie beter wat je wel hebt
dan wat je mis­schien nog mist
en zeg dank aan God, met Maria
die ons voorgaat in die dank­baar­heid
in haar lofzang.

Zij is er voor jou

Dus, probeer je niet op te sluiten
in je eigen verdriet,
ook niet in je eigen succes;
sta open voor je naaste,
zeg dank aan God.

En vergeet ook niet:
Maria is altijd daar voor u, voor jou.
Een klein gebed, een blik, een kaarsje,
elk teken van liefde en aan­dacht
verbindt ons met haar
die ons door Jezus als Moeder gegeven is:
“Zie daar, je moe­der!”
Maria ter Weghe,
Onze Lieve Vrouw van Haas­trecht,
Hulp van de chris­te­nen,
sta ons bij
om open voor God,
liefde­vol naar de naaste
en dank­baar te zijn.

post deze webpagina op: Facebook X / Twitter

Fotoserie

Klik op een foto voor een uitvergroting.
Terug