Kerstviering bisdommedewerkers in de kathedraal

dankwoord en wensen

Vrij­dag 17 de­cem­ber was de kerst­vie­ring voor de mede­wer­kers van het bisdom. Onder andere omstan­dig­he­den ging die na de gebeds­vie­ring ver­der met een kerst­bor­rel, maar dat kon nu na­tuur­lijk niet. Wel kon­den de mede­wer­kers "Kerst in de crypte" bekijken. Zangtrio de "sorelle", afkoms­tig uit het ka­the­drale koor, luisterde de vie­ring op en tij­dens de vie­ring heb ik mijn kerstwensen uit­ge­spro­ken.

VEEL WETEN WE NIET...

KERSTVIERING, St. Bavo­kathe­draal, 17 de­cem­ber 2021

Beste mede­wer­kers van ons bisdom, van onze dio­ce­sane curie,

Zo kan het nog

Opnieuw gaan we Kerst­mis vieren in de bij­zon­dere situatie van deze pandemie. We ervaren allemaal de beper­kingen van deze tijd. Die beper­kingen ervaren we ook van­mid­dag, nu een gezellige kerst­bor­rel allemaal samen, er helaas niet in zit. We doen deze kerst­vie­ring in een vorm die in deze tijd nog acceptabel is met een bezichti­ging van kerst in de crypte, om elkaar toch even te kunnen zien. Want ik weet dat die on­der­lin­ge ont­moe­ting, het contact en de uit­wis­se­ling iets is dat we allemaal missen.

Waar zijn we mee bezig?

Ondanks alle moei­lijk­he­den bood het bijna afgelopen jaar ons bisdom ook gelegen­he­den voor een nieuw begin, zoals voor de gezins- en familiepas­to­raal. Ook op gebied van jon­ge­ren­pas­to­raat en caritas wordt over de toe­komst nage­dacht; het missio­naire aspect krijgt bij­zon­der gestalte in deze ka­the­draal en in het Dio­ce­saan hei­lig­dom van Heiloo; we zijn bezig met de ont­wik­ke­ling van een com­mu­ni­ca­tie­plan, dat moet lei­den tot ont­wik­ke­ling en afstem­ming van alle vormen van com­mu­ni­ca­tie waar­on­der Ka­the­draal TV en Samen Kerk. Na­tuur­lijk krijgt ook de dio­ce­sane consul­ta­tie in het kader van het synodaal proces op weg naar de Bis­schop­pen­synode van 2023 volop aan­dacht.

Bedankt!

Ik bedank de vica­rissen, de alge­meen econoom en al degenen - jullie dus - die zich voor dit alles inzetten en daar­mee ook voor de speer­pun­ten van de brief die ik vorig jaar schreef bij het begin van mijn dienst­werk als dio­ce­saan bis­schop. Daar­naast zijn er vele andere aspecten van het leven van ons bisdom die doorgang vin­den en aan­dacht vragen en waarvoor jullie in het afgelopen jaar weer jullie beste beentje hebben voor­ge­zet: in finan­ciën en finan­cieel toe­zicht, verle­ning van machti­gingen, secretariële onder­steu­ning, li­tur­gie, huishou­de­lijke zaken en beheer van de Tilten­berg, kanselarij en archief, contacten met het onder­wijs­veld, andere kerken en ge­meen­schappen en met het Jo­den­dom. Ook het Offi­cia­laat moeten we benoemen als be­lang­rijke pas­to­rale en juri­dische dienst­ver­le­ning evenals de be­ge­lei­ding van processen van kerkop­bouw en samen­wer­king van pa­ro­chies. Harte­lijk dank aan jullie allen!

Kerst­mis in onze kerken

Voor onze kerken is het na­tuur­lijk moei­lijk en pijn­lijk dat de nacht­mis­sen niet door­gaan. Gelukkig dat op eerste en tweede kerst­dag de kerken wel open kunnen zijn en de vie­rin­gen kunnen wor­den gehou­den. En na­tuur­lijk moeten we niet vergeten dat er zoveel mensen zijn voor wie deze situatie veel erger is dan voor ons. Je ziet dat niet altijd aan de buiten­kant, er zijn de nodige mensen die mede door de situatie last hebben van depressieve gevoelens, bij­voor­beeld.

Soms is min­der meer...

Ik hoop dat jullie dit feest van Christus geboorte thuis of elders kunnen vieren met jullie gezin, met wat familie of vrien­den. We mogen na­tuur­lijk niet in de fout van prinses Amalia ver­val­len, al ligt ons leven (gelukkig) niet zo onder het vergrootglas als dat van haar.
Een fees­te­lijk samen­zijn met een paar mensen kan extra bete­ke­nis­vol zijn omdat je in een klein gezel­schap anders contact hebt met elkaar dan wanneer je met een grotere groep bent. Er zijn andere gesprekken en je bent vaak meer met elkaar verbon­den dan wanneer je met een grote groep bent.

Focussen

En ik denk dat het heel goed is als we proberen te focussen op de mooie en po­si­tie­ve aspecten van deze Kerst in Corona-tijd. Geluk zit vooral in dank­baar­heid en dank­baar­heid zit in het zien en on­der­schei­den van wat je gegeven is. Geluk zit in liefde en het oog hebben voor kleine dingen. En som­mi­ge erva­ringen die we nu opdoen verbin­den ons op een bij­zon­dere manier met het kerst­ver­haal.

Onzeker­heid in het kerst­ver­haal

In ons fraai ver­zorgde bisdom­blad “Samen Kerk” heb ik genoemd dat wij nu veel sterker dan anders de onzeker­heid meemaken van het men­se­lijk bestaan. We weten niet waar we van op aan kunnen en hoe het virus zal ont­wik­ke­len en of het ons zal treffen. We weten niet wat de dag van morgen ons zal brengen. Het is zo’n zelfde onzeker­heid die Maria en Jozef in het kerst­ver­haal meemaken als Maria hoogzwan­ger met Jozef aan haar zijde een lange en gevaar­lijke reis moet maken van­wege een volk­stel­ling, zon­der goed ver­voer, zon­der boo­king.com of andere app, zon­der te weten wat hun zou over­ko­men. Die onzeker­heid werd acuut toen er geen plaats was in een her­berg waar ze kon­den over­nach­ten.

Wéér een tegen­val­ler

Steeds doken er weer nieuwe moei­lijk­he­den op voor Maria en Jozef, zoals wij steeds weer nieuwe golven van een virusvariant over ons heen krijgen: het bevel van de keizer, geen plaats in de her­berg, een geboorte op een hygiënisch onverant­woorde locatie, bestemd voor dieren en daarna vluchten omdat Herodes het kind wilde vermoor­den, het waren steeds weer nieuwe golven van gevaar die over hen heen kwamen zon­der dat ze kon­den weten wanneer ze ein­de­lijk veilig zou­den zijn en de bedrei­ging afgelopen was. En terug­ko­mend van hun vlucht naar Egypte moesten ze Juda vermij­den, omdat die regio voor hen nog steeds onveilig was. Dat soort onzeker­he­den kennen wij nu ook een beetje: Wanneer zal de pandemie voorbij zijn? We weten het niet, waar we eerst dachten aan een paar maan­den, lijken het nu jaren te wor­den. Zullen we er goed door­heen komen? Zullen we veilig zijn? Hoe gaat het ver­der?

Wat kun je doen?

Na­tuur­lijk: we kunnen ons in deze tijd door angst laten grijpen, maar angst is zel­den of nooit een goede raadgever.

Maria en Jozef zou­den hebben gezegd: “Het is in Gods hand” en mij lijkt het ’t beste als ook wij deze situatie met een zekere overgave kunnen beleven: ik, wij kunnen nu niet veel doen, maar we kunnen wel ver­trouwen dat we ondanks deze situatie in Gods hand geborgen zijn.

Kleine dingen

Intussen waren het allerlei kleine dingen die Maria en Jozef vreugde gaven: het bezoek van de her­ders, de wijzen, het engelengezang. Ook wij mogen hier weer engelen horen zingen in de klanken van de “Sorelle”. En een focus op de mooie, mis­schien maar kleine en een­vou­dige dingen die ons vreugde geven en gelukkig kunnen maken, die kunnen ook ons kerst­feest tot iets moois maken en ons blij en dank­baar laten zingen: “Eer aan God in de hoge en vrede op aarde onder de mensen”.

Gloria in excelsis Deo!

Zalig kerst­mis!