Er ging iets mis met een satelliet...TV Mis vanuit de kathedraal

Hoe kun je een moeilijke boodschap brengen?

Op zon­dag 22 mei was de TV Mis vanuit de ka­the­draal in Haar­lem. Alleen... er was iets mis gegaan. Uitien­de­lijk was de Mis vanaf het evan­ge­lie op TV te volgen. Hoe dat kwam, leest u hierna. Naar aan­lei­ding van het evan­ge­lie sprak ik in de preek over het belang van liefde in de relaties tussen mensen.

Wat ik ervan begrepen heb is dat er iets was mis gegaan in de com­mu­ni­ca­tie en de satelliet niet ge­re­ser­veerd was die de recht­streekse uitzen­ding tot stand moest brengen. Het was voor alle mensen van de KRO ( die er niets aan kon­den doen wel even stress­vol. Uit­ein­de­lijk werd besloten dat de hele Eucha­ris­tie­vie­ring wel werd opgeno­men en op Uitzen­ding gemist be­schik­baar zal wor­den gesteld. Daar zal die - zodra dat gebeurd is - kunnen wor­den terug gekeken. Toen moest de intocht nog even over nieuw. De kerk­gan­gers kon­den er wel om lachen. Op ka­the­draal TV werd de uitzen­ding van KRO-NCRV over­ge­no­men; daar is dus het­zelfde probleem: de Mis is te volgen vanaf het evan­ge­lie.

• Heilige Mis - Zondag 22 mei - Zesde Zondag van Pasen

Hier­on­der volgen de teksten van de ope­ning, de preek en de voor­bede. De Homilie moest tij­dens de uitzen­ding wor­den ingekort, omdat de Mis door de problemen later was be­gon­nen. Hier­on­der vindt U de volle­dige tekst.

Inlei­dend woord

Harte­lijk welkom, U die hier in deze ka­the­draal de Eucha­ris­tie mee viert en U allen die met ons verbon­den bent via KRO-NCRV of ka­the­draal tv. Het goudgele interieur van deze ka­the­drale basiliek en de grote koepel boven ons, zijn een ver­wij­zing naar het hemelse Jeru­za­lem. Zo geeft dit bij­zon­dere kerk­ge­bouw ons als het ware uit­zicht op onze toe­komst als wij in het licht van God mogen leven.

De tweede lezing van deze dag uit de open­ba­ring van Johannes, de Apocalyps, gaat over dat hemelse Jeru­za­lem. De Eucha­ris­tie die we vieren is een voorproefje daarop, want ook nu gaan we de Heer ont­moe­ten.

Laten we ons daarop voor­be­rei­den door ons tot God te bekeren en onze zon­den te belij­den.

Homilie (Preek)

Nega­tief com­men­taar

Ieder mens heeft behoefte aan waar­de­ring en erken­ning.
Niemand vindt het leuk
om door anderen afge­schre­ven te wor­den
of nega­tief becom­mentarieerd te wor­den
en te horen te krijgen
dat je iets niet goed hebt gedaan.
Als je als vader of moe­der bij­voor­beeld
graag zou zien dat een kind van je
dingen een beetje anders aan zou pakken,
is het heel be­lang­rijk, wezen­lijk zelfs
te bedenken hoe je dat gaat zeggen
of mis­schien beter nog:
vanuit welke geest je
die moei­lijke bood­schap gaat brengen.

Zwijgen, iets zeggen... en hoe dan?

En dit geldt eigen­lijk overal:
als je kri­tiek op iemand wilt uiten,
een op- of aanmer­king wilt maken,
moet je best wel een hobbel nemen:
soms ben je kwaad of gekwetst,
maar dat is meestal geen goed uitgangs­punt
voor een goed gesprek.
En vaak is het sowieso moei­lijk
- voor de meeste mensen in ieder geval -
om iets te zeggen en er niet het zwijgen toe te doen
en het is nog lasti­ger
om dan ook nog de juiste woor­den te vin­den,
woor­den die door die ander
goed kunnen wor­den opgepakt.
Het is goed als je dan bidt
om de kracht van de Geest,
om wijs­heid, begrip, liefde
en de juiste maat.

Positeve insteek?

Het beste werkt een opmer­king meestal
als je een po­si­tie­ve insteek kunt vin­den
en als je kunt spreken
vanuit een goede ver­hou­ding met die ander;
dan wordt die opmer­king mis­schien zelfs
niet zozeer als een afkeu­ring verstaan
als wel als een weg
die aan die persoon wordt gewezen
om ver­der te kunnen groeien;
soms kan de persoon die de opmer­king krijgt
die zelfs ervaren als een daad van liefde:
“Wat goed dat je me daar op hebt gewezen”!

"Ik ben niet goed"

Maar veel mensen lopen rond
met een inner­lijk stemmetje
dat altijd maar weer lijkt te zeggen
dat ze het niet goed hebben gedaan,
dat ze toch niet wor­den geac­cep­teerd.
“Ze vin­den mij toch niet goed genoeg”.
Vaak heeft dat te maken met iets van vroe­ger.
Zeker een kind, maar ook een vol­was­se­ne
heeft behoefte aan bevesti­ging,
aan iemand die zegt dat het goed was,
dat je goed bent, waarde­vol en geliefd.
Wat fijn als er iemand is
die je beves­tigt en helemaal aanvaardt.

Het spreken van de Kerk

Maar vaak ervaren we die bevesti­ging niet.
Ook het spreken van de Kerk
komt gere­geld zo over:
dit of dat mag je niet doen,
dat is kwaad en ver­keerd
en als je dat toch hebt gedaan
- mis­schien omdat je geen andere moge­lijk­heid zag,
ertoe gedreven werd -
dan word je ver­oor­deeld, afge­schre­ven.
Zo voelt dat dan.
Toch wil de Kerk
een lief­heb­bende moe­der zijn,
die begrip heeft
en mensen welkom heet.
Alleen met de liefde als basis,
kun je de opmer­kingen goed verstaan.

Afscheids­woor­den

Vandaag hoor­den we woor­den van Jezus
uit Zijn afscheidsrede;
Die rede is wat Jezus bij het Laatste Avondmaal zei
als vaarwel aan Zijn vrien­den.
Jezus zegt daar:
“Wie mij niet liefheeft,
on­der­houdt mijn woor­den niet”.
Dat kan veroor­de­lend klinken.
Maar Jezus zegt dat niet
om aan te geven hoe slecht de mensen zijn
die Hem niet lief­heb­ben,
maar Hij zegt het meer als een constate­ring:
zo werkt het!
Eerst moet er een band van liefde zijn,
door die band van liefde,
door die relatie die je hebt
met God, met Jezus, met Maria
of een heilige bij­voor­beeld,
daardoor kun je aantrek­kings­kracht
en liefde ervaren
en kan de Geest in je werken...
De liefde geeft je vleugels.

Basisbesef

Dus, concentreer je op de liefde;
probeer te ver­trek­ken vanuit het besef
dat God, dat Jezus van je houdt,
dat Hij er alles voor wil geven
om je door dit aardse tranendal
heen te helpen
en het geluk te bereiken
in het hemelse Jeru­za­lem.
Ons basisbesef mag zijn:
Ik ben een geliefd kind,
God houdt van mij.

En de kri­tiek?

Voel je je bekritiseerd
door God, door de Kerk, door je naasten
of andere mensen mis­schien?
Zou je je schrap willen zetten
tegen al die kri­tiek?
De band dan maar door willen snij­den?

Laat die kri­tiek maar liever vallen
en concentreer je op de liefde.
Waar je de band van de liefde ervaart,
daar zul je van­zelf wel merken
welke stappen je mis­schien mag zetten
om vooruit te gaan
in de navol­ging van Jezus Christus.
De liefde komt eerst,
de rest is in zekere zin bij­zaak.

Vrede ont­van­gen

Dat is het wat Jezus hier zegt:
eerst de liefde, eerst de relatie met God,
dan zal de Vader je de Geest zen­den
in de naam van Jezus,
waardoor je aanvoelt
hoe je ver­der kunt gaan.
Dan zul je vrede ont­van­gen.
Die Geest is een Geest van liefde,
niet een geest die aanklaagt;
en het is niet een geest die je naar bene­den haalt
of voor wie je het nooit goed genoeg doet,
maar een Geest die je vervult,
die je vrede geeft, inner­lijke vrede::
“Vrede laat ik U na,
mijn vrede geef ik U”.
Dat je die vrede mag ervaren...!

Voor­bede (Gebed van de gelo­vi­gen)

Bis­schop: Laten we bid­den tot God onze Vader die wil dat wij gelukkig zullen zijn.

Voor de Kerk

Lector:
1. Laten we bid­den om zegen voor allen die zich inzetten voor het werk van de Kerk: voor onze paus Fran­cis­cus en alle her­ders van de Kerk en voor alle vrij­wil­li­gers. Dat de Vader de heilige Geest in hun hart zal blijven zen­den om hun taak te vervullen met vuur en in­spi­ra­tie. Laat ons bid­den.

Om vrede

2. Laten we bid­den om vrede in deze door geweld ver­scheurde wereld. We blijven bid­den om vrede in Oekraïne, dat de agressie zal stoppen en de mensen daar met hulp van velen hun land weer kunnen opbouwen. We bid­den ook voor andere gebie­den in de wereld waar oorlog, geweld en terrorisme heersen.
Laat ons bid­den

Om ver­bon­den­heid met God

3. We bid­den er ook voor dat meer mensen een levende ver­bon­den­heid met God zullen ervaren, dat zij geraakt zullen wor­den door Gods liefde en de vrede zullen ervaren die van God komt. Laat ons bid­den.

Om ver­zoe­ning in relaties

4. Laten we bid­den om vrede en ver­zoe­ning in relaties waar span­ningen zijn, om begrip tussen mensen en om een oprechte in­span­ning om meer naar elkaar toe te groeien. Laten we bid­den dat we in staat zullen zijn om bruggen te bouwen die mensen verbin­den met elkaar en met God. Laat ons bid­den.

Slot­ge­bed

Bis­schop:
Aanhoor ons gebed, Heer onze God, en geef dat wij mogen ervaren hoe­zeer U ons lief heeft; laat de band met U een mooi fun­dament zijn voor ons leven en werken. Dat vragen we U door Christus onze Heer.