Dienstbaarheid in bescheidenheid
het leven van Piet van der Horst
Vrijdag 27 januari heb ik in de H. Pancratiuskerk in Castricum de Uitvaartmis gedaan voor Piet van der Horst. Vele jaren was hij aan het bisdom verbonden, aan het seminarie en het heiligdom in Heiloo en zette hij zich in voor allerlei andere taken in de kerk. Een man van weiig woorden, een man van geloof en dienstbaarheid.
Er waren dan ook naast de familie veel (oud) medewerkers van het bisdom gekomen, ik heb er zeker wel een vijftiental geteld. Naast pastoor Ruben Torres concelebreerden de deken en de rector van het Heiligdom in Heiloo die ook rector van het seminarie is. Medebestuursleden en medevrijwilligers uit de parochie en van elders waren gekomen om afscheid te nemen en in gebed rond de overledene bijeen te zijn.
Aan het begin van de Eucharistieviering en voor de absoute hebben familieleden en een vertegenwoordiger van het kerkbestuur een herinnering uitgesproken.
Hieronder de woorden van de homilie
DANKBARE TERUGBLIK...
UITVAART PIET VAN DER HORST
In liefde verbonden
Ik denk dat iedereen met veel liefde en waardering
terug zal denken aan Piet van der Horst
die wij vandaag
naar zijn laatste rustplaats begeleiden.
Jullie als gezin, denken met veel liefde aan hem terug.
Jullie weten dat hij van harte met jullie verbonden was
en ook al maakte je misschien weleens andere keuzes
dan hijzelf gedaan zou hebben,
hij hield gewoon van je.
Ik denk dat ik vandaag die liefde
wel op de eerste plaats mag zetten.
Je wist dat je altijd op hem terug kon vallen,
dat hij er voor je was.
Een gelovig mens
Daarnaast was hij ook iemand van geloof;
hij was niet iemand die er altijd over moest spreken
of die het er dik op legde,
maar je voelde in alles:
dit is een gelovige mens.
Je zag het al in de eerbied
waarmee hij met het heilige omging.
Zijn geloof kwam in talloze daden tot uiting.
Seminarie-opvoeding
Hij was op het klein-seminarie geweest,
toen een andere weg gegaan dan het priesterschap
zoals zo velen,
maar die achtergrond, die vorming
is er altijd ingebleven.
Dienstbaar
Hij was bijvoorbeeld zeer dienstbaar,
het is op de kaart verwoord
als “een leven van werken en plicht”.
Altijd bereid om iets te doen.
Je kon op Piet rekenen
en wat hij deed, deed hij met inzet
en bescheidenheid, zonder er veel over te praten.
Ook dat staat op de kaart:
“Hij was een man van weinig woorden”,
zo was hij;
“herkenbaar voor wie bij hem hoorden”.
Gevoelig
Hij was niet iemand die er veel over zou zeggen
als hem iets dwars zat,
maar als je hem kende, kon je wel herkennen
wat er aan de hand was.
Want Piet was een gevoelig mens,
die weliswaar niet altijd zo gemakkelijk
over zijn gevoelens sprak, maar wel gevoelens had.
Hij zou niet gauw kwaad spreken over anderen.
Als hij pijnlijk door iets geraakt was,
probeerde hij het in stilte te verwerken,
maar het kon hem dan wel raken.
Piet van der Horst en de kerk
Zijn werk op het bisdom bracht hem
dichter bij het kerkelijk werk,
hij leerde vele priesters kennen
en ook de priesterstudenten;
maar eerder al had hij
in kerkbesturen gezeten
en was hij bij kerkelijke projecten betrokken geweest.
Ik leerde Piet van der Horst kennen
toen ik rector van het seminarie werd,
ruim 25 jaar geleden.
Piet was administrateur van ons seminarie,
maar nam in het begin ook allerlei andere taken waar.
Hoogtepunt waren de seminariebedevaarten
naar Rome en naar het Heilig Land
en de opening van de Tiltenberg.
Later werkte hij als penningmeester en facility manager
van het Diocesaan Heiligdom in Heiloo,
in het bestuur van deze parochie en de regio,
in de Stichting van de Vrouwe van alle Volkeren,
de bedevaart naar Kevelaer, de bisdombedevaarten,
het is te veel om op te noemen.
Terecht dat hij daarvoor verschillende
hoge onderscheidingen heeft gekregen.
Zo kreeg hij in 2016 van Rome
de tamelijk unieke onderscheiding
van Commandeur in de Orde van Sint Sylvester,
terwijl we hooguit op Ridder in die orde hadden gerekend.
Er was dus veel waardering voor de inzet van Piet van der Horst.
Nieuwjaarsreceptie
Het was dus wel passend bij hem dat zijn laatste grote bezoek
aan de nieuwjaarsreceptie was van ons bisdom,
op 13 januari, een goede week voor zijn overlijden.
We spraken toen af om elkaar snel weer te zien,
niet wetend dat het zo zou verlopen.
Naar huis...
Nu moeten we van hem afscheid nemen.
Of liever: we mogen hem toevertrouwen
aan de liefdevolle zorgen van Iemand anders,
zijn oneindig liefhebbende hemelse Vader.
Wij kunnen niets meer doen,
dan biddend Hem gedenken.
Maar die Vader die hem eens
het leven heeft gegeven,
die hem de levensadem gaf,
die hem de kracht gaf om de kruisen te dragen
die ook op zijn weg zijn gekomen,
die Vader heeft hem thuis gehaald.
Dankbare terugblik
Dankbaar kijken we terug
op dit leven dat zoveel betekenis heeft gehad
voor zijn gezin, voor Toos, zijn vrouw,
voor de parochies, het bisdom, de kerk,
voor zoveel mensen ook
die Piet met raad en daad heeft bijgestaan;
ik weet dat hij blij was
dat ervoor zijn vrouw Toos goed gezorgd wordt.
Dank U goede God voor deze mens
met deze prachtige inzet,
met deze mooie menselijke gaven,
met dit geloof, met deze liefde.
Hijzelf is heengegaan
Alleen zijn stoffelijk omhulsel
is nu nog bij ons
dat eens in heerlijkheid zal verrijzen,
bij de verrijzenis van het lichaam;
het is daarom dat wij dit lichaam
met eerbied bejegenen
in deze viering ten afscheid;
hijzelf is al heengegaan,
naar huis, veilig en opnieuw geborgen;
hij blijft met jullie verbonden, zeker;
hij is wel uit het oog,
maar niet uit het hart.
Wij bidden voor hem
en - daar ben ik zeker van -
hij bidt voor ons.
Piet, Petrus Andreas
rust in vrede!