Arsacal
button
button
button
button


Waarom luisteren zo belangrijk is

De synode en de Nederlandse bisschoppenvergadering

Overweging Preek - gepubliceerd: dinsdag, 10 oktober 2023 - 924 woorden
Nederlandse bisschoppen bij het Ad Limina bezoek vorig jaar
Nederlandse bisschoppen bij het Ad Limina bezoek vorig jaar

Dins­dag 10 ok­to­ber was de maan­de­lijkse bis­schop­pen­ver­ga­de­ring in Den Bosch. We spraken daar na­tuur­lijk over vele dingen, maar er was ook aan­dacht voor de bis­schop­pen­synode die in Rome plaats vindt. "Luis­te­ren" is daar een centraal woord. In de homilie bij de Eucha­ris­tie­vie­ring stond ik daar bij stil en we hebben de Eucha­ris­tie gevierd met de gebeds­tek­sten voor de synode en voor het wel­slagen daar­van gebe­den. Ook ging onze aan­dacht uit naar de vre­se­lijke situatie in Israël en Gaza.

Een bood­schap van ver­bon­den­heid was er met onze Joodse land­ge­no­ten en de lij­dende bevol­king van Israël en Gaza, waarbij de slacht­of­fers van het geweld van afgelopen zater­dag in Israël wer­den her­dacht. Ook ston­den we stil bij andere brandhaar­den in de wereld. Het is dui­de­lijk dat deze rozen­krans­maand wel om een speciaal gebed om vrede vraagt.

Hier­on­der vindt u de homilie die ik bij de Mis ter afslui­ting van de bis­schop­pen­ver­ga­de­ring heb gehou­den.

Werken en luis­te­ren

DINSDAG IN DE 27E WEEK DOOR HET JAAR (Bis­schop­pen­ver­ga­de­ring)

“Martha, Martha, wat maakt ge U bezorgd en druk om vele dingen” (Lc. 10,41).

Is er iets tegen ac­ti­vi­teit?

God is niet tegen ac­ti­vi­teit
Jezus zelf trok rond: verkon­digde, genas, leefde voor
en ook de apostel Paulus die getuigt
dat God hem al vanaf zijn geboorte had uitgekozen
en dat God hem heeft ge­roe­pen door Zijn genade
om Hem onder de hei­den­volken
te ver­kon­di­gen,
ook hij is een man van grote ac­ti­vi­teit;
en Jona, in de eerste lezing,
al was hij liever weggelopen
voor al die in­span­ning,
moet toch veel missio­naire moeite doen:
“Sta op... ga naar Ninive”..

Dus God is niet tegen actie,
ook niet tegen véél ac­ti­vi­teit.
maar hij is wel tegen een ac­ti­vi­teit
die zoge­naamd voor Hem wordt onder­no­men
maar die in feite niet Hem dient
maar die meer beant­woordt
aan een verlangen zich­zelf
door de ontplooide ac­ti­vi­teit
een plaats te geven,
erken­ning en waar­de­ring te krijgen.

Is het wel dienst?

Zo is het gewel­dig als er vrij­wil­li­gers zijn
die veel doen voor pa­ro­chie en kerk,
maar het wordt iets min­der mooi en goed
als er pres­tige aan wordt ontleend,
een eigen territorium wordt bewaakt
en er wordt neergekeken op anderen
die niet zo goed zijn of niet zo veel doen.
De waarde ervan
en eigen­lijk van alles wat wij doen,
wordt vooral bepaald door het ant­woord op de vraag
of het dienst is, dienst­baar­heid
aan de ge­meen­schap, aan de naaste
en uit­ein­delijk of het dienst is aan de Heer.
Kunnen we deze of die taak ver­rich­ten
zon­der ons erop te laten voorstaan?
Kunnen we het loslaten,
zou een ander het mogen doen?
Ver­rich­ten we onze inzet voor de Heer
in overgave, omdat Hij de Heer is van de schep­ping
en Hij de Heer is van de Kerk?

Ze was zomaar be­gon­nen

Dat Martha zo bezig is,
is dus op zich niet ver­keerd,
maar het wordt min­der dan het beste deel,
omdat die inzet niet begint met de vraag:
Heer, wat wilt Gij dat ik doe?
Zij begint niet met luis­te­ren
en dat luis­te­ren is het beste deel
en dat is uit­ein­delijk essentieel.
Martha had het kunnen weten,
want het centrale gebed van de Jood
begint ermee, ‘s morgens en ‘s avonds:
“Sjema...”, “Hoor Israël”,
net als bij­voor­beeld de regel van sint Bene­dic­tus:
“Luister mijn zoon”.
Maar ook het gebed dat wij dage­lijks bid­den,
richt ons aller­eerst op het luis­te­ren,
op wat van Hem komt:
“Uw Naam worde geheiligd
Uw Rijk kome
Uw Wil geschiede”.

 

Verbon­den met de Synode

In die geest zijn we verbon­den met de Synode
die op dit moment in Rome plaats vindt
en willen we bid­den voor het wel­slagen daar­van:
Moge het een luis­te­ren zijn naar de Heer,
zoals de paus heeft gevraagd
en zoals hij heeft onder­streept
door de Synode te laten beginnen
met een korte retraite.
Moge het een luis­te­ren zijn naar de Heer,
na­tuur­lijk niet alleen
naar wat de Geest ons nu lijkt in te geven
en dat altijd on­der­schei­den moet wor­den,
maar vooreerst naar het geopen­baarde
en over­ge­le­verde Woord van God,
zoals Maria deed
die gezeten aan de voeten van de Heer,
luisterde naar Hem .

Zo ont­vang je Hem niet echt

Dus Martha ont­vangt Jezus,
maar ze ont­vangt Hem niet echt
ze ont­vangt Hem niet
zoals Hij door ons allen ont­van­gen wil wor­den.
Ze doet wat zij­zelf vindt
wat ze moet doen
als iemand als Jezus op bezoek komt,
het is wat zij­zelf heeft bedacht
maar zó dat er geen kans meer voor Hem is
dat Hij zegt hoe Hij wil dat ze Hem ont­vangt .
Zij is een beetje als iemand bij wie je op huis­be­zoek gaat
en die er op staat dat je een groot stuk taart eet,
ook al heb je net gegeten
of mag je zoveel suiker helemaal niet hebben.

Maria daar­en­te­gen ont­vangt Hem
doordat zij haar God­de­lijke Gast centraal stelt,
aan Zijn voeten zit
en naar Hem luistert.

Goed bedoeld mis­schien

Zo komen de ac­ti­vi­teiten van Martha
die zoge­naamd voor Hem wor­den verricht
in feite tussen Hem en haar in te staan,
omdat ze niet voort­ko­men
uit een luis­te­ren naar Hem;
- het was mis­schien goed bedoeld,
de Heer wijst haar in ieder geval heel mild terecht -
maar ze is te vlug be­gon­nen, te snel gegaan,
te zeer van zich­zelf uit­ge­gaan.

En dan gebeurt bij Martha
wat eigen­lijk steeds gebeurt
als we te zeer werken
vanuit onze eigen ideeën en onze eigen kracht:
de irri­ta­tie en ont­moe­di­ging slaan toen:
“Stoort het U dan niet dat ik het alleen moet doen?”
Alles wordt anders, ook de moei­lijk­he­den op onze weg,
als wat we doen
voort­komt uit luis­te­ren, dus uit roe­ping.
Alleen zo houd je het vol...


 

post deze webpagina op: Facebook X / Twitter
Terug