'Ik heb U vrienden genoemd': Fratelli tutti!

Bevrijdingsdag in de Friezenkerk

Op zon­dag 5 mei, be­vrij­dings­dag en zesde zon­dag van Pasen, waren we voor een fees­te­lij­ke Eucha­ris­tie­vie­ring bijeen in de kerk van de Friezen (offi­cieel: SS. Michele e Magno). Deze dagen staan we bij­zon­der stil bij ver­bon­den­heid en vriend­schap. Be­vrij­dings­dag nodigt ons uit om ‘Fratelli tutti’ te zijn! Een ver­slag van deze bij­zon­dere dag.

Thema van de bede­vaart

De bede­vaart vanuit Am­ster­dam naar Rome is inge­ge­ven door de gedachte om als aanloop tot de vie­ring van het jubileum van Am­ster­dam en in het kader van de her­den­kingen van 4 en 5 mei aan­dacht te vragen voor de nood­zaak om werk te maken van de oproep van de paus in diens laatste En­cy­cliek ‘Fratelli tutti’. In een maat­schap­pij waarin de oorlogsge­dachte helaas terrein wint, waar steeds meer mensen alleen en een­zaam zijn, waar agressie toeneemt, ook tegen mensen die alleen maar hun plicht vervullen in dienst van de samen­le­ving, zowel in het ‘wer­ke­lijke’ leven als in de digitale wereld, in die maat­schap­pij wil­den we aan­dacht vragen voor het goed sa­men­le­ven van mensen en de mensen naar voren halen die zich inzetten voor de armen en wie aan de rand van de samen­le­ving.

Concreet

We zijn daarom heel dank­baar dat paus Fran­cis­cus enkele concrete ini­tia­tie­ven in Am­ster­dam heeft willen benoemen, niet omdat we andere ini­tia­tie­ven min­der zou­den vin­den, wel om concreet te wor­den, We danken de stich­ting KSBW die de finan­cie­ring van de nieuwe tulp met de naam ‘Fratelli tutti’ moge­lijk heeft willen maken om daar­mee deze bood­schap uit te dragen. We zijn ook dank­baar aan de jon­ge­ren van het koor Diga Maris die dit ini­tia­tief muzikaal wer­ke­lijk prach­tig hebben omlijst.

Hoe het thema tot uiting kwam

Bij alle vie­rin­gen en het concert en in de pau­se­lijke au­diën­tie heeft de bood­schap over liefde en verdraag­zaam­heid onder mensen, liefde­vol sa­men­le­ven in vriend­schap vanuit de bood­schap van het evan­ge­lie geklonken, in de geest van Fratelli tutti, met speciale aan­dacht voor de armen en allen die hulp en meeleven nodig hebben. De gevallenen van de tweede Wereld­oor­log en andere con­flic­ten zijn voorts bij­zon­der her­dacht tij­dens het concert, in de Sint Pieter en tij­dens een speciale her­den­king in de kapel van Tra Noi, het huis waar we verbleven.

Dank!

Ik dank allen die zich er zo goed voor hebben ingezet: Lisanne Bosman, Sander Evers, deken Eric Fennis, gedele­geerde voor bede­vaarten Eric van Teijlingen, pastoor Jacques Quadvlieg, Onno Baneke, Pieter Klein Beernink, het bestuur van KSBW en vele anderen. Veel dank! Het was prach­tig en we mogen hopen dat de bood­schap van deze dagen door velen zal wor­den opgepakt en verstaan.

Mis in de Friezen­kerk

Op zon­dag­mor­gen waren we in de Friezen­kerk voor een mooie Eucha­ris­tie­vie­ring met Diga Maris en rector Antoine Bodar, Kees van Duin als diaken, pastoor Henri ten Have, de dekens Eric Fennis en Eugene Jonger­den, pastoor Eric van Teijlingen, pater Jan Stuijt van de Krijt­berg, René Clumpkens, de familie Russell en de andere deel­ne­mers. Na afloop van de H. Mis ontmoetten we onder aan de trap naar de kerk van de Friezen, prins Jaime de Bourbon de Parme die toevallig ook in Rome was.
Het mid­dagmaal was ver­vol­gens in het restaurant van Venerina, met wie ik nog even op de foto ging.

De homilie was opnieuw in de geest van de the­ma­tiek van deze dagen, over de vriend­schap. Fratelli tutti!

Homilie

VRIENDSCHAP - "FRATELLI TUTTI"

ZESDE ZONDAG VAN PASEN B KERK VAN DE FRIEZEN

“Ik heb u vrien­den genoemd”

Een echte vriend

Onder de mooiste en be­lang­rijk­ste zaken van ons leven
is de vriend­schap.
In een echte vriend­schap
beleven we prach­tige men­se­lijke waar­den
zoals respect voor elkaar,
onderling ver­trouwen en trouw, offerbereid­heid.
Een echte vriend leer je vaak kennen
in moei­lijke perio­den;
met iemand die er voor je was
in tij­den van te­gen­spoed heb je een echte band.
Zoals Toon Hermans ooit al zei:
een echte vriend is iemand
die voor je bidt en voor je vecht,
pas als je iemand hebt
die met je lacht en met je grient,
kun je zeggen: ik heb een vriend.

Had die niet meer kunnen doen?

Dat is wat we ervaren bij echte vriend­schap onder mensen.
Als je een vriend hebt,
moet je eigen­lijk niet zozeer kijken
naar wat je mis­schien gewild had
dat die vriend nog meer voor je zou hebben gedaan,
maar meer naar wat die vriend wél heeft gedaan:
sprak daar liefde uit, ook opofferende liefde?
Dan heb je een vriend.
Maar soms hebben we in onze gedachten allerlei ideeën
over wat een vriend voor ons
zou hebben moeten betekenen
en zijn die gedachten en ideeën
te veel door ons­zelf ingevuld
en hou­den die te weinig reke­ning met de persoon in kwestie:
het kan zijn dat wij had­den gedacht
dat die vriend dit of dat
voor ons zou hebben moeten doen,
maar dat die vriend dat zeker niet uit kwade wil
maar om andere redenen
of door andere oor­zaken heeft nagelaten.

Wat heeft die wél voor mij gedaan

Ga dus meer af op datgene
waaruit de liefde en be­trok­ken­heid van die vriend wél is gebleken
om je relatie met die ander op waarde te kunnen schatten.
Je zult altijd iets in een ander missen,
niemand is volmaakt,
liefde kan niet zon­der ver­ge­ving
en het aan­vaar­den van een ander zoals die is,
maar is de kern goed?

Eerlijk­heid, geen roze wolk

Als je merkt dat iemand veel voor je over heeft
- ook al is het mis­schien niet altijd
dat wat je zelf voor ogen had -
dan heb je een vriend.
Maar als je merkt dat iemand alleen maar
om zich­zelf denkt,
met eigen dingen bezig is
en geen reke­ning met je houdt:
open dan je ogen en zeg in eer­lijk­heid tegen jezelf:
ik heb in hem of haar geen vriend.
Dan is het beter om zelfs
door verliefd­heid heen te breken
en eer­lijk en open te kijken
naar wat je relatie voorstelt.

Zeker: ook als iemand niet zo’n goede vriend is,
vraagt de liefde het van je om te verdragen en te ver­ge­ven,
maar het is wel beter om eer­lijk en hel­der
tegen­over jezelf te zijn.
Echte liefde is er als iemand zich­zelf geeft,
geen groter liefde kan iemand hebben
dan wie zijn leven geeft.
Als iemand dat voor je doet, dan heb je een vriend,
zegt Jezus in het evan­ge­lie van vandaag.

Onze vriend­schap met God

Eigen­lijk is het precies zo
in onze relatie tot God de Vader en tot Jezus Christus.
Het evan­ge­lie dat we zojuist hebben gehoord,
spreekt daar­van.
Je hebt een vriend, een echte vriend, in Jezus Christus
want Hij heeft Zijn leven voor je gegeven.
Zijn leven, Zijn lij­den en sterven
waren niet zomaar een weg met een fatale afloop,
het was niet alleen maar een noodlot
dat Hem zomaar overkwam.
Hij wist wat er ging gebeuren
en had weg kunnen gaan,
zich in vei­lig­heid kunnen stellen,
maar Hij heeft dit onder­gaan
uit liefde voor ons,
voor ons allen, uit verlossende liefde.

De tekens zijn een basis

Zeker, er zullen tal­loze keren zijn
waarop je hebt gedacht:
waarom geeft de Heer mij nu niet dit of dat,
als Hij toch zegt mijn vriend te zijn en van mij te hou­den?
Die vraag “waarom” kunnen we niet beant­woord krijgen,
want we zullen er reke­ning mee moeten hou­den
dat Zijn gedachten en de plannen anders zijn dan de onze,
dat die plannen ook lij­den en tegen­slag kunnen insluiten
al is dat voor een hoger goed,
zoals dat ook in Zijn eigen leven het geval was.
Wij zijn een stipje in een onmete­lijk heelal.
Zijn gedachten zijn eindeloos boven de onze verheven,
maar het zijn gedachten van liefde.
Kijk dus meer naar de tekens van liefde
die Hij heeft getoond,
in de heilsge­schie­de­nis en in je per­soon­lijk leven,
meer nog dan naar wat je niet begrijpt.
Die tekens zijn je basis om te kunnen zeggen:
Ik heb een vriend, een hemelse vriend!
God is iemand die mijn geluk wil,
die mij Zijn vriend noemt.

Opnieuw beginnen

Die vriend­schap is tevens een uit­no­di­ging aan ons
om te blijven in de liefde van Jezus Christus.
Je mag fouten maken, je vergissen,
je mag vallen en zon­digen;
dat alles zal de vriend­schap niet onherstel­baar bescha­digen,
niet zoals dat bij mensen kan gebeuren,
dat iemand je nooit meer wil zien
of dat jezelf iemand nooit meer wil zien.
Nee, zo is Hij niet! Ook de leer­lin­gen
tot wie Jezus de woor­den zei
die we hebben voor­ge­le­zen,
waren niet perfect geweest.
En daarom zijn die woor­den “Blijft in mijn liefde”
ook een uit­no­di­ging om steeds weer
op te staan en opnieuw te beginnen met lief te hebben.
Dan zul je vruchten dragen die blijvend mogen zijn.