Redemptoris Mater seminarie stabiele factor

Maan­dag­avond 6 januari heb ik het Re­demp­to­ris Mater semi­na­rie bezocht, een inter­na­tio­naal dio­ce­saan missio­nair semi­na­rie van se­mi­na­risten die de Neo­ca­te­chu­me­nale Weg volgen en zich be­schik­baar hebben gesteld om de wereld in te gaan en pries­ter te wor­den waar zij nodig zijn. De se­mi­na­risten wor­den pries­ter van het bisdom Haar­lem-Am­ster­dam en stu­de­ren aan De Tilten­berg.

Er zijn al bijna twin­tig pries­ters heel ver­dienste­lijk werk­zaam in het bisdom. Enkele pries­ters zijn ‘uitgeleend’ aan andere bis­dom­men: Rotter­dam, Roermond en een bisdom in Italië. Eén pries­ter is op intinerantie, een soort missie­jaar. De se­mi­na­risten - momen­teel zijn er twin­tig - zijn afkoms­tig uit Chili, Neder­land, BrazilIë, Polen, Italië, Venezuela, India, Spanje, Kroatië. Costa Rica, Nicaragua en Malta; een zeer inter­na­tio­naal gezel­schap dus. Maar doordat zij de studie en de pas­to­rale stages in Neder­land volgen en in contact zijn met Neder­landse ge­meen­schappen, maken de meesten goede vor­deringen in de taal.

Samen hebben we de heilige Eucha­ris­tie gevierd, de maal­tijd genoten en bijge­praat...

In de homilie hebben we nog even stil gestaan bij het Ad Limina bezoek en de ont­moe­ting met paus Fran­cis­cus, die de bis­schop­pen heeft aangespoord om nooit toe te geven aan ont­moe­di­ging en erop uit te gaan en om ook in het gelaat van de arme Christus te ont­dek­ken. De evan­ge­lie­le­zing ging vandaag over de eerste ver­kon­di­ging van Jezus, die daarbij blijk gaf veel oog te hebben voor de lijden­den, de armen en de zieken. De eerste lezing wees op de nood­zaak van de onder­schei­ding der geesten: in aanslu­ting bij de woor­den van de paus moeten we voor ogen hou­den dat moedeloos­heid nooit een goede raadgever is, dat komt niet van God. Maar wat God groot maakt, wat Zijn verlossende kracht herkent, dat komt van God!