Opname in de kerk bij La Vie op feest van Drie-eenheid
Juist dit geheim laat zien dat God van ons houdt
In het R.K. centrum voor innerlijke heelwording "La Vie" in Zeewolde vinden mensen niet alleen een weg naar innerlijke genezing, maar ze ontdekken ook het beeld van God in hen. Op de zondag van de heilige Drie-eenheid, halverwege de middag, trad Joke Johanna Lenting er toe tot de katholieke kerk en ontving het heilig vormsel. Daarbij heb ik de volgende homilie gehouden.
Homilie
Dit feest van de allerheiligste Drieëenheid
doet ons God kennen
als Vader, Zoon en heilige Geest.
Toch is er maar één God.
In de Islamitische wereld
heeft men hier vaak moeite mee
en worden christenen ervan beschuldigd
verschillende Goden te aanbidden.
Dit is natuurlijk een misverstand.
Wij erkennen en aanbidden één God,
maar die ene God heeft zich aan ons
als Vader, Zoon en heilige Geest doen kennen;
dat is een geloofsmysterie,
het wezen van God kunnen wij niet doorgronden,
maar juist dit geheim van de Drieëenheid
maakt ons duidelijk hoezeer God ons liefheeft,
dat Hij ons helemaal aanvaardt,
dat Hij ons bemint,
dat wij gewenst zijn door Hem,
dat Hij alles voor ons over heeft
en dat Hij ons begeleidt
met Zijn liefde en genade.
Dat de ene God
zich als drie personen aan ons heeft geopenbaard,
maakt de eenheid van God niet minder,
maar wel rijker:
God is geen monolithisch blok,
geen ongenaakbare God,
maar een God die is uitgegaan,
die mens geworden is
om ons leven en lijden te delen
en die altijd bij ons blijft
in de heilige Geest die als een vuur,
als een licht
aan onze harten is meegedeeld.
God is heel dicht bij ons
en Hij houdt van ons.
Het is dit wat de lezingen van deze dag
van de Allerheiligste Drieëenheid
ons willen meegeven:
in de eerste lezing gaat het
over het volk van de Joden in de woestijn:
“De Heer is een barmhartige en medelijdende God,
groot in liefde en trouw”
en Mozes vraagt God daar
om met het volk, met ons mensen
mee te trekken.
In het evangelie is het Jezus zelf
die tot Nikodemus spreekt met die bekende woorden:
“Zozeer heeft God de wereld liefgehad,
dat Hij zijn eniggeboren Zoon heeft gegeven”.
Dat is de grootste genade van je leven:
dat er Iemand is die zozeer van je houdt
dat Hij het kostbaarste wat Hij heeft
voor je over heeft.
Als je van een mens waardering ontvangt,
steun, liefde, richting,
dan weet je tegelijk altijd dat die mens
een passant is in je leven;
geen mens kan je totaal opvangen,
geen mens kan je echt helemaal dragen,
geen mens kan je uiteindelijk gelukkig maken,
want die mens is beperkt
niet alleen in zijn gaven en mogelijkheden,
maar ook in de tijd die hij krijgt.
En daarom moeten we iedere mens
die we ontmoeten
ook weer loslaten
en een stukje eenzaamheid durven aanvaarden
vanuit de kracht die het geeft
dat wij toch in de liefde van Één
geborgen zijn:
dat is Degene die ons zo wonderbaar
gevlochten heeft in de moederschoot,
dat is Degene die ons kent, ons doorschouwt en doorgrondt,
die ons beter kent dan wij onszelf kennen
en die Liefde is:
Hij ziet ons aan
niet als een monolithisch, oordelend blok, van buiten af,
maar vol barmhartigheid en liefde, van binnenuit,
want Hij is de Drieëne God:
Hij is Vader, Zoon en heilige Geest:
Hij is gekomen om alles voor ons te doorstaan
en Hij is meegedeeld aan onze harten
als vuur, als liefde,
als een kracht,
die het duister overwint
en in ons hart die gloed, die warmte legt
waardoor de tunnel nooit alleen maar donker is.
Voor ieder mens is het belangrijk
te mogen zien en te weten
dat hij aanvaard wordt, liefgehad,
dat hij gewenst is.
“Ben ik door jou gewenst?”
Geen mens kan die vraag
alleen maar positief beantwoorden,
want er zit altijd een grens aan,
omdat die mens eindig is in zijn aardse bestaan
en omdat hij beperkt is,
omdat hij soms iets wenst in ons,
iets zoekt bij ons,
maar niet de persoon aanvaardt die wij mogen zijn.
We kunnen als mens alleen maar proberen
in de kracht van de heilige Geest,
te lijken op God
wiens beeld in ons is gelegd:
de God die barmhartig is, “groot in liefde en trouw”(1e lezing).
Dat mensen Hem in ons mogen herkennen
en dat het hen tot God mag brengen,
want Hij alleen kan iemand echt
volledig en totaal, oneindig wensen.
Door Hem zijn wij gewenst, aanvaard,
altijd en overal,
zelfs toen wij zondaars waren.
Dat is de kern van Zijn liefde voor ieder van ons.
Beste Joke, het is mij een vreugde
dat ik op deze mooie dag
van het hoogfeest van de heilige Drieëenheid
je op mag nemen in de kerk
en het heilige vormsel toe mag dienen.
Je belijdt je geloof
en uiteindelijk is dat
- behalve een innerlijke overtuiging -
een act van vertrouwen:
je geeft je over, je vertrouwt je toe
aan de drieëne God
in wiens Naam je ooit bent gedoopt.
Je treedt toe tot de gemeenschap van de katholieke Kerk,
een wereldwijde gemeenschap
waarin je je broeders en zusters mag herkennen,
in de goeden en de slechten,
de heilige en de zondaars,
de hoogsten en grootsten
en de kleinsten en zwaksten.
Je mag hen allen dragen in gebed;
‘mogen’ want het is een genade
iets van jezelf te mogen geven
opdat anderen eeuwig leven mogen hebben.
Over de heilige Geest die je ontvangt
wordt gesproken als over een “zegel”:
“Ontvang het zegel van de heilige Geest...”,
wordt er gezegd wanneer het Vormsel wordt gegeven;
een zegel laat een blijvende afdruk na
en zo is het met het ontvangen van dit sacrament:
het is voor heel het leven, voor altijd
dat je nu de gave van de heilige Geest ontvangt.
Natuurlijk zijn er ook andere krachten werkzaam,
andere gevoelens en gedachten
en verleiding door de duivel,
maar iedere keer mag dan de boodschap klinken:
ga terug naar de kern,
naar de gave die je hebt ontvangen,
naar de kracht van de heilige Geest.
Vrees het duister niet,
wacht op Zijn komst.
De handoplegging brengt de bescherming tot uitdrukking,
die je hiermee gegeven wordt;
de zalfolie, het heilig chrisma
is een teken van de kracht van God
die zacht binnendringt,
die heelt, geneest
en die er is
ook als er niet veel van te zien is.
Het is een uitnodiging tot vertrouwen:
God is met je.
Amen.