Maria, je lijntje naar God

Op het hoog­feest van Maria Ten­hemel­op­ne­ming was ik voor de heilige Mis in Heiloo, waar vele mensen naar toe waren geko­men om dit feest bij Maria te vieren. Na afloop maakten vele mensen gebruik van het Oesdom-terras om daar in het zonnetje koffie te drinken (of iets anders; zie foto)

Hierbij de homilie die ik hier heb gehou­den

Homilie

Fijn dat u vandaag hierheen bent geko­men
om dit feest van Maria
bij Onze Lieve Vrouw ter Nood in Heiloo,
op kapel bij het Putje te vieren.
We vieren vandaag
een van de grootste Maria­feesten
dat Maria met lichaam en ziel
in de hemel is opgeno­men.

Hoe kan dat, wat betekent dat, ?
zijn vragen die mis­schien ook in ons wel eens opkomen.
Oude overleve­ringen in allerlei talen
ver­tellen ons hoe Maria
bij haar heen­gaan, door de apos­te­len
uitgeleide werd gedaan
en dat zij op de derde dag
in de hemel werd opgeno­men.

De eerste chris­te­nen vier­den dit feest
en noem­den het de “ transitus Mariae” ,
de overgang van Maria.
In 1950 werd de Ten­hemel­op­ne­ming van Maria
tot vaste leer­stel­ling – Dogma – van de Katho­lie­ke kerk verklaard
door Paus Pius XII:
Maria is met ziel en Lichaam in de Hemel.

Die derde dag
waarop Maria tot leven gewekt
en in de hemel werd opgeno­men,
volgens verhalen van de chris­te­nen
van de eerste eeuwen,
is na­tuur­lijk een teken
dat zij verbon­den was met Jezus , haar Zoon,
die op de derde dag verrezen was.
Maria had als moe­der
voor haar Zoon geleefd,
zij was zich bewust geweest
van de grote zen­ding
die Jezus kwam vervullen:
alle mensen te verlossen
en hen na dit leven thuis te brengen
in het huis van de Hemelse Vader.
Maria had Jezus ont­van­gen, hem gesteund
en zij was met Hem mee­ge­gaan
tot onder het kruis,
waar Jezus haar als moe­der gaf
aan alle mensen.

Dat was haar zen­ding geweest,
daarvoor had zij geleefd
en zij zal die zen­ding voort­zet­ten
tot aan het einde der tij­den
door de gebe­den en de noden van de mensen
bij God te brengen.

De Ten­hemel­op­ne­ming van Maria
is dus een teken
dat Maria heel nauw met Jezus verbon­den is
en met de Drie-ene God.
Roep haar maar met ver­trouwen aan,
want Maria is een mens,
heel gewoon en een­vou­dig
– “een arme dienst­maagd”, noemt zij zich­zelf-
en zij is tege­lijk je lijntje naar God.
Maria geeft hoop en ver­trouwen.
Maria is een­vou­dig
en daarom mogen wij ook een­vou­dig zijn
in onze relatie met God.
Lang gele­den, zo ver­telt een oud verhaal,
was een oude man op weg
met zijn kar met paard ervoor,
maar onderweg reed hij over een kei
em brak een van de wielen af.
De man ing van armoe maar naast zijn kar zitten,
in de hoop dat zijn zoon hem zou komen zoeken.
Het was in de tijd
dat er nog geen mobiele tele­foons waren.
Na een tijdje wilde de man gaan bid­den om uit­komst,
maar hij was alle gebe­den van zijn jeugd vergeten.
Toen zei hij tot God:
Ik ben alle gebe­den vergeten,
maar weet U wat,
ik zal alle letters van het alfabet tien keer zeggen,
U weet en kunt toch alles,
U kunt er dan zelf wel
een mooi gebed van maken.
De man begon en God verscheen hem toen
- zo ver­telt dit oud verhaal –
en Hij zei:
“Dit was het mooiste gebed,
dat ik vandaag heb gehoord.
Je gebe­den zijn verhoord”.
Een gebed is mooi als het een­vou­dig is en van harte,
in de geest van Maria.

Na­tuur­lijk hebben we het allemaal weleens moei­lijk,
er loopt bij ons allemaal wel eens een wiel van de wagen…..
we missen iemand, de ge­zond­heid gaat niet goed,
er is iets met de kin­de­ren, de klein­kin­de­ren,
je wordt gepest op school
of je re­sul­taten vallen tegen,
je wordt wegbezuinigd
of noem maar op.
We lopen vast, we kunnen niet goed ver­der.
Maria is dan de vrouw
naar wie we mogen kijken:
zij was haar man kwijt en haar Zoon,
zij stond alleen met vele vragen,
maar haar hou­ding bleef altijd
wat zij ooit in dat ene woord had gezegd:
“Fiat”, “Laat het gebeuren;
Mij geschiede naar Uw Woord”,
En daarbij kwam die aanspo­ring
om je open te stellen voor God
en in gebed en over­we­ging
iets meer van Hem te begrijpen:
“Doe maar, wat Hij U zeggen zal”,
dat waren de laatste woor­den,
die ons van Maria zijn over­ge­le­verd.

Een tijdje gele­den was ik op het strand.
Er stond een stevige wind
en een aantal mannen waren daar
aan het Kite-surfen:
op een surf­plank je voort laten bewegen
met een soort vlie­ger in de han­den.
Een mach­tige sport; je moet er sterk voor zijn
en de vlie­ger goed vast­hou­den en sturen.
Er waren ervaren surfers bij
en af en toe wer­den ze door de wind
en hun vlie­ger, hun Kite,
metershoog opgetild
om daarna weer rus­tig neer te komen.

Zo gaat het eigen­lijk ook in ons geloof.
We hebben een lijntje naar boven.
Je moet sterk zijn, goed vast­hou­den
aan dat lijntje dat je met “boven” verbindt.
Onze Kite, onze vlie­ger is Maria,
de heilige Geest is onze wind.
Maria is voor ons een mens,
en toch is zij hoog verheven, bij God.
Onze band met Maria
geeft warmte en nabij­heid aan ons geloof.
Als we haar vast­hou­den
kan de heilige Geest
in ons zijn werk doen,
ons optillen uit het alle­daag­se,
ons uit­zicht geven
en een bre­der per­spec­tief.

Want er is meer,
we moeten ons niet laten opsluiten in ons­zelf,
we zijn niet alleen met onze pijn of ons verdriet;
er is toe­komst, een uit­zicht.
En we zijn nog onderweg,
onderweg naar iets moois,
zoals deze dag ons wil voor­hou­den.
Want wat Maria heeft gekregen
met lichaam en ziel in de hemel,
dat is ook onze toe­komst,
dat is ook onze bestem­ming.

Dus: laat je door Maria,
met de kracht van de heilige Geest
op tillen boven de golven die je leven teis­te­ren.
Kijk naar boven, kijk om je heen;
er is meer dan ons eigen verdriet,
meer dan ons eigen wereldje
en alles is in Gods hand.
Dus ga door,
dank­baar en met ver­trouwen….
Zoals Maria ons heeft voor­ge­daan.

Amen