Afscheid van de kapel van het Moederhuis
Zusters Augustinessen van Heemstede
Op dinsdag 16 december waren de meeste Augustinessen van Heemstede bijeen in het moederhuis aan de Glipperdreef om daar in een Eucharistieviering afscheid te nemen van de kapel, die aan de eredienst wordt onttrokken.
De zusters trekken zich terug in een ander gebouw op dezelfde locatie en het moederhuis zal worden verkocht. Natuurlijk was er weemoed en een zeker verdriet, ook omdat één van de zusters, Marie-Anne, net boven aarde stond en vrijdag begraven zal worden. Toch ademde de viering hoop en dankbaarheid en vertrouwen vanuit een echt religieuze geest. Bij deze gelegenheid heb ik de hieronder staande homilie gehouden.
Homilie:
AFSCHEID VAN DE KAPEL VAN HET MOEDERHUIS
De lezing die U voor deze dag hebt uitgekozen
doet ons natuurlijk herinneren
aan het grote motto van de heilige Augustinus,
wiens leefregel u volgt,
door wiens werk U zich laat inspireren.
“Ama et fac quod vis”,
heb lief en doe wat je wilt.
Het wil zeggen dat wie vanuit de liefde leeft,
eigenlijk niet fout kan gaan.
Wie de liefde tot God en de naaste als leidraad heeft,
raakt het spoor van de drieëne God, die liefde is,
niet kwijt.
\De evangelielezing past nog op een andere wijze
heel goed bij deze dag:
het is een afscheid,
waar het daar om gaat:
Jezus neemt afscheid van Zijn leerlingen.
Zo kan het vandaag ook wel voelen:
U verlaat een plek die U heel dierbaar is:
deze kapel en dit moederhuis,
waar zoveel zusters hebben verbleven,
professies afgelegd en gevierd,
dit huis dat een centrum is geweest
van een prachtige congregatie,
die zoveel goed heeft gedaan
voor zieken en bejaarden thuis en in het ziekenhuis.
Ergens doet dat pijn,
zeker nu U in de huidige tijd kunt zien
hoezeer juist het eigen charisma van uw congregatie
goed en nodig zou zijn - opnieuw -
in deze maatschappij
waar thuiszorg en menswaardige ziekenzorg
steeds meer onder druk komen te staan
van bezuinigingen.
Maar die Heer die in het evangelie afscheid neemt
van Zijn leerlingen
zegt tegelijk
dat Hij hen niet verweesd achter zal laten,
dat Hij aan hen een Helper zal geven
en Hij laat hen vrede na.
Beste zusters,
deze zelfde gevoelens,
datzelfde vertrouwen
mag er vandaag ook bij U zijn:
Uw congregatie heeft mooi werk gedaan,
echt een bijdrage gegeven,
de zusters hebben bemind
en daardoor in deze wereld
iets van de liefde van Jezus zichtbaar gemaakt
en van het ideaal van de heilige Augustinus.
Er is iets moois verricht
en daar mogen we op een dag als vandaag
bijzonder dankbaar voor zijn.
Dank U, lieve Heer,
voor al het goede en mooie dat de zusters
in ruim 125 jaar hebben kunnen doen!
Dus, probeer niet slechts in weemoed en met pijn
om te zien,
maar zie om in dankbaarheid
en vertrouw dat het goede dat is gedaan,
de inspiratie die is beleefd en doorgegeven,
niet zonder uitwerking is gebleven.
Natuurlijk is een tastbaar vervolg
de Congregatie die in Indonesië het werk voortzet.
Maar uiteindelijk kan God alleen
de vruchten tellen.
Onze opdracht is het te vertrouwen
dat God die een goed werk is begonnen
het ook zal voltooien
en vruchtbaar doen zijn.
En ik bid en hoop van harte
dat U het charisma van uw Congregatie
wilt blijven leven.
Laat U inspireren door de woorden
en het leven van Augustinus.
Hij leefde in een tijd
dat de christelijke wereld van noord-Afrika
werd overrompeld en vernietigd.
Alles leek afgelopen
en toch was juist die bisschop Augustinus
de grote inspirator,
de meest gelezen kerkvader
aller tijden.
Zelfs nu op dit moment worden zijn werken
gelezen en vertaald
en is hij een inspiratiebron voor velen.
Zo mogen wij ook zien naar het goede
dat wijzelf hebben mogen verrichten met Gods hulp;
we moeten niet kijken met pijn in het hart
omdat het voorbij is,
maar met vreugde omdat het heeft mogen zijn
en met vertrouwen omdat het een uitwerking zal hebben
die wij niet kunnen bevroeden,
want het was uiteindelijk het werk van de Heer.
“Laat Uw hart niet verontrust of kleinmoedig worden”.
En de eerste lezing sloot daar bij aan:
“Ik heb het gedaan en ik blijf u dragen,
ik blijf dezelfde...”
Hij is dezelfde, gisteren, vandaag en altijd.
Dat wil zeggen dat Hij een bruidegom is
die U nog net zo zeer bemint
als op de dag
dat U Uw jawoord gaf
en Uw professie deed.
En wat is het mooi
als U zult kunnen zeggen:
Mijn liefde voor Hem is niet verflauwd,
wel meegegroeid,
verdiept,
geworteld,
vervuld
en straks voltooid
als we bij dat hemels bruiloftsmaal mogen zijn,
waarvan deze Eucharistie
een afbeelding is.
Dus, ik zou zeggen:
als we straks deze kapel verlaten
en een tijdperk afsluiten,
zeg dan in uw hart:
“U, Heer, trekt met mij mee,
U zult er altijd zijn,
uw Geest woont in mijn hart,
ik ben en blijf van U
waar ik ook ga
of hoe het ook zal zijn”.
Zo zal de gave van Uzelf,
die U ooit hebt gedaan
toen U Uw geloften aflegde,
alleen maar sterker worden.
Van harte wens ik U:
Gods zegen
en heel veel inspiratie
op Uw weg met de Heer
naar het huis van de Vader.
amen.
