Dag van de religieuzen gevierd in Amsterdam
In kader van paus Franciscus’ Jaar van Godgewijde leven
Het door paus Franciscus uitgeroepen jaar van de religieuzen is in het bisdom Haarlem-Amsterdam gevierd op 2 februari, de Dag van het Godgewijde leven, in het Begijnhof te Amsterdam, georganiseerd door de paters Sacramentijnen die daar hun gemeenschap hebben.
Tijdens de Eucharistieviering waarmee de viering 's middags begon heb ik onderstaande homilie gehouden. Na de H. Mis was er een samenzijn met een lezing van Mgr. J. van Burgsteden en een maaltijd voor de ongeveer zestig aanwezige religieuzen.
Ook het bisdomblad ‘Samen kerk’ is deze maand gewijd aan het Godgewijde leven. In de komende afleveringen van dit magazine zal steeds aandacht worden gegeven aan een van de religieuze gemeenschappen in het bisdom. Op zaterdag 11 april zal opnieuw een dag voor de religieuzen worden gehouden, dan in het diocesaan centrum in Heiloo.
Homilie
Kijken en uitzien...
Zusters en broeders,
Wat moet er zijn omgegaan in het hart
van die twee oude mensen,
die hun leven lang hadden gewacht
op de komst van de Heer,
voor wie het leven
één groot uitzien was geweest
naar de Heer die komt.
En wat een wonder ook
dat zij Hem hebben herkend
in dat kleine kind
dat door Zijn ouders
werd opgedragen
met als gave twee jonge duiven.
Hoe kon het dat zij
in dat armzalige gezinnetje
het heil van de wereld hebben herkend?
Dat kon alleen
omdat zij anders keken,
de werkelijkheid met andere ogen zagen
dan de vooraanstaanden en de machtigen,
de oudsten, de schriftgeleerden en Farizeeën.
Zij keken niet met de ogen
van wie macht hebben of rijk zijn;
zij zochten een andere glorie,
zij keken met ogen
die een leven lang hadden uitgezien
naar de komst van de Heer.
Tegendraads getuigenis...
Is dat eigenlijk niet precies ook
de roeping van een religieus, een God gewijde
in de wereld van verleden en heden?
Simeon en Hanna,
maar ook de ouders van dit Kind,
Maria en voedstervader Jozef
zijn prachtige, inspirerende modellen
voor ieder die zijn leven aan God heeft toegewijd,
op de eerste plaats voor U die dit hebt gedaan
door de geloften op de evangelische raden,
waardoor U op een bijzondere en nabije manier
Jezus navolgt
die voor ons arm, kuis en gehoorzaam
heeft geleefd
en op deze dag aan de hemelse Vader werd opgedragen,
zoals U ook zelf dat hebt gedaan
op de dag van Uw professie.
De drie evangelische raden
gaan precies in tegen wat bijna iedereen wil en zoekt:
rijkdom, relaties en macht.
U bent een teken van het tegendeel,
een teken van het evangelie van onze Heer Jezus Christus
door te kiezen voor armoede, zuiverheid en gehoorzaamheid.
Zoals het leven van Simeon en Hanna
is het leven van een Godgewijde
wezenlijk een uitzien naar de Heer
die naar ons toekomt;
zoals het leven van Maria en Jozef
draait het leven van Godgewijden
om de liefde voor Jezus,
wiens gelaat zij mogen herkennen
in degenen aan wie zij dienstbaar zijn:
de armen, kinderen en jongeren, zieken,
mensen die God zoeken
enzovoorts.
Dag van het Godgewijde leven
de H. Paus Johannes Paulus II
heeft deze Werelddag voor het Gewijde leven
in 1997 ingesteld met een drievoudig doel:
God dank te zeggen voor de grote gave
van het God gewijde leven
dat de Kerk verrijkt
met zoveel verschillende mooie charisma’s;
ten tweede: het God gewijde leven
in de Kerk meer bekendheid te geven
en de waardering ervoor te laten toenemen;
en ten derde: om de religieuzen
en alle God gewijden
een gelegenheid te geven
om God dank te zeggen voor hun mooie roeping
en voor alles wat God in en door hun leven heeft bewerkt
en steeds duidelijk te beseffen
dat het God gewijde leven
een onvervangbare, uiterst belangrijke plaats heeft
in de Kerk en in de wereld .
Geld, seks en macht of arm, kuis en gehoorzaam?
Wat hebben we dat in onze tijd hard nodig:
mensen die tegendraads leven,
tegen de draad in
van een wereld die niet met God rekent,
die geen waarde kent en werkelijkheid
buiten deze wereld.
In de westerse wereld op de eerste plaats,
die zo vaak draait om geld, seks en macht,
is het leven van een religieus, een God gewijde
een prachtig teken
dat die zaken eigenlijk niet belangrijk zijn,
dat de vreugde, de vrede en het geluk
uit een heel andere bron afkomstig zijn.
Jaar van het religieuze leven
We vieren nu tot volgend jaar
het jaar van het God gewijde leven.
Op 2 februari volgend jaar
zal de paus de viering van dit bijzondere jaar
in Rome plechtig afsluiten.
Graag wil ik vandaag nog even
de gedachten naar voren brengen
die paus Franciscus in zijn apostolische brief
aan dit bijzondere jaar
heeft meegegeven.
Die staan eigenlijk allemaal wel
in de lijn van wat ik zojuist heb gezegd.
U bent geroepen in deze wereld een teken te zijn
en we zien al wel aan Simeon en Hanna,
dat leeftijd er daarbij absoluut niet toe doet,
hoewel iedere leeftijd zijn eigen gave heeft.
Vreugde!
Hoe kunnen we nu zo’n teken van Christus zijn?
Voor veel religieuzen zal het niet meer mogelijk zijn
dat in apostolaatswerken te doen.
Maar het eerste wat de paus heeft genoemd
is niet dat, maar iets wat in ons zit: de vreugde.
Laat onze kloosters en huizen
plaatsen van vreugde zijn,
laten wij allen mensen van vreugde zijn,
niet somber, niet triest,
zo zegt de paus,
want de Kerk groeit niet door proselitisme
maar door aantrekkingskracht.
We zijn toch verlost?
We hebben toch hoop?
Wij zien toch toekomst,
een toekomst die ligt in de hand van God?
Dus: vreugde,
een vreugde die sterker en groter is
dan wat ons overkomt.
De bron van die vreugde is dat we
het gelaat van Christus herkennen in alles,
ook als we ons zwak voelen en pijn lijden.
“Wanneer ik zwak ben, ben ik sterk”,
zei de apostel Paulus al (2 Kor. 12,10)
en hoe we ook zijn en wat ons ook mag overkomen,
we zijn geborgen in Gods hand,
wij zijn mensen van hoop,
wij kijken naar iets uit
en naar Iemand,
zoals Simeon en Hanna in de tempel.
evangelische logica
We zijn dus geroepen een teken te zijn
en dat noemt de paus tegelijk
onze profetische taak:
maak de wereld wakker
door plaatsen te scheppen
waar de evangelische logica wordt geleefd.
Dat is een andere logica
dan die we om ons heen zien
in de wereld van vandaag,
die profetische wijze van leven
vraagt om de gave van onszelf,
om broederlijkheid,
aanvaarding van elkaar,
verdragen
en wederzijdse liefde.
Experts in 'communio'
Om dat te bereiken moeten we met Gods hulp proberen
om - zoals de paus dat noemt -
experts van ‘communio’ te zijn:
erop gericht om mensen bij elkaar te brengen,
te verenigen, samen te binden, één te blijven.
Geen geroddel, geen afgunst,
geen mentaliteit van kritiek,
maar begrip en aanvaarding,
in liefde open staan voor elkaar.
Naar buiten gaan...
Dat geldt niet alleen in onze eigen gemeenschap
maar ook naar buiten toe:
de profetische wijze van leven
wil open staan
voor ontmoeting met anderen
en gemeenschap scheppen.
Dus laten we
in zoverre we kunnen
en dat bij ons charisma past,
naar buiten gaan....
naar de zieken, zwakken, verwaarloosden,
alleenstaanden, jongeren, gezinnen.
Uiteindelijk nodigt paus Franciscus ons uit
om onszelf te bezinnen
uitgaande van ons verlangen
om in dit leven, in de wereld,
een teken van God te zijn,
op deze vraag:
Wat vraagt God van mij vandaag,
vanuit het charisma van mijn Instituut?
Hoe kan ik dat uitzien naar de Heer
dat eigen is aan het God gewijde leven,
in mijn bestaan gestalte geven?
Van harte wens ik U toe
dat dit bijzondere jaar
van het Godgewijde leven
U daarbij veel inspiratie mag geven.