Laat het duister je niet overwinnen...!

Bij dodenherdenking en conclaaf

In de ka­the­draal in Haar­lem ston­den we stil bij allen die hun leven gaven voor onze vrij­heid, voor vrede en recht­vaar­dig­heid. We blikten terug op de bede­vaart naar Rome, het over­lij­den van paus Fran­cis­cus en het Conclaaf dat woens­dag begint en waarin de nieuwe paus zal wor­den gekozen.

Bij gelegen­heid van Dodenher­den­king zongen de cantores na de communie het Pie Iesu van Duruflé. Ook in de voor­beden en de preek ston­den we hierbij stil.

Rome

Maar na­tuur­lijk ging onze aan­dacht ook uit naar wat momen­teel in Rome gebeurt: de voor­be­rei­dingen voor het Conclaaf zijn bezig: de kar­di­na­len komen in Algemene Ver­ga­de­ringen bijeen om elkaar te leren kennen en te spreken over het pro­fiel van een nieuwe paus. Zij bid­den en wor­den begeleid door gebed. Woens­dag­avond zullen zij de Sixtijnse kapel binnentrekken en klinkt het "extra omnes": allen buiten, die niet tot de kies­gerech­tigde kar­di­na­len behoren. Ook wij bid­den dat de heilige Geest hun keuze zal verlichten en sturen.

Weer vissen

In de homilie ston­den we stil bij het evan­ge­lie van deze zon­dag (Jo. 21, 1-19), waarin de leer­lin­gen weer gaan vissen en de verrezen Heer zien en waarin Petrus tot her­der van de kerk wordt aan­ge­steld.

Hier­on­der de homilie en de voor­beden van deze dag

De Heer is bij je...!

DERDE ZONDAG VAN PASEN

Paus­keuze

Vandaag hoor­den we een van de evan­ge­lies
waarin Jezus aan Petrus de opdracht geeft
om als her­der van de kerk
de kudde te wei­den.
Het is bij­zon­der toepas­se­lijk op deze zon­dag,
nu in Rome de kar­di­na­len
bijeen zijn voor hun overleg
en aan­staande woens­dag
het conclaaf gaat beginnen
waarin de nieuwe paus gekozen wordt,
als op­vol­ger van Petrus.
Het kan dus goed zijn,
dat we volgende week al
een nieuwe paus hebben.

Bede­vaart naar Rome

Afgelopen week waren we
met meer dan duizend pelgrims in Rome
voor een natio­nale bede­vaart voor het heilig jaar.
Ook vanuit ons bisdom
waren er drie groepen in Rome.

Afscheid paus Fran­cis­cus

Ik was dank­baar dat ik tevoren
nog gelegen­heid heb gehad
in de Sint Pieter afscheid te nemen van paus Fran­cis­cus
en zijn begrafenis bij te wonen,
in dank­baar­heid voor het mooie en goede
dat hij voor de kerk en de mens­heid
heeft bewerkt,
vooral door zijn aan­dacht voor de armen.
Moge hij in vrede zijn, thuis bij de Heer!

Gebed voor conclaaf

Laten we nu bid­den voor de kar­di­na­len
om het licht van de heilige Geest,
om een goede op­vol­ger te kunnen kiezen
van paus Fran­cis­cus,
of eigen­lijk: een op­vol­ger van de apostel Petrus,
want de paus is als her­der van heel de kerk
de op­vol­ger in het Petrus­ambt.

Tegen­val­lers

Ik denk dat we allemaal
weleens momenten in ons leven hebben,
dat we teleur­ge­steld zijn |
en het allemaal niet zo zien zitten
en we ook niet zo’ n goed uit­zicht hebben
op de toe­komst.
Dat kan na­tuur­lijk allerlei redenen hebben,
maar ik vermoed dat we bijna allemaal
weleens hebben ervaren
dat alles toch weer heel anders kan uitpakken
dan waar het in eerste instantie op leek.
Soms zien wij het vrij somber in
en komt er een wen­ding
die alles toch weer anders maakt.
Soms zien wij geen uit­zicht
maar lossen de problemen zich gelei­de­lijk op.

Hope­loze gedachten

Som­mi­ge mensen zeggen nu bij­voor­beeld
dat ze geen kin­de­ren op de wereld willen zetten,
omdat de toe­komst van die wereld er niet goed uitziet,
som­mi­ge mensen ver­wach­ten zelfs
het einde van de wereld.
Soms willen wij het bijltje erbij neergooien,
maar kijken we toch net iets te beperkt,
te men­se­lijk.
Zo zijn er ook mensen,
zeker in het nabije verle­den,
die denken of dachten
dat de katho­lieke kerk
wel zou ophou­den te bestaan,
omdat vele mensen niet meer geloven.

Pelgrim van hoop

Maar dit zijn allemaal men­se­lijke gedachten;
voor een christen geldt
dat je bent uit­ge­no­digd
om een pelgrim van hoop te zijn,
niet een hoop tegen alle hoop in,
maar hoop omdat je gelooft en ver­trouwt
dat het lot van de wereld
en de loop van de ge­schie­de­nis
niet in onze han­den liggen,
dat wij ge­roe­pen zijn
om er het beste van te maken,
onze krachten te geven
aan de opbouw van het ko­nink­rijk van God,
maar dat we tege­lijk ge­roe­pen zijn
om het re­sul­taat van ons werken en bid­den
in Gods han­den te leggen,
want niet wij zijn Heer en Meester,
dat is er maar een!
De toe­komst is in Gods hand!

Verdrongen

We hoor­den zojuist van de apos­te­len
die ook te maken kregen met teleur­stel­ling
en het niet meer zagen zitten.
Dat was de reden
waarom ze maar weer gingen vissen.
Ze bekeken het men­se­lijk
en ook al had Jezus voor zijn dood
vaker over Zijn lij­den ge­spro­ken,
dat had­den ze verdrongen.

Trauma's

Dat doen mensen vaker,
soms is een leed te groot om het onder ogen te zien,
zo hebben vele mensen gezwegen over het leed
dat se in de oorlog mee­maak­ten;
in deze dagen leven we mee met al die mensen,
toen en nu,
die lij­den onder de trauma’s van oorlog en geweld.
De apos­te­len waren helemaal overwel­digd
door de kruis­dood van hun Heer.
Al hun mooie plannen
leken de grond in geboord.
Wíj weten dat het toen pas begon,
dat ze een prach­tige missie zou­den gaan vervullen.
Maar zij dachten dat alles voorbij was, over en uit.

Weer vissen

Een men­se­lijk gevoel van triest­heid,
van geen uit­zicht hebben,
dat was wat hun leven bepaalde
en daarom gingen ze weer terug
naar het meer van Galilea
waar ze vroe­ger vissers waren geweest.
Ze gaven hun roe­ping op
en gingen teleur­ge­steld terug
naar hun oude beroep.

Die eerste keer...

Maar toen kwam Jezus
en wat Hij toen deed
was in feite hen her­in­ne­ren
aan die eerste keer, de keer dat Hij hen had ge­roe­pen.
Deze ver­schij­ning van de verrezen Heer was net als toen:
Opnieuw ont­van­gen ze
een grote hoeveel­heid vissen,
opnieuw zien ze de Heer staan
aan de kant van het meer,
opnieuw horen ze een stem die hen oproept
om Hem te volgen.
Zo wor­den ze herinnerd
aan die mooie erva­ring van toen,
toen ze Gods aanwe­zig­heid had­den gevoeld
en zich ge­roe­pen voel­den
om met Jezus mee te gaan.
Het is een enorme bevesti­ging voor hen
dat ze de moed nooit moeten opgeven,
maar vast moeten hou­den, door moeten gaan.

Tegen die gevoelens in...

Dit is niet alleen iets wat de apos­te­len mee­maak­ten.
Het is een uit­no­di­ging ook aan ons:
Ga door, laat je niet ont­moe­di­gen;
na­tuur­lijk, je hebt je gevoelens,
maar je laat je pas echt ont­moe­di­gen
als je opgeeft, het erbij laat zitten.
Ga tegen die gevoelens in:
laat het duister je niet over­win­nen,
blijf ver­trouwen dat God
uit­ein­delijk alles ten goede zal lei­den.
blijf trouw aan je oor­spron­ke­lijke roe­ping,
blijf ver­trouwen in je goede voor­ne­mens,
blijf ver­trouwen in de mooie weg
die je bent opge­gaan,
wees niet bang
laat je niet ont­moe­di­gen,
de Heer is bij je
en zal je Zijn wegen laten zien..

GEBED VAN DE GELOVIGEN (VOORBEDE)

 B. Laten we bid­den tot de hemelse Vader, die de Gever is van alle goeds:

Conclaaf

1. Laten we bid­den om Gods zegen en het licht van de heilige Geest voor de kar­di­na­len die aan­staande woens­dag het Conclaaf beginnen om een nieuwe paus te kiezen. Bidden we om een goede op­vol­ger van Petrus voor onze Kerk. Laat ons bid­den.

Dodenher­den­king

2. Denken we in ons gebed aan allen die om het leven zijn geko­men door oorlog en geweld, aan hen die hun leven gaven voor onze vrij­heid; en nu we van­avond de doden gedenken, laten we tevens bid­den voor alle mensen die worstelen met her­in­ne­ringen, trauma’s en andere gevolgen van oorlogs­ge­weld. Laten we daarbij ook denken aan alle mili­tai­ren die op uitzen­ding zijn geweest en hun ge­zin­nen. Laat ons bid­den.

Vrede en vrij­heid (Be­vrij­dings­dag)

3. In dank­baar­heid voor onze vrij­heid, bid­den we voor alle lan­den en volken die vrij­heid missen, waar onrecht, geweld en onder­druk­king heersen. Laten we bid­den om vrede en recht­vaar­dig­heid en respect voor de soevereini­teit van de naties; bid­den we dat serieuze vredes­be­spre­kingen een spoe­dige en recht­vaar­dige oplos­sing brengen van de con­flic­ten. Laat ons bid­den.

Gebed om volhar­ding

4. Bidden we om moed en door­zet­tings­ver­mo­gen, offerbereid­heid en gees­te­lij­ke kracht voor ons­zelf en onze mede­mensen; dat we weten te volhar­den in onze goede voor­ne­mens, in onze opdracht; dat we met Gods hulp het en­thou­sias­me, de motivatie en in­spi­ra­tie kunnen bewaren om onze taken goed te vervullen. Laat ons bid­den

Slot­ge­bed

B. Zegen, Vader, ons aller inzet voor Uw ko­nink­rijk van vrede en ge­rech­tig­heid. Doe ons hart bran­den van het vuur van Uw heilige Geest. Moge de vrede en de vreugde die van U komen onze kracht zijn. Door Christus onze Heer