Santo Crisma - Paróquia Nossa Senhora de Fátima

No domingo, 4 de maio, celebramos na paróquia de Nossa Senhora de Fátima a confirmação de 24 candidatos. Quatro deles foram batizados após a Páscoa. A homilia foi proferida em espanhol (veja abaixo).

Zondag 4 mei vier­den we in de Portugees-talige pa­ro­chie van O.L. Vrouw van Fatima het vormsel van 24 kan­di­da­ten. Vier van hen waren na Pasen gedoopt. De preek heb ik in het Spaans gehou­den (zie hier­on­der met een Neder­landse vertaling).

A paróquia portuguesa reúne-se na igreja de São Francisco de Assis (Boom­kerk). Um coro festivo com um grupo musical proporcionou os cânticos. O pároco Carlos Fabril e o padre Domingos Monteiro concelebraram a celebração festiva. Agradecemos aos catequistas e a todos os que se empenharam nesta bela celebração da confirmação!

Luz y fuego

S. CONFIRMACIÓN PARROQUIA PORTUGUESA - 3.º DOMINGO DE PASCUA

Un hermoso camino

Hermanos y hermanas:

Es una alegría estar aquí con ustedes y celebrar con ustedes la confirmación. Doy la bienvenida especial­mente a todos los candidatos a la confirmación y a los que se han convertido al catolicismo y han sido bautizados. ¡Enhorabuena, Felicidades! Han emprendido un hermoso camino, el camino del seguimiento de Jesucristo en su Iglesia.

Ven, Espiritu Santo

Estoy agradecido por poder administrarles el sacra­mento del Espíritu Santo. El Espíritu Santo los guiará y prote­gerá, y les ayudará siempre, incluso cuando tengan dificultades o no sepan qué hacer. Por favor, les pido que recen a menudo: ¡Ven, Espíritu Santo! Habita en mi corazón, guíame en lo que debo hacer, para que no prevalezcan mis sentimientos, sino tus planes para mi vida.

En sucesor de Pedro

Hoy hemos escuchado uno de los evangelios en los que Jesús encarga a Pedro que paste el rebaño. Los car­denales se han reunido en Roma para elegir al sucesor de Pedro, para elegir un nuevo papa. Por lo tanto, es muy posible que la semana que viene ya tengamos un nuevo papa.
Pienso en el papa Francisco con gratitud por todo lo bueno y hermoso que ha hecho por la Iglesia y por la humanidad, especial­mente por su atención a los pobres. ¡Que descanse en paz, en la casa del Señor!

Las perspectivas de futuro

Queridos confirmandos y todos ustedes, creo que todos tenemos momentos en nuestra vida en los que nos sentimos decepcionados y no vemos el futuro con opti­mismo y no tenemos buenas perspectivas de futuro. Eso también les pasó a los apóstoles.

Volvieron al mar de Galilea

Lo hemos oído en el Evangelio: los apóstoles estaban decepcionados y no veían salida. Por eso volvieron a pescar. Pensaban que Jesús había muerto y que todo había terminado. Aunque Jesús había hablado a menudo de su sufrimiento, antes de morir, ellos lo habían reprimido; ahora estaban completa­mente abrumados por la muerte en la cruz de su Señor.
Nosotros sabemos que entonces era solo el comienzo, que los apóstoles iban a cumplir una misión maravillosa. Pero ellos pensaban que todo había terminado, que todo había acabado. Un sentimiento humano de tristeza, de no tener perspectivas, era lo que determinaba su vida y por eso volvieron al mar de Galilea (Tiberiade), donde antes habían sido pescadores. Renunciaron a su vocación y volvieron decepcionados a su antiguo trabajo.

Ánimo!

Pero entonces vino Jesús y lo que hizo fue recordarles aquella primera vez, la vez que los llamó. Esta aparición del Señor resucitado fue igual que entonces: de nuevo recibieron una gran cantidad de peces, de nuevo vieron al Señor de pie a la orilla del lago, de nuevo oyeron una voz que los llamaba a seguirlo. Así se les recordó de aquella hermosa experiencia de entonces, cuando sin­tieron la presencia de Dios y se sin­tieron llamados a seguir a Jesús. Pero poco tiempo después recibirían el Espíritu Santo. Solo entonces se llenaron de ánimo y la fe cobró vida en ellos, y salieron a ser misioneros y a hablar a todos de Jesús.

Bonitos recuerdos y el Espíritu Santo

Para ustedes no es diferente, queridos confirmandos y todos ustedes, hermanos y hermanas. A veces no os sentís muy bien, estáis decepcionados y tal vez un poco deprimidos. Pero puede que haya algo en vuestra vida que os ayude a recordar los momentos en que encontrasteis a Dios, que Él os llenó de alegría y gratitud, que fue una luz en vuestro camino, que sentisteis una vocación. ¡Eso es una gran ayuda!
Pero lo más importante viene hoy. Reciben el Espíritu Santo para poder vivir y trabajar con su fuerza. Ese Espíritu Santo está siempre con ustedes, pero no actúa automática­mente. Es muy importante que le abran su corazón y le pidan su fuerza.

Esperanza

Este año es un año especial, un año jubilar. El Papa ya ha dado el tema: peregrinos de la esperanza. Sí, estáis invitados a ser peregrinos de la esperanza, porque creéis y confiáis en que el destino del mundo y el curso de la historia no están en nuestras manos. Estamos llamados a dar nuestras fuerzas con fe, esperanza y amor. Así construimos el reino de Dios. Al mismo tiempo, estamos llamados a poner el re­sul­tado de nuestro trabajo y nuestras oraciones en manos de Dios; no somos nosotros el Señor y el Maestro, ¡solo hay uno! ¡El futuro está en manos de Dios!

Madre Teresa

La Madre Teresa era una hermana en un convento de Calcuta. Allí daba clases en una escuela muy conocida. Acudían sobre todo los niños más ricos. Un día, caminando por una calle de un barrio pobre, vio a un hombre que yacía moribundo en la calle. Entonces sintió una llamada en su corazón. A partir de ese momento, se dedicó a ayudar a los más pobres, especial­mente a los que morían en la calle. Muchos le decían: «Pero si enseñas a esos niños ricos, es mucho mejor, ellos tendrán influencia en la sociedad. Así conseguirás algo». No, dijo la Madre Teresa, lo importante es seguir la llamada de Dios y transmitir la fe, la esperanza y el amor. Ahora su orden religiosa está extendida por todo el mundo, con muchas hermanas.

Pedid...

Queridos confirmandos, haced lo que Dios os inspire, pedid la fuerza del Espíritu Santo y no os desaniméis. Si alguna vez no os sentís bien, pedid al Espíritu Santo fuerza, luz y fuego para seguir el camino de Jesús.

Vertaling:

H. VORMSEL PORTUGESE PAROCHIE - 3E ZONDAG VAN PASEN

Broe­ders en zusters,

Het is een vreugde om hier bij U te zijn en met U het vormsel te vieren, in het bij­zon­der heet ik alle kan­di­da­ten voor het vormsel welkom en degenen die pas katho­liek zijn gewor­den en zijn gedoopt. Proficiat! Jullie zijn een mooie weg be­gon­nen, de weg van de navol­ging van Jezus Christus in Zijn kerk.

Ik ben dank­baar dat ik jullie het sacra­ment van de heilige Geest mag geven. De heilige Geest zal jullie lei­den en be­scher­men en steeds weer helpen, ook als je het eens moei­lijk hebt of niet meer weet wat je moet doen. Alsjeblieft, ik vraag jullie om vaak te bid­den: Kom, heilige Geest! Woon in mijn hart, geef mij in wat ik moet doen, zodat niet mijn gevoelens de over­hand nemen, maar Uw plannen voor mijn leven.

Vandaag hoor­den we een van de evan­ge­lies waarin Jezus aan Petrus de opdracht geeft om de kudde te wei­den. De kar­di­na­len zijn nu in Rome bij elkaar om een nieuwe paus te kiezen. Het kan dus goed zijn dat we volgende week al een nieuwe paus hebben.

Ik denk aan paus Fran­cis­cus in dank­baar­heid voor het mooie en goede dat hij voor de kerk en de mens­heid heeft bewerkt, vooral door zijn aan­dacht voor de armen. Moge hij in vrede zijn, thuis bij de Heer!

Beste vor­me­lin­gen en U allemaal, ik denk dat we allemaal weleens momenten in ons leven hebben, dat we teleur­ge­steld zijn en het allemaal niet zo zien zitten en we ook niet zo’ n goed uit­zicht hebben op de toe­komst. Dat gebeurde ook bij de apos­te­len. We hoor­den dat zojuist in het evan­ge­lie: de apos­te­len waren teleur­ge­steld en zagen het niet meer zitten. Dat was de reden waarom ze maar weer gingen vissen. Jezus was dood, dachten ze en alles was afgelopen. Ook al had Jezus voor zijn dood vaker over Zijn lij­den ge­spro­ken, dat had­den ze verdrongen; nu waren ze helemaal overwel­digd door de kruis­dood van hun Heer.

Wíj weten dat het toen pas begon, dat de apos­te­len een prach­tige missie zou­den gaan vervullen. Maar zij dachten toen dat alles voorbij was, over en uit. Een men­se­lijk gevoel van triest­heid, van geen uit­zicht hebben, dat was wat hun leven bepaalde en daarom gingen ze weer terug naar het meer van Galilea waar ze vroe­ger vissers waren geweest. Ze gaven hun roe­ping op en gingen teleur­ge­steld terug naar hun oude beroep. Maar toen kwam Jezus en wat Hij toen deed was in feite hen her­in­ne­ren aan die eerste keer, de keer dat Hij hen had ge­roe­pen.

Deze ver­schij­ning van de verrezen Heer was net als toen: Opnieuw ont­van­gen ze een grote hoeveel­heid vissen, opnieuw zien ze de Heer staan aan de kant van het meer, opnieuw horen ze een stem die hen oproept om Hem te volgen. Zo wor­den ze herinnerd aan die mooie erva­ring van toen, toen ze Gods aanwe­zig­heid had­den gevoeld en zich ge­roe­pen voel­den om Jezus te volgen. Maar korte tijd later zou­den ze de heilige Geest ont­van­gen. Toen kregen ze pas echt moed en ging het geloof voor hen leven en zij gingen erop uit om missio­nairs te zijn en alle mensen over Jezus te ver­tellen.

Voor jullie is het niet anders, beste vor­me­lin­gen en u allen, broe­ders en zusters. Soms voel je je niet zo lekker, ben je teleur­ge­steld en mis­schien een beetje depressief. Maar mis­schien is er dan ook in jouw leven iets dat je kan helpen om terug te denken aan de keren dat je God hebt ontmoet, dat Hij je vervulde met vreugde en dank­baar­heid, dat Hij een licht was op je weg, dat je een roe­ping voelde. Dat is een goede hulp!

Maar het be­lang­rijk­ste komt vandaag. Je ont­vangt de heilige Geest om in en door Zijn kracht te kunnen leven en werken. Die heilige Geest is altijd bij je, maar Hij werkt niet auto­ma­tisch. Het is heel be­lang­rijk dat je je hart voor Hem opent en bidt om Zijn kracht.

Dit jaar is een bij­zon­der jaar, een jubel­jaar. De paus heeft las thema gegeven: pelgrims van hoop. Ja, je bent uit­ge­no­digd om een pelgrim van hoop te zijn, omdat je gelooft en ver­trouwt dat het lot van de wereld en de loop van de ge­schie­de­nis niet in onze han­den liggen. Wij zijn ge­roe­pen om er het beste van te maken, onze krachten te geven met geloof, hoop en liefde. Zo bouwen we aan het ko­nink­rijk van God. Tege­lijk zijn we ge­roe­pen om het re­sul­taat van ons werken en bid­den in Gods han­den te leggen; niet wij zijn Heer en Meester, dat is er maar een! De toe­komst is in Gods hand!

Moeder Teresa was een zuster in een klooster in Calcutta. Daar gaf ze les op een school die goed bekend stond. Vooral de rijkere kin­de­ren gingen daar naar toe. Toen liep zij een keer door een straat in een arme buurt en zij zag een man die op straat lag te sterven. Toen voelde zij een roe­ping in haart hart. Zij ging voor­taan de armste mensen helpen, vooral die op straat aan het sterven waren. Velen zei­den haar: maar als je les geeft aan die rijke kin­de­ren is dat veel beter, die zullen later invloed hebben in de maat­schap­pij. Zo bereik je iets. Nee, zei Moeder Teresa, het gaat erom Gods roe­ping te volgen en geloof, hoop en liefde door te geven.

Beste vor­me­lin­gen, doe maar wat God jullie ingeeft, vraag de kracht van de heilige Geest en laat je niet ont­moe­di­gen! Als je je eens niet zo lekker voelt, bid dan de heilige Geest om kracht, om licht en om vuur om de weg van Jezus te volgen.